داریوش ارجمند، ناخدا خورشید و شبکه های اجتماعی + عکس

نسل بازیگران عوض شده و ارجمند دیگر مثل سابق ستاره نیست. «یاور» در اندازه های بازیگر درخشان «ناخدا خورشید» نیست، این را حتما داریوش ارجمند هم می داند.

روزنامه اعتماد نوشت: «جمله معروف «سینما، بی رحم است» از فرط تکرار، معنی واقعی اش را از دست داده اما این جمله اشاره ای به یک واقعیت هولناک دارد که در سال های اخیر در جامعه ما نمودی آشکار داشته است. سینما ستاره می سازد اما ضمانتی برای حفظ شأن و جایگاه ستاره هایش وجود ندارد. عمر ستاره ها بسیار کوتاه است. فضای مجازی و فرصتی که شبکه های اجتماعی به مردم داده اند تا درباره ستاره ها و شخصیت های هنری و فرهنگی معرووف اظهار نظر کنند، روند تخریب این چهره ها را سریع تر کرده است. فاصله ها برداشته شده و ستاره ها مانند گذشته دور از دسترس و خاص به نظر نمی آیند. یک دهه پیش به سختی می شد محبوب ترین ستاره سینما، موسیقی و ورزش را دید یا خبری از فعالیت هایش به دست آورد. اما شبکه های اجتماعی این بستر را فراهم کرده اند تا با یک گشت و گذار ساده در فیسبوک یا اینستاگرام بدانیم ستاره محبوب ما کجا زندگی می کند و با او ارتباط بگیریم.

به ندرت پیش می آید چهره های محبوب یا مشهور به سلامت از آتشی که در شبکه های اجتماعی برپاست، عبور کنند. این شفافیت که محصول گسترش شبکه های اجتماعی در همه جوامع است، همیشه منفی و مخرب نیست اما گاهی موج هایی که جامعه را با خود می برد بیش از هر چیز مبتنی بر احساسات گرایی مفرط و با فاصله زیاد از عقل گرایی و منطق است. در چنین توفانی معمولا تر و خشک با هم می سوزند و آن چه قربانی می شود، واقعیت است. جنجال هایی که به وجود می آیند، گاهی به پرده دری و بی حرمتی منجر می شوند و دستاوردی ندارند. نه نقد موثری شکل می گیرد، نه راهکاری برای بحرانی ارایه می شود و نه شیوه ای پیشنهاد می شود تا مشکل تکرار نشود. با فروکش کردن خشم مردم و پرخاشگران، ستاره ها هم به زندگی عادی بازمی گردند و مردم مترصد فرصتی تازه هستند تا به چهره ای دیگر حمله کنند.

این روزها که سریال های ماه رمضان روی آنتن می روند، شبکه های اجتماعی پر شده از نقد و نظر درباره این سریال ها و بازیگران شان. به عنوان منتقد جدی شیوه سریال سازی در سال های اخیر باید بگویم کیفیت بسیاری از سریال هایی که این سال ها روی آنتن رفته در خوش بینانه ترین حالت متوسط بوده است. نسبت به گذشته خیلی کم با پدیده روبه رو بوده ایم و سریالی که به اصطلاح «گل» کند و خیابان ها برایش خلوت شوند، پخش نشده است. این یک روند است، محصول سیاستگذاری ها و مدیریت هایی که در بخش های مختلف سازمان بزرگ صدا و سیما در جریان است. بازیگران شاید حلقه آخر این ماجرا باشند. اگرچه یک بازیگر حرفه ای باید بیش از دیگران مراقب موقعیت ویژه اش باشد و آن را فدای موقعیت مالی یا مسائلی از این دست نکند.

برخوردهای تند و منفی درباره داریوش ارجمند که سریال «یاور» (سعید سلطانی) را روی آنتن دارد، مصداقی است برای همان جمله معروف «سینما، بی رحم است». زمانی او با «ناخدا خورشید» (ناصر تقوایی) به یکی از محبوب ترین بازیگران سینمای ایران تبدیل شده بود و دوستداران پرشماری داشت. در کارنامه اش نقاط درخشانی پس از «ناخدا خورشید» که قله اوج بازیگری او و هنوز دیدنی است، وجود دارد که نمی توان کتمان کرد از جمله «آدم برفی»، «اعتراض»، «پرده آخر» و «سگ کشی». اما نسل بازیگران عوض شده و ارجمند دیگر مثل سابق ستاره نیست. «یاور» در اندازه های بازیگر درخشان «ناخدا خورشید» نیست، این را حتما داریوش ارجمند هم می داند. می شود این سریال و بازیگرانش را نقد کرد، می توان روند فعالیت و انتخاب های یک بازیگر را زیر سوال برد. اما نمی شود امتیازها و نقاط روشن کارنامه او را از یاد برد و حذف کرد. از داریوش ارجمند چند شاه نقش در سینمای ایران باقی مانده و خواهد ماند، برای یک بازیگر پرکار و حرفه ای این تعداد، قابل توجه است... «یاور» و این ماه رمضان از یاد می روند اما ناخداخورشید، کامران میرزا، اسی در به در، مالک اشتر، امیرعلی و حاج نقدی در تاریخ سینمای ایران باقی می مانند.»