انتقادهای تند پروانه معصومی به اوضاع فعلی بازیگری + عکس

پروانه معصومی جزو بازیگران گزیده کار سینما و تلویزیون است و با وجود سال ها حضور در عرصه بازیگری،کارنامه چندان بلندبالایی ندارد، اما معمولا انتخاب های خوبی داشته و با نقش های مختلف دریاد مخاطبان مانده است.

سریال «امام علی (ع)»، «مسافر ری» و «یوسف پیامبر(ع)» نیز آثار تاریخی محبوب و ماندگار در کارنامه این بازیگر هستند. این بازیگر پیش کسوت از بی توجهی به پیش کسوتان و امکاناتی که در اختیار آن ها گذاشته نمی شود گله مند است. درباره این گلایه ها، آثاری که در آن ها بازی کرده و آخرین فعالیت های او، گفت وگویی با این بازیگر داشتیم که در ادامه می خوانید.

در یک سال گذشته به دلیل شیوع کرونا کار نمی کنید، اما پیش از این هم کم کار بودید، علتش گزیده کاری شماست؟

بله، اگر دقت کنید، من خیلی کار نکردم. 51 سال است که دارم کار می کنم و در این 51 سال، کمتر از 20 سریال و 15 فیلم بازی کردم. در زمان شیوع کرونا پیشنهادهای کار زیاد بوده، فکر می کنم دلیلش این است که پیش کسوتان و افرادی که سنی از آن ها گذشته، زودتر به کرونا مبتلا می شوند و می میرند. احتمالا فقط به همین دلیل بوده که ظرف 10 ماه گذشته، بیشتر از 8 یا 9 سریال، فیلم سینمایی و تله فیلم به من پیشنهاد شد.

یعنی قبلا این طور نبود؟

نه اصلا، هر از گاهی ممکن بود یک نقش کوچک و گذری وجود داشته باشد که بیایند سراغ مان، اما الان نقش های اساسی پیشنهاد می شود! نقش اصلی یا هرچه که می خواهد باشد، من جانم را پای یک اثر نمی گذارم. مگر چقدر به من دستمزد می دهند؟ مگر من از آن هایی هستم که میلیاردی می گیرند؟ علاوه بر این، در موسسه پیش کسوتان رفتار بسیار زننده ای با پیش کسوتان دارند، امیدوارم هیچ پیش کسوتی به این ها محتاج نباشد که بخواهند به او کمکی بکنند. بنده 51 سال با خوش نامی کار کردم نه بدنامی. هروقت هرجا گیر می کردند، کسی را می خواستند که بتواند گلیمش را از آب بیرون بکشد، فوری می آمدند سراغ من، حالا چه شده که وقتی مریض می شوم می روم کارت بیمه ام را می دهم، هزارجور بهانه می آورند و می گویند پیش کسوتان تازگی ها خیلی از این کارها می کنند! مگر ما چه کارهایی می کنیم؟ بالاخره وقتی آدم پا به سن می گذارد، مریض می شود. تا سال 98 پرونده مرا زیر و رو کنند ببینند من یک بار دکتر رفتم؟ چرا این قدر با پیش کسوتان بد رفتار می کنید؟ شما باید به کسانی که عمرشان را در این راه گذاشتند افتخار کنید. مگر چه می کنید؟ ماهی 150 هزار تومان حقوق می دهید. وقتی این پول به حساب من واریز می شود، می بینم نوشته حقوق 150 هزار تومان، می گویم بانک نمی گوید این بدبخت چه کاره است که ماهی 150 هزار تومان حقوق می گیرد؟ 150 هزار تومان حقوق می دهید، گاهی مثلا تولد باشد 200 یا 500 تومان به حساب می ریزید. از آن طرف می گویند یک میلیارد و خرده ای برای صندوق هنر داده اند، کو؟ این صندوق هنر کجاست؟ من الحمدلله نیاز ندارم و نمی خواهم، بدهید به کسی که نیاز دارد و اثاثش را در خیابان ریختند. پیش کسوت یعنی کسی که عمرش را در این هنر گذاشته.

گاهی در آثار نمایشی هم به پیش کسوتان توجهی نمی شود و نقش های خوبی برای آن ها نوشته نمی شود.

بله، او هم مجبور است برای کسب درآمد بعضی نقش ها را بپذیرد، وگرنه نقشی به او می دهند که هرکسی در خیابان رد می شود، بیاید بازی کند. سال ها قبل، پس از انقلاب سر فیلمی بودم، برای نقش یک آبدارچی که چای بیاورد، دنبال کسی می گشتند. دیدم آقایی را آوردند، پرسیدم کیست؟ گفتند: در خیابان او را پیدا کردیم و آوردیم! گفتم: من بازی نمی کنم، شما این قدر برای کار ما ارزش قائل نیستید که می روید در خیابان دست کسی را می گیرید و می آورید. یعنی این قدر کار ما بی ارزش است؟ چرا هیچ توجهی به پیش کسوتان ندارید، باید آن ها را روی سرتان بگذارید. بروید دنبال همان چشم سبزها و موبورها و کسانی که هر روز یک شکلی هستند و مدام آبرو و حیثیت تان را می برند.

آخرین بار با سریال «شرایط خاص» در تلویزیون دیده شدید که کمدی بود، اما در این سال ها کمتر پیش آمده که کمدی بازی کنید، آیا انتخاب خودتان بوده است؟

نقش آن مادر شهید را خیلی دوست داشتم. این سریال در ژانر کمدی مورد خاصی بود. این طور نبود که من بخندانم، یک زن جدی بود که دنبال فرزند شهیدش می گشت. چون خیلی به شهدا و خانواده شهدا احترام می گذارم، این سوژه را دوست داشتم. صحنه های پایانی سریال خیلی زیبا بود، اما متاسفانه همه را حذف کردند.

با توجه به سابقه بازی شما در آثار تاریخی ماندگار، جذابیت این آثار برای شما چیست؟

هرکدام از این آثار جایگاه خاص خودش را برای من دارد و نقش هایی را که در آن ها بازی کردم، دوست داشتم. مثلا در «یوسف پیامبر(ع)» از قدرتمندی و پایدار بودن «بانو تیه» خوشم می آمد.

مردم سریال «یوسف پیامبر(ع)» را خیلی دوست دارند، به نظرتان راز ماندگاری آن چیست؟

راز ماندگاری این سریال بستگی اش به قرآن است و دوم این که مرحوم سلحشور خیلی به کار اهمیت می داد. من ساعت 6 گریم می شدم، صدای تلاوت قرآن او را از اتاق روبه رو می شنیدم. یعنی به نوعی منزه سر کار می آمد که خیلی ارزشمند بود. فکر می کنم تمام این ها پشتوانه کارش شده است.

به نظرتان چرا امروزه سریال تاریخی ماندگار، به ویژه در باره ائمه معصومین(ع) کمتر ساخته می شود؟

بی اعتقادی. نه این که بگویم خداپرست نیستند، نه، آدم باید واقعا معتقد باشد کاری که دارد انجام می دهد با ثمر است و اگر آن را انجام دهد، دردی از مردم دوا می کند. وقتی اعتقادش این است که فقط باید پول دربیاورد، کارهای دیگری انجام می دهد که پول خوبی دربیاورد.

قرار بود نقش حضرت آسیه(س) را در سریال «حضرت موسی(ع)» بازی کنید.

بله، آقای شورجه همیشه مدت ها قبل از این که کسالت پیدا کنند، می گفتند دوره میان سالی و کهن سالی حضرت آسیه را باید تو بازی کنی، گفتم چشم. فعلا که خوشبختانه آقای حاتمی کیا کارگردان سریال هستند و من افتخار می کنم اگر با ایشان کار کنم.

با آقای حاتمی کیا صحبتی درباره این موضوع مطرح شده است؟

نه هنوز چون فعلا دارند فیلم نامه را بازنویسی می کنند. آقای حاتمی کیا اگر لازم باشد، از من دعوت می کنند، اگر هم لازم نباشد که دعوت نمی کنند.

نظرتان درباره ساخته های آقای حاتمی کیا چیست؟

من کارهای ایشان به خصوص فیلم آخرشان «خروج» را دوست دارم. قرار بود در این فیلم بازی کنم و همه کارها هم انجام شد، اما وقتی به شمال آمدم دیدم هوا خیلی گرم شده و باید در شرایط سختی فیلم برداری کنند، با مدیر تولید کار تماس گرفتم، عذرخواهی کردم و گفتم می ترسم در نیمه کار بیمار شوم، در آن صورت دیگر فیلم می خوابد. من خودم این جا در شمال تراکتور سوار می شدم و همه کارهای باغ را با تراکتور انجام می دادم. نمی توانم بگویم، اما آقای حاتمی کیا در قبال این که من گفتم نمی توانم بازی کنم کار زیبایی کردند که کمتر کارگردانی ممکن است این شعور را داشته باشد، به همین دلیل است که می گویم یک آدم بسیار بافرهنگ، باشعور و با منش انسانی است. اگر از من دعوت کردند می پذیرم، اگر دیدند مناسب نیستم که هیچ، بسیار آدم شایسته ای هستند و من سر تعظیم در مقابل شان فرود می آورم.