اعجاز معماری در بزرگترین شهر زیرزمینی جهان

ایسنا/ براساس آخرین خبرهای واصله، اعجاز معماری در بزرگترین شهر زیرزمینی جهان مشاهده می شود.

قضیه چیست؟

منطقه نوش آباد در هفت کیلومتری کاشان واقع شده و شهر زیرزمینی نوش آباد بین مردم منطقه به «اویی» نیز شهرت دارد. گفته می شود اویی متعلق به دوران ساسانی است و قدمت آن به حدود 1500 سال می رسد. «اوی» در زبان کاشانی معادل کلمه «آهای» فارسی است، از آنجایی که ساختار این شهر تودرتو و تاریک بوده، مردم برای پیدا کردن یکدیگر با صدای بلند و با گفتن کلمه «اوی» صدا می کرده اند و شاید به همین خاطر این شهر در بین مردم به شهر اویی نیز مشهور است.

اویی که گفته می شود در دوره حکومت انوشیروان پایتخت بوده است، چیزی نزدیک به دو هکتار وسعت و 4 تا 18 متر عمق دارد و در سه طبقه که دارای کابرد ویژه بوده، ساخته شد. از ویژگی های این شهر زیرزمینی باید به دست ساز بودن آن نیز اشاره کرد.

کشف این شهر زیرزمینی توسط فردی که بدنبال یافتن آب به حفر چاه می پرداخت، اتفاق افتاده و همین امر باعث شد که این اثر تاریخی منحصر بفرد سال 1385 در آثار تاریخی ملی به ثبت رسد.

دهخدا در لغت نامه خود ریشه نوش آباد را «انوشه» آورده که به معنی جاودان است، او از نوش آباد به عنوان شهری خوش و خرم که روحی جاودان دارد، یاد کرده است. این شهر با کوچه پس کوچه های باریک و قدمت خود، زمانی به عنوان پناهگاه و برای حفظ جان مردم مورد استفاده قرار می گرفته و در واقع کاربردی نظامی و دفاعی داشته است.

همانگونه که اشاره شد، ساختارهای پیچیده تودرتو، اتاق هایی با ابعاد کوچک، کانال ها، تهویه هوا این شهر را به دنیایی شگفت انگیز تبدیل کرده که بازدید از آن مخاطب را ساعتها به فکر وامی دارد. مجموعه این شهر از زیر سطح زمین شروع شده و تا سطح کنونی شهر گسترش یافته است. پس از کشف این مجموعه و پژوهشهای باستان شناسی، این فرض مطرح شده که مردم در آن زمان برای ساخت این شهر زیرزمینی دست ساز از وسایلی که جنسی شبیه به الماس داشته، استفاده کرده اند.

نوش آباد در سه طبقه با اهدافی خاص ساخته شده؛ طبقه اول شامل دالانهایی است که از آنها برای گمراه کردن مهاجمان و دشمنان استفاده می شد. عبور از دالانها تنها به صورت عمودی امکان پذیر بوده و پس از عبور از آنها برای ورود به طبقه بعد راه به صورت افقی ادامه پیدا می کرده و طبقه دوم و سوم محل زندگی مردم و ذخیره آذوقه در مواقع خطر بوده است.

معماری این مجموعه برای افزایش قدرت دفاعی در مقابل افراد مهاجم به این شکل طراحی شد تا مردم بتوانند تسلط کامل برای رویارویی با دشمن را داشته باشند، البته برای مقابله با دشمنان راههای دیگری نیز اتخاذ کرده بودند، برای مثال در کنار دالانهای ورودی به شهر سنگ ریزه هایی وجود داشته که به محض ورود افراد مهاجم از آنها برای دفاع از خود و فراری دادن دشمنان استفاده می کرده اند.

در حال حاضر تنها یک ورودی برای بازدید از این شهر زیرزمینی وجود دارد، البته باستان شناسان معتقدند که اویی ورودی های متعددی داشته که توسط سیلابها در طی سالها مسدود شده و از بین رفته است.

از دیگر ویژگی های مورد توجه و جالب این شهر می توان به تهویه هوای آن اشاره کرد، آغاز کانالهای شهر از سطح زمین و ساختار یو «U» شکل آنها علاوه بر عبور و مرور افراد در مواقع ناامنی، باعث ورود و خروج هوا نیز می شده و جریان هوای خنک این مجموعه به دلیل ساخت دیوارهای آن در کنار آبهای قنات بوده که بسیار مورد توجه پژوهشگران این منطقه قرار گرفته است.