مریم سرمدی: «احضار» جای «او یک فرشته بود» را نمی گیرد + عکس

مریم سرمدی بازیگر سریال «احضار»، از سخت تر شدن شرایط سریال سازی در تلویزیون می گوید.

مریم سرمدی از بازیگرانی است که تا به حال در سریال های تلویزیونی، نقش های مادر مختلفی را ایفا کرده است. او در مجموعه «احضار» که این شب ها روی آنتن است نیز نقش شخصیت یک مادر زحمتکش و مستقل به نام «شیده» را بازی می کند که با دیگر تجربه هایش در نقش یک مادر، متفاوت است. با این بازیگر گفت وگویی داشته ایم که در ادامه می خوانید.

عده زیادی از مخاطبان با ترسناک بودن سریال و هشدار درجه بندی سنی شوخی کردند

درباره این هشدار، موضوع اصلا ترسناک بودن نیست. هنوز اعمال نشده اما قرار شده که حتی درخصوص مباحثی مانند خیانت و امثال آن هم درجه بندی سنی وجود داشته باشد بنابراین قرار نیست هنگام نمایش این هشدار، مخاطب حتما بترسد. روز اول هم که برای بازی در این سریال دعوت شدم، اصلا به من نگفتند سریال ترسناک است، در واقع یک درام اجتماعی است. اگر هشدار 14+ نوشته می شود خود آقای افخمی هم نمی گویند وقتی که روح «کامرانی» با «مینو» حرف می زند، صحنه ترسناکی است اما چون برای کودکان پر از سوالاتی است که در حد فهم شان نیست، گفتند در این صحنه ها درجه بندی سنی وجود داشته باشد تا بچه ها نبینند که بخواهند سوال کنند، چون اصلا در سنی نیستند که معنی احضار روح را بفهمند. آقای افخمی قصد ساخت سریال ترسناک را نداشتند، یعنی خودشان می گویند «او یک فرشته بود» برای من گونه وحشت بود اما تا جایی که من می دانم نگفتند می خواهند سریال ترسناک بسازند. طبق گفته خودشان، ایشان احساس کردند به حدی خرافات، مخصوصا در میان خانم ها دارد رواج پیدا می کند که باید کاری کنند. این خیلی برایم ارزشمند بود و نیت درستی داشتند.

به نظرتان «احضار» هم می تواند مانند «او یک فرشته بود» و «اغما» به یادماندنی شود؟

انصافا فکر نمی کنم، چون زمانی که «او یک فرشته بود» و «اغما» ساخته شد، خیلی از اعمال فشارها و محدودیت ها در متن ها وجود نداشت. سرمایه هم خیلی موثر است. وقتی سرمایه در یک سازمان پایین می آید، روی همه قسمت های کار تاثیر می گذارد به همین دلیل کارگردان در سینما و تلویزیون ایران خیلی مظلوم است. آقای افخمی همان کارگردانی است که «او یک فرشته بود» را ساخته و فیلم سازی را هم فراموش نکرده است.

در سریال «زیرخاکی 2» چه نقشی را بازی کردید؟

در فیلم نامه شخصیت «پریچهر» با بازی ژاله صامتی وارد محله ای می شود، من جزو همسایه های جدید خانم صامتی و خیاط محله هستم.

نظرتان درباره بازی آقای جمشیدی که از حوزه ورزش وارد بازیگری شدند، چیست؟

با تقسیم بندی هایی که یک نفر از حوزه ورزش یا روان شناسی وارد شده موافق نیستم، هرکسی از یک حوزه ای وارد می شود. موضوع، ورودش نیست، موضوع این است که آیا آن آدم مختصات جایی که وارد شده را می داند؟ ایشان وقتی وارد شد متوجه شد استعدادی دارد اما خیلی چیزها را بلد نیست. برای ایشان از این جهت خیلی احترام قائل هستم که کلاس های مختلف رفت، بازیگری را یاد گرفت و تا اندازه ای یاد گرفت که امروز ستاره سینماست.

در سریال «ملکه گدایان»، نقش شخصیت «بتول» را بازی کردید، این کاراکتر به عنوان مادر «سارا» حضور کم رنگی در قصه دارد و هر اتفاقی برای دخترش می افتد، حضور ندارد که باورپذیر نیست.

بله، اصلا منطقی نیست. اصولا از ابتدا که وارد کار می شویم، متن را به طور کامل در اختیار نداریم. درخصوص «ملکه گدایان» تصورم به هیچ وجه این نبود و اصلا فکر نمی کردم چنین حضور کمی در کار داشته باشم و برای خودم و مخاطبان هم غیرقابل باور بود. این مادر که شوهرش را از دست داده و ادعا می کند تنها زندگی اش ساراست، از قسمت سوم دیگر هیچ خبری از دخترش ندارد تا قسمت نوزدهم که این اصلا از نظر دراماتیک قابل دفاع نیست. من هم نمی توانم هیچ دفاعی بکنم و متاسفانه این اشکال وجود داشت.