در مصرف داروهای مسکن احتیاط کنید

وقتی افراد در بیمارستان بستری می شوند، احتمالا به عوارض جانبی داروهای تجویز شده فکر نمی کنند فقط می خواهند بهبود یابند و احساس بهتری داشته باشند. متاسفانه نتایج تحقیق جدید نشان داد، حتی مسکن های معمول می توانند باعث آسیب کبدی در بیماران بستری شده در بیمارستان شوند.

به نقل از نیوز، داروهایی مانند آسپیرین، ایبوپروفن و ناپروکسن به گروه موسوم به داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی (NSAID) تعلق دارند. محققان چین هشدار دادند، پزشکان و بیماران باید از خطرات مصرف مسکن ها آگاه باشند.

دکتر دای هنگ گوو از بیمارستان عمومی چین در پکن گفت: «نتایج تحقیقات ما نشان داد که میزان بروز آسیب های کبدی ناشی از داروهای مسکن در بیماران بیمارستانی 13 برابر بیشتر از جمعیت عمومی است. در واقع بروز آسیب کبدی برای بسیاری از داروها به طور جدی دست کم گرفته شده است.»

بیماران مبتلا به کلسترول بالا، بیماری های قلبی عروقی، بیماری کبدی و بیماران با سابقه جراحی بیش از دیگران در معرض خطر قرار دارند. این یافته ها از تجزیه وتحلیل سوابق بیمارستان در 156 هزار و 570 نفر حاصل شده است. محققان 499 مورد آسیب های کبدی ناشی از دارو (DILI) را شناسایی کردند که میزان بروز آن 0.32 درصد است.

نتایج نشان می دهد، داروهای ضدعفونت و داروهای سرطانی نیز می توانند باعث DILI شوند. به نظر می رسد، بزرگ ترین تهدید ووریکونازول، داروی ضد قارچ باشد.

دکتر گوو افزود: «ما مطالعه دنیای واقعی مربوط به DILI را با کمک فناوری اطلاعات انجام داده ایم تا مرجع دقیق تری برای استفاده بی خطر و منطقی از داروها ارائه دهیم.»

آنتی بیوتیک های رایج نیز خطراتی ایجاد می کنند

آنتی بیوتیک ها مانند سفالوسپورین ها متداول ترین طبقه بندی دارویی هستند که باعث آسیب کبدی می شوند. سفتریاکسون متداول ترین این موارد در اروپا و آمریکاست.

دکتر گوو توضیح می دهد: «در واقع، سایر سفالوسپورین ها آسیب کبدی کمتری نسبت به سفتریاکسون دارند و نتایج تحقیقات ما نیز این موضوع را تایید کرده است. تنها تفاوت در سفوپرازون بود که بالاترین رتبه را دارد. سفوپرازون در غرب کمتر مورد استفاده قرار می گیرد اما در چین کاربرد بالایی دارد و دارویی است که بیشترین آسیب کبدی را در این مطالعه ایجاد کرده است.»

محققان تاکید کردند: ووریکونازول می تواند باعث آسیب حاد کبدی ناشی از دارو از نظر بالینی شود و بیشترین میزان 1.33 درصد را در مطالعه داشته است.

وی ادامه داد: «تشخیص DILI مستلزم در نظر گرفتن چندین عامل است. استفاده منطقی از غربالگری سیستماتیک و شناسایی دستی می تواند کارایی را بهبود بخشد. بیماران DILI مدت طولانی در بیمارستان بستری، شیوع کم و مرگ ومیر بالا دارند.»

گوو نتیجه گیری می کند: «ویژگی های DILI داروهای مختلف بسیار متفاوت بود. بیماران با کلسترول بالا، بیماری های قلبی عروقی، بیماران با مشکلات کبدی و بیماران با سابقه جراحی در معرض خطر بیشتری از DILI هستند و باید تحت نظارت دقیق قرار گیرند.»

نتایج این تحقیق در نشریه British Clinical Pharmacology منتشر شده است.