کویرهای ایران را بشناسید و به قلب طبیعت سفر کنید

«کویر، این هیچستان پراسراری که در آن، دنیا و آخرت، روی در روی هم اند»، آنجا که ستاره های ریخته بر زمین اش کم از ستارگان نورافشان در آسمان اش ندارد و خروشانی امواج شن های خاک تشنه اش کم از دریا، سال هاست که مقصد گردشگرانی است که زیبایی را نه فقط در سبزه و گل و آب که در خاک و خاشاک و خشکی دیده اند.

گرچه برای آن ها که زمین شناس هستند صحرا و کویر و بادیه و بیابان و دشت، با توجه به میزان ارتفاع از سطح دریا و میزان نمک و بارش سالیانه و پوشش گیاهی شان با یکدیگر فرق دارند، اما برای آنها که مقصدشان زیارت زیبایی زمین پر از شن و آسمان پر از ستاره و تپه ماسه های پر از شکوه است، نه.

آنها که قصد دوری از شهر و هیاهوی اش را دارند و مسیری جز شمال و جنگل را یافته اند و مناطق گرمسیری را برای تجربه ای جدید انتخاب کرده اند، کویر و سکوت اعجاب انگیزش و رمل های ماسه ای و شوره زار هایش می تواند چنان مسحورشان کند که تا پایان عمر برای گردش پی انتخاب دیگری نباشند.

حدود یک چهارم مساحت خاک ایران را بیابان پوشانده است و فصل پاییز و زمستان بهترین زمان برای سفر به افسون بیابان هاست. گرچه در این دو فصل سال آفتاب کویر کمتر سوزان است اما باید مراقب سرمای شب های نورانی کویر بود.

از کویر لوت که یکی از مناطق وسیع ایران است و کویر مرنجاب آران و بیدگل در استان اصفهان که پر گردشگر ترین کویر ایران است و تنها چهار ساعت با پایتخت فاصله دارد گرفته تا کویر مصر در 55 کیلومتری شهرستان خور و کویر حلوان در طبس و کویر حاج علی قلی دامغان را باید دید.

اگر می خواهید کمی هم ترس را چاشنی کویر گردی خود کنید کویر ریگ جن که در جنوب سمنان، جنوب شرق گرمسار، قرار دارد و به عنوان سومین ریگ زار بزرگ کشور شهرت یافته است، مقصد خوبی برای تان است.

داستان ها و افسانه های بی شماری که صداهای عجیب و ترسناک پیچیده در آسمان ریگ جن به آنها دامن زده است، باعث شهرت بیشتر آن شده است .

و اگر می خواهید اعجاز آب و خشکی را یکجا ببینید به ساحل کویری درک بروید تا منظره فوق العاده ای را که همزیستی دریا و بیابان ساخته است، مدهوش تان کند.

کویرهای ایران را باید دید و هر بیابانی را که مقصد خود قرار داده اید یادتان باشد که آب به اندازه نیازتان و حتی بیشتر به همراه ببرید. برای شب لباس گرم داشته باشید و نقشه راه اصلا فراموش تان نشود.

خدا به همراه تان که به قول سعدی بزرگ: «به راه بادیه رفتن، به از نشستن باطل».