کاوه صباغ زاده: همه با ساخت «رمانتیسم عمادوطوبا» مخالف بودند! + عکسها

مهر/ کارگردان فیلم سینمایی «رمانتیسم عماد و طوبا» از آثار راه یافته به فهرست اکران جشنواره فیلم فجر بیان کرد: بسیاری از عوامل سینما به خصوص بازیگران معتقد بودند این فیلم نباید ساخته شود.

کاوه صباغ زاده کارگردان سینما در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر با فیلم سینمایی «رمانتیسم عماد و طوبا» حضور دارد، این فیلم سینمایی دومین اثر سینمایی این کارگردان به شمار می رود که مانند فیلم قبلی وی با نام «ایتالیا ایتالیا» از فضای فانتزی برخوردار است.

در این فیلم سینمایی بازیگرانی چون الناز حبیبی، حسام محمودی و علی انصاریان حضور دارند، «رمانتیسم عماد و طوبا» از یک فضای فانتزی برخوردار است که ماجرای زندگی یک زوج جوان را به تصویر می کشد.

با کاوه صباغ زاده کارگردان این پروژه سینمایی درباره انگیزه ها و دغدغه هایش در فرآیند کارگردانی این فیلم گفتگوی کوتاهی داشتیم که در ادامه می خوانید.

* «ایتالیا ایتالیا» و «رمانتیسم عماد و طوبا» را می توان 2 اثر نزدیک به هم دانست، آیا برای خود شما هم «رمانتیسم عماد و طوبا» ادامه ای بر «ایتالیا ایتالیا» است؟

پیش از هر چیز باید بگویم بین این 2 فیلم تفاوت های بسیاری وجود دارد، «ایتالیا ایتالیا» در ظاهر یک فیلم شاد بود که در باطن یک تلخی هایی داشت و موضوع تلخی را دنبال می کرد، هرچند پایان این فیلم خوش بود اما در کل فیلم تلخی بود.

«ایتالیا ایتالیا» تجربه اول من در حوزه کارگردانی بود و احساس می کردم که وقتی مردم این فیلم را دیدند و بخش فانتزی اثر را دوست داشتند، به همین خاطر تصمیم گرفتم که دومین فیلم خود را نیز به گونه ای بسازم که هم خودم تجربه آن را نداشتم و هم در سینمای ایران کمتر آن را تجربه کرده باشند «رمانتیسم عماد و طوبا» برعکس فیلم قبلی، یک اثر امیدوارانه، خوش بینانه و شاد و شنگول است که به نسبت نگاه خوش بینانه تری را در زندگی زناشویی دنبال می کند. این فیلم بخش فانتزی و خیال انگیزش بیشتر از «ایتالیا ایتالیا» است.

* چه چیز باعث شد تا فضای فانتزی این فیلم را نسبت به کار قبلی خود پررنگ تر کنید؟

واقعیت این است که «ایتالیا ایتالیا» تجربه اول من در حوزه کارگردانی بود و احساس می کردم که وقتی مردم این فیلم را دیدند و بخش فانتزی اثر را دوست داشتند، به همین خاطر تصمیم گرفتم که دومین فیلم خود را نیز به گونه ای بسازم که هم خودم تجربه آن را نداشتم و هم در سینمای ایران کمتر آن را تجربه کرده باشند و هم اینکه بتوانم یک تجربه تکنیکال نیز برای خودم به لحاظ جلوه های بصری و فضای فانتزی دست و پا کنم.

ضمن اینکه دلم می خواست یک فیلم شاد را جلوی دوربین ببرم. معتقدم این فیلم یک اثر شاد و خوش بینانه است و فضای خیال انگیزی را به تصویر می کشد.

* معمولاً در فیلم های خود از رنگ زیاد استفاده می کنید دلیل این امر چیست؟

دلیلش این است که می خواهم فیلمی که می سازم متضاد با آثاری باشد که این روزها ساخته می شود، فیلم هایی که به نوعی چرک هستند، من از فیلم های چرک خوشم نمی آید و دلم نمی خواهد فیلم چرک بسازم و یا دلم نمی خواهد فیلم چرک ببینم. فکر می کنم مردم پول می دهند می روند سینما تا چیزی را ببینند که در دنیای واقعی نمی توانند آن را تجربه کنند، به همین دلیل باید در فیلم های خود فضایی را ایجاد کنم تا مخاطب از رنگ ها لذت ببرد.

شاید رنگ هایی که استفاده می کنم، در بسیاری از خانه ها دیده نمی شود، اما باعث می شود تا مردم به این نتیجه برسند که می شود این گونه هم زندگی کرد، می توان رنگ دیوار خانه را به جای سپید قرمز یا زرد بزنند، یعنی بیشتر دلم می خواهد از آن فضای روزمره و روتینی که در فیلم های سینمایی بسیار می بینیم که شامل مسائل واقع گرایانه و رئالیستی اجتماعی است فرار کنم که استفاده از این رنگ ها به این فرار کمک می کند.

* هر دوی فیلم هایی که تا امروز ساخته اید به نوعی درباره مسائل زندگی زناشویی است؛ آیا می توان گفت که این مسائل دغدغه تو در حوزه فیلمسازی به شمار می رود؟

در واقع به تصویر کشیدن زندگی زناشویی در سینما جزو دغدغه های اصلی من در سینما نیست، می دانم که هیچکدام از چند فیلمنامه بعدی که می خواهم بسازم درباره خانواده نیست، ولی فکر می کنم که به دنبال یک فضای متضاد بودم، البته این را باید بگویم که فیلم خانوادگی در سینمای ایران کم ساخته نمی شود، فیلم هایی که درباره خانواده باشد، هدف من این بود که می خواستم واقعاً یک فیلم خانوادگی بسازم، فیلمی که اعضای خانواده بتوانند کنار هم آن را تماشا کرده و ببینند که می شود یک فیلم خانوادگی بدون پایان تلخ ساخت، فیلم خانوادگی که درباره طلاق نباشد، درباره خیانت نباشد و همه آن فاکتورها را از آن حذف کنیم و درباره یک زندگی پاک و درست که بحران های چندانی هم گریبانگیر آن نمی شود را بسازم.

* یعنی روال عادی یک زندگی با چاشنی فانتزی را جلوی دوربین ببرید؟

دقیقاً همین طور است، می خواستم چیزی که هست را نشان دهم، درست است که زندگی سخت است اما همیشه لازم نیست سختی یک زندگی را نشان داد، گاهی می توان جنبه های مثبت یک زندگی را به تصویر کشید.

* «رمانتیسم عماد و طوبا» یک فیلمنامه اقتباسی است، کمی در این مورد توضیح می دهید؟

یک اقتباس از کتابی نوشته آلن دوباتن است، کتاب مورد نظر رمان نیست و یک کتاب نیمه داستانی به شمار می رود، در واقع یک داستان خطی کلی دارد و خود نویسنده فصل فصل زندگی شخصیت های کتاب را به لحاظ روانشناختی فلسفی تحلیل می کند، بخشی از این تحلیل ها را در این فیلم از زبان راوی داشتیم. از همان روز اول که این کتاب را خواندم یک حسی به من می گفت که این کتاب را می توان تبدیل به تصویر کرد، بسیاری مخالف بودند و می گفتند بخش داستانی کتاب ضعیف است و بیشتر بخش روانشناسی و تحلیلی کتاب است که کار می کند، اما من به موازات کتاب وقتی که داشتم آن را می خواندم تصاویری در ذهنم شکل می گرفت که احساس می کردم می شود اینها را روی پرده آورد.

* انتخاب بازیگران در این فیلم بر چه اساس صورت گرفت؟

انتخاب بازیگران بر اساس داشته های سینمای ایران بود، یعنی ما نزدیک به 4 ماه درگیر انتخاب بازیگر بودیم، سراغ بسیاری از بازیگران رفتیم اما هیچ کدام این نقش ها را قبول نمی کردند بازی کنند، این عدم تمایل دو دلیل داشت، اول اینکه بازی در این فیلم سخت بود و اینکه 2 شخصیت اصلی در همه صحنه ها هستند و فیلمی نیست که بازیگران اصلی در سکانسی حضور نداشته باشند، متأسفانه بازیگران ما دوست دارند که همزمان در چند پروژه حضور داشته باشند و ما در «رمانتیسم عماد و طوبا» به دنبال بازیگران تمام وقت بودیم، بازیگرانی که هر روز سر صحنه حضور داشته باشند و درگیر کار دیگری نباشند.

دلیل دومی که رد می کردند این بود که دلشان نمی خواست ریسک کنند، در واقع بازیگران ما آنقدر فیلم های شبیه به هم بازی می کنند که هیچ چالشی برای آنها ندارد، بسیاری از بازیگرانی که به سراغ آنها رفتیم معتقد بودند که این فیلم در نمی آید و ساختن آن اشتباه است، اما در نهایت بعد از گذشت بیش از 4 ماه، به الناز حبیبی و حسام محمودی رسیدیم.

*علی انصاریان را بر چه اساس برای بازی در این فیلم انتخاب کردید؟

دوست داشتم یک نقش متفاوتی به علی انصاریان بدهم چرا که می دانستم توانایی لازم را دارد، اما بیشتر نقش هایی که به او می دهند بیشتر شبیه خودش است و یا نقش های کمدی به آن پیشنهاد می شود، دلم می خواست نقشی را به او بدهم که تا به حال بازی نکرده باشد، این نقش چالشی برای این بازیگر به لحاظ سن بود، در واقع او باید در چند سن متفاوت بازی می کرد، ضمن اینکه فیزیک این بازیگر برای نقش مورد نظر مناسب بود.

* یعنی شخصیت خشک برگرفته از این تفاوت نقش به شمار می رود؟

در واقع خشکی که در فیلم هست، برگرفته از شخصیت خود انصاریان است، اما دلم می خواست نقش یک پدر متفاوتی را بازی کند، پدری که شبیه هیچکدام از پدرهای دیگر نیست.

* این پروژه تا چه اندازه نسبت به کار قبلی شما سخت بوده است؟

هیچ گاه فکر نمی کنم که بتوانم فیلمی به این سختی را جلوی دوربین ببرم، این فیلم از هر جهت برای من سخت بود، یعنی زمانی که فیلمنامه را می نوشتم تصور نمی کردم که «رمانتیسم عماد و طوبا» یک اثر سختی است، اما وقتی که وارد تولید شدیم پروسه خیلی وقت گیر و طولانی را پشت سر گذاشتیم، در واقع ساخت این فیلم سینمایی نزدیک به 2 سال زمان برد، ما از اردیبهشت پارسال پیش تولید این فیلم را شروع کردیم، 5 ماه پیش تولید طول کشید و به دلیل همین طولانی شدن پیش تولید، چندبار تیم پشت دوربین تغییر کرد، پروسه فیلمبرداری این فیلم نیز طولانی بود، هم شرایط آب و هوا برای ما مشکلاتی را به وجود آورد و هم مشکلات تولیدی وجود داشت که معمولاً فیلم ها با آن مواجه می شوند، پست پروداکشن فیلم نیز بسیار طولانی بود که نزدیک به 11 ماه طول کشید.

* ساخت فیلم فانتزی تا چه اندازه سخت است و تا چه اندازه دوباره این فضا را تجربه می کنید؟

در واقع ساخت فیلم فانتزی بسیار سخت است، فکر می کردم بعد از تجربه «ایتالیا ایتالیا» آدم ها بیشتر به این نوع از فیلم ها اعتماد می کنند، در «ایتالیا ایتالیا» بسیاری از عوامل سینمایی اعتماد نکرده و با ما همکاری نمی کردند، همه معتقد بودند که فیلم در نمی آید، آن فیلم تولید شد و مورد استقبال نیز قرار گرفت.

انتظار داشتم برای «رمانتیسم عماد و طوبا» همکاری بیشتری از سوی عوامل ببینم اما متأسفانه همین مشکلات را دوباره پشت سر گذاشتم، متأسفانه ذهن عوامل سینما آنقدر که فیلم های شبیه به هم و تکراری کار کرده اند، بلوکه شده است و از انجام هرگونه کار متفاوت فرار می کنند، می دانم فیلم بعدی که می سازم یک فیلم فانتزی نیست و تا حدودی می خواهم فضای جدیدی را تجربه کنم. برای پروژه های بعدی نیز به این راحتی به دنبال ساخت فیلم فانتزی نمی روم. فکر می کنم با این 2 فیلم تا آنجا که از دست من برمی آمد مسیر را تاحدودی هموار کرده ام تا فیلمسازان جوان دیگر که می خواهند ژانر متفاوتی را تجربه کنند، در این مسیر قدم بر دارند.

اما اینکه خودم بخواهم دوباره این مسیر را تجربه کنم، فکر می کنم باید برای ساخت آن فاصله بیاندازم تا در این بخش به تکرار نیفتم و هم بتوانم در ژانرهای جدیدتر تجربه کنم، تاکید می کنم که «رمانتیسم عماد و طوبا» یک کار بسیار سخت بود و گرفتن هرکدام از پلان های خوشرنگ و لعابش بسیار دشوار بود.