شکوه و استقامت قنات های ایرانی ثبت شد

در حدود هزاران سال پیش، آن طور که ناصر خسرو در سفرنامه خود بیان کرده، ایرانیان در زیر زمین قنات هایی حفر کردند تا آب را هدایت کرده و به زمین های کشاورزی و مناطق مختلف برسانند. هرچند که برای این فعالیت عمرانی سخت و دشوار در آن سال ها افراد بسیاری زحمت کشیده و یا حتی جان خود را از دست دادند، اما آبادانی به شهر ها رسید و امروز آوازه ایران و ایرانی به گوش جهان. بنابراین با همگردی همراه باشید در داستان یازده قنات های ایرانی که جهانی شد ...

قرارگیری قنات های ایرانی ها

چند روز پیش پرونده ی 11 قنات ایرانی، بررسی شد و به ثبت جهانی رسید. در این بررسی، نمایندگان کشورهای درباره پرونده ی ارائه شده نظر دادند. بیشتر کشورهای عضو بر اهمیت تاریخی قنات های ایران، سیستم پیچیده و مدرن بکار رفته در آنها و سودمندی آنها برای محیط زیست اذعان کردند از جمله قزاقستان، جامائیکا، آذربایجان، لهستان و ... که از ثبت قنات های تاریخی ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو حمایت کردند. این قنات ها در 6 استان خراسان رضوی، خراسان جنوبی، یزد، کرمان، مرکزی و اصفهان و با نام های " قصبه گناباد، بلده فردوس، زارچ حسن آباد، آسیاب آبی میرزانصرالله مهریز، جوپار کرمان، اکبرآباد و قاسم آباد بروات بم، مون در اردستان، وزوان و مزدآباد اصفهان و ابراهیم آباد اراک " در فهرست میراث جهانی به ثبت رسیدند تا از این پس، علاوه بر ایران، متعلق به همه انسان های زمین، فارغ از نژاد، مذهب و ملیت خاص باشد و حفاظت از آن ها پس از ثبت در عین باقی ماندن در حیطه حاکمیت کشور مربوطه، بر عهده همه کشورهای عضو یونسکو باشد.