ترفندی که زودتر ایمنی جمعی را رقم می زند

در ابتدای همه گیری کرونا، یک فرد مبتلا به ویروس نوع ووهان، به طور متوسط 2.5 نفر را مبتلا می کرد و اکنون نوع دلتای این ویروس میانگین این رقم را به پنج نفر رسانده است.

به نقل از نیوز، سال گذشته مجبور شدیم که این تعداد را از 2.5 نفر به کمتر از یک نفر برسانیم تا موج دوم پایان یابد. یعنی ما مجبور شدیم شیوه زندگی خود را تغییر دهیم تا انتقال 60 درصدی کاهش یابد. در حال حاضر نیز همان محدودیت ها و اقداماتی که سال گذشته برای پایین آمدن این رقم به یک نفر را اجرا کردیم باید در نوع دلتا که آلودگی بیشتری دارد نیز انجام دهیم اما این کاهش 60 درصدی از پنج نفر ما را به دو نفر مبتلا می رساند.

بنابراین، چه کاری انجام دهیم تا این میزان را کاهش دهیم؟ در حال حاضر، ردیابی تماس ما بسیار بهتر شده و کمک خوبی است اما آیا کافی است؟ جواب این سوال به موارد شیوع ویروس بستگی دارد.

یکی از راهکارهای ارائه شده در این مورد واکسیناسیون است. تزریق واکسن احتمال ابتلا را کاهش می دهد (این کاهش حدود 90 درصد برای واکسن فایزر است، اما در مورد واکسن آسترازنکا حدود 50 تا70 درصد است؛ استرازنکا در جلوگیری از بیماری جدی بسیار خوب است اما برای جلوگیری از هر نوع عفونت به اندازه کافی کارایی ندارد). اگر به اندازه کافی بدشانس نیستید که پس از واکسیناسیون آلوده شوید، احتمال آلودگی فرد دیگر را نیز به نصف کاهش می دهید (هم در مورد فایزر و هم آسترازنکا).

تاکنون، به طور مناسب، با الویت بندی واکسیناسیون از احتمال بیماری و یا مرگ پیشگیری کردیم. افراد واکسینه شده که در مرکز مراقبت از سالمندان حضور دارند احتمال گسترش ویروس را ندارند، زیرا به طور متوسط تماس روزانه کمتری دارند. پس چه کسی بیشترین تماس روزانه را دارد و به احتمال زیاد ویروس را گسترش می دهد؟ جوانان و افرادی که بیشتر درگیر فعالیت های اجتماعی هستند. افرادی که در اقتصاد گیگ یا مشاغل یا فعالیت هایی حضور دارند و با مردم بیشتر درگیر هستند. آیا باید این افراد را در مرحله بعدی الویت قرار دهیم؟ ما اکنون که دلتا اینجاست باید در مورد واکسیناسیون افراد آسیب پذیر بحث کنیم.

چگونه این افراد را پیدا کنیم؟ این قسمت، سخت است. آیا بوروکراسی اداری برای تصمیم گیری در مورد اینکه چنین افرادی چه کسانی هستند، لازم است؟ و لازم است که صحت آن را برای واکسیناسیون تایید کند؟

ما به عنوان انسان، اغلب بر اساس ویژگی هایی در مکانی که زندگی می کنیم، گردهم جمع می شویم و اتفاقا افرادی که در مشاغل دارای تحرک بیشتر فعالیت دارند در مراکز شهری حضور می یابند.

به عنوان مثال، بر اساس نقشه ای از ملبورن بر اساس فهرست ایجاد شده توسط آدل منصور که مربوط به داده های مسکن پرمخاطره همچنین تحقیقات خارج از کشور در مورد این که آیا مشاغل افراد به آنان اجازه می دهند که از خانه کار کنند و یا اگر نمی توانند از خانه کار کنند، چقدر احتمال دارد که هنگام کار با دیگران نزدیک باشند، منتشر شده است و در واقع با استفاده از سرشماری و سایر داده ها این فهرست ترسیم شده است.

این نقشه خوشه بندی جغرافیایی موارد کووید-19 سال گذشته را به خوبی بیان کرده است و به راحتی می توان فقط محله هایی را شناسایی کرد که بالاترین نرخ کووید-19 را در موج دوم سال گذشته داشته اند. دو سوم موارد فعال در 31 جولای 2020 در 20 درصد محله های دارای بالاترین نرخ، متمرکز شده است.

وقتی فایزر برای افراد 16 تا 40 ساله در ویکتوریا تزریق شود، پیشنهاد می کنیم برای این که سریع تر به ایمنی جمعی برسیم این مناطق را در اولویت قرار دهیم این امر موجب می شود مقاومت ما بیشتر شود، زیرا واکسیناسیون افراد متحرک بیشتر از واکسیناسیون یک شهروند عادی موثر خواهد بود.

این روش تاثیرات زیادی دارد حتی افرادی که زیاد متحرک نیستند و در مناطقی زندگی می کنند که به طور متوسط از حرکت بیشتری برخوردار هستند، این احتمال وجود دارد که بیشتر ویروس را دریافت و انتقال دهند. در نتیجه جغرافیا مهم است. چنین ترفندی باعث انعطاف پذیری شده و تاثیر آن هفته ها یا ماه ها زودتر از روشی دیگر است.

در سایر کلان شهرهای بزرگ استرالیا که موج دوم برای شناسایی محله های دارای اولویت را نداشته اند، اولویت بندی محلات با استفاده از شاخصی مانند این نمونه یا فقط معیار محرومیت اقتصادی-اجتماعی انجام شود.