وجود امامزاده ای با گنبدی منحصر به فرد در بافق

ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، وجود امامزاده ای با گنبدی منحصر به فرد در بافق مشاهده می شود.

داستان چیست؟

منقول است که شخصیت مدفون در این بقعه امامزاده عبدالله بن موسی بن جعفر (علیه السلام) برادر امام رضا (علیه السلام) و فرزند بلافصل امام هفتم (علیه السلام) است، طبق اشعاری که در سردر بقعه نصب شده، امامزاده عبدالله بن موسی (علیه السلام) ملقب به ظهیرالدین بوده که در محاوره مردم نیز به این لقب شناخته می شود.

درباره شخصیت مدفون در این بقعه، سه نقل قول وجود دارد که از میان آنها قوی ترین قول بدین شرح است که از اهمیت ویژه ای برخوردار است و با واقعیت نیز نزدیکتر و با داستان شهادت امامزاده عبدالله همخوانی دارد، او را از نوادگان امام هفتم (علیه السلام) و نسب شریف وی را با چهار واسطه به این صورت «سیدعبدالله بن حمزه بن احمدبن ابراهیم المجاب بن محمدالعابد بن امام موسی کاظم (علیه السلام)» نقل می کند که سیدی جلیل القدر، عظیم الشأن و بسیار بزرگوار است.

پدرش سیدحمزه، همچون اکثر سادات موسوی از نسل ابراهیم المجاب در سیرجان سکونت داشته و در روستای تکیه چهارگنبد دارای گنبد و بارگاه عظیمی و امام زاده ای بسیار مورد احترام و مطاف و زیارتگاه مردم محل و اهالی یزد و کرمان بشمار می رود.

مورخان بنای اولیه امامزاده عبدالله بافق را متعلق به قرن پنجم هجری می دانند و از زیبایی و شکوه گنبد آن ستایش می کنند این زیارتگاه بقعه ای بسیار زیبا و باشکوه و گنبدی عظیم دارد که کاشیکاری و نیز تزئینات داخلی آن قابل توجه بوده و علاوه بر آن تزئینات داخلی این بنا از کارهای ملاحسن نقاش باشی بافقی و گرد بودن گنبد امامزاده عبدالله بافق از نظر معماری در دنیا کم نظیر است.

از ویژگی های این بقعه، گنبد بلند، کاشیکاری های داخلی و خارجی آن و نیز چراغهای کوچک گلی با لعاب فیروزه ای است که از قدیم خارج گنبد را روشن می کرده، امامزاده عبدالله (ع) بافق محلی است که بسیار مورد احترام محل و اهالی یزد و کرمان است و دارای بقعه ای زیبا و باشکوه و گنبدی عظیم بوده که ساخت بنای بقعه در سال 224 هجری پایان یافته است.

ساختمان بنا از نظر معماری، مربوط به قرن 5 هجری و با شواهد موجود تا قرن هفتم هجری سبقه دارد که از نظر مکان در بهترین مرکز شهر واقع شده و شبهای جمعه محل رفت وآمد مؤمنینی است که به زیارت امامزاده و قبور شهدای شهرستان بافق می آیند البته ساختمان و نوع معماری این زیارتگاه، تزئینات داخل و بیرون آن، وجود سنگ قبرهایی از بزرگان که برخی از آنها به قرن ششم هجری قمری می رسد نیز حکایت از منزلت و جایگاه امامزاده نزد مردم دارد.

بر سر در ورودی این امامزاده، دوکتیبه آجری هم اندازه دیده می شود و در میان هر یک، یک قطعه سنگ تاریخی نصب شده و اشعاری به خط نستعلیق روی آنها حک شده، سنگ تراشیده شده وسط، دارای خط نسخ است و در آخر آن تاریخ رجب المرجب سنه 1224 ه‍جری قمری دیده می شود.