ارمغان کرونایی توریست ها برای لاله زار بردسیر

ایرنا/ براساس آخرین خبرهای بدست آمده، ارمغان کرونایی توریست ها برای لاله زار بردسیر بچشم می خورد.

قضیه چیست؟

لاله زار بردسیر، سردترین نقطه ایران، مهد گلستانهای گل محمدی و مرتفع ترین نقطه ایران، بهار امسال نتوانست برخود ببالد و مردمانش را از فروش گل و گلاب، فرآورده ها و صنایع دستی و مهمان کردن گردشگران شاد کند و اینک تابستان داغ و ترس از حضور گردشگران و شیوع بیشتر کرونا هم اضافه شد.

لاله زار زیبا و سخاوتمند در فصل گل چینی با بحران کرونا، بالابودن دستمزد و کمبود شدید کارگر، افت قیمت خرید گل نسبت به سال قبل با وجود تورم شدید، و عدم برگزاری جشنواره ملی گل در منطقه مواجه شد.

بسیاری از گلها، نچیده پرپر شدند و بر زمین ریختند. برخی از کشاورزان با سوختن بوته های گل، عزم کاشتن سیب زمینی و پیاز کردند تا شاید بخشی از زیان ناشی از تکیه بر تک محصولی را جبران کنند. آنها از این رویکرد رنجیده خاطر و متضرر شده اند و در همین حال تکرار تشویق کشاورزان به کشت گل محمدی همچنان ادامه دارد.
سیاست پر ریسک تک محصولی و کنار گذاشتن محصولات زراعی و باغی متعدد لاله زار که در گذشته زبانزد بوده و شهرت ملی داشتند، و روی آوردن کشاورزان به (فقط گل کاری) اگرچه منطقه را یکدست چشم نواز و پرگل کرد، اما جز افسوس و پشیمانی چیزی برایشان باقی نگذاشته است.

اینک تابستان داغ از راه رسیده و نگرانی مردم از هجوم گردشگران به منطقه و شیوع کرونا رنجی به رنجهایشان افزوده است. بنا به درخواستهای متعدد و علیرغم میلم به لاله زار می روم. اما این رفتن برای سیر و سیاحت نیست. با ماسک و دستکش و رعایت کامل پروتکلهای بهداشتی و فاصله اجتماعی برای تهیه گزارش می روم.

بنا به گفته مردم محلی آخر هفته ها بسیار شلوغتر از روزهای غیر تعطیل است. من در وسط هفته و در یک روز کاری می روم، اما شواهد نشان می دهد روزهای کاری هم مزارع و باغات کشاورزان از هجوم گردشگران و بخصوص مسافران استانهای آلوده مثل هرمزگان و سیستان و بلوچستان در امان نیست. کشاورزان با احتیاط و ماسک زده وارد مزارع خود می شوند، اما گردشگران گویا اعتقادی به کرونا ندارند. خبری از ماسک و رعایت فاصله اجتماعی نیست.

چندین خانوار باهم روی چمن ها سفره پهن کرده یا زیر درختان میوه چادر زده اند. کشاورزان با نصب تابلوهایی ورود به مزارع را ممنوع اعلام کرده اند. چمنها از کثرت حضور مسافر از بین رفته اند. نرده های درب ورودی سایت گردشگری باز است و رفت و آمد ماشینها به قدری زیاد است که چیزی نمانده بود تصادفی رخ دهد.

ما در گرد و غبار ماشینها گم می شویم. شهرداری لاله زار بنرهایی مبنی بر چند توصیه بهداشتی درباره کرونا بر ورودی سایت نصب کرد. اما توصیه ها به چشم این مردمان منکر نمی آید. پیرامون دریاچه شلوغ است. گاهی گشت نیروی انتظامی یا سازمانهای دولتی می آیند و می روند ولی هیچ کاری نمی کنند.

به نظر می رسد فقط مراقب هستد کسی در دریاچه که نرده و حفاظ درستی ندارد، غرق نشود. جاده ای که تو را به تماشای دریاچه می برد، پرشیب و خاکی است و از کنار لبه مرتفع آب می گذرد. نرده ها درست در خطرناکترین نقطه از بین رفته و محو شده اند. جایی که ارتفاع شیب و پیچ دور زدن به بالاترین اندازه می رسد و خطر پرت شدن ماشینها در آب از همه جا بیشتر است.

اینجا در واقع جاده نیست. سطح رویی بند خاکی است که آب پشت آن جمع شده و یک دریاچه مصنوعی ایجاد کرده است. در ابتدای آن یک تابلوی هشدار نصب شد: شنا نکنید خطر غرق شدن حتمی است! اما حفاظ درستی ندارد. گویی بناست فقط به توصیه و خویشتن داری اکتفا شود.

همکاری بین بخشی در لاله زار کم شده است

رئیس مرکز بهداشت لاله زار پیرامون ارمغان کرونایی توریست ها برای لاله زار بردسیر گفت: در ابتدای بحران کرونا، همکاری بسیار خوبی بین مسئولان لاله زار وجود داشت و ما بطور جدی مانع ورود گردشگران و متعاقبا ویروس به منطقه شدیم. اما در حال حاضر بخشی از مقاومت مربوط به مردم محلی است.

دکتر علی سینا نقیبی با اشاره به اینکه گردشگری باعث ایجاد درآمد در منطقه است و عمده رونق لاله زار وابسته به گردشگری است، اظهار داشت: لذا برخی از مردم به هر تصمیم یا رویکردی که مانع کسب درآمدشان شود نه تنها استقبال نمی کنند، بلکه به آن واکنش نشان می دهند.

وی ادامه داد: نگرانی از کسادی کسب و کار در شرایط اقتصادی فعلی، باعث شده برخی از مردم محلی متمایل به ورود گردشگران باشند.
به گفته نقیبی گرچه ما دستورالعمل های لازم را ابلاغ و اعمال می کنیم اما متاسفانه همکاری متقابل وجود ندارد و صنوف و کسبه هم مثل روز اول، مسائل بهداشتی را رعایت نمی کنند و در مقابل اجرای مقررات، مقاومت می کنند.

نقیبی ادامه داد: ما در روزهای نخست با وجود کمبود نیرو، به دلیل همکاری بین دستگاههای مربوطه و نهادهای مردمی، موفق شدیم شرایط را کنترل کنیم ولی این روزها همکاری بین بخشی در لاله زار کم شده و کنترلها دشورارتر شده است.

وی گفت: در فصل گل چینی با وجود حضور کارگران غیر بومی، موفق بودیم و وضعیت منطقه سفید بود. حدود 3000 کارگر معاینه و کارت بهداشتی برای آنها صادر شد اما اکنون این همکاری از بین رفته و دست ما بسته است.

وی گفت: به رعایت دستور العمل هایی که توسط فرمانداری و مراجع بالاتر به ما ابلاغ می شود، تاکید می کنیم اما بدلیل عدم وجود همکاری در بخش اجرایی، این دستورالعمل ها اجرا نمی شوند و هر چند با موارد متخلف برخورد قانونی داشتیم و مواردی پلمپ هم داشتیم اما چون نظارت بر پلمپ وجود ندارد، اقدامات همکاران ما عملا بی فایده است.

نقیبی معتقد است: متاسفانه ویروس وارد منطقه شده و موارد ابتلا هم داشته ایم اما لاله زار بن بست است و کنترل شرایط نیازمند اراده جمعی، خواست عمومی مردم و همکاری کامل تمام دستگاه های اجرایی است.

توصیه می کنیم مردم کمتر به منطقه بیایند

شهردار لاله زار گفت: گردشگری لاله زار امسال بدلیل کرونا کمرنگ شده و فقط 10 درصد سالهای گذشته گردشگر وارد منطقه شده است.
سعید فلاح افزود: سایت گردشگری، کمپ ها، رستوران، مجموعه گلاب گیری نیز تعطیل است ولی ما نمیتوانیم مانع حضور مردم در فضای آزاد شویم.

وی در خصوص باز بودن ورودی سایت گفت: ستاد کرونا باید تصمیم بگیرد تا محل ورودی سایت و ورودی منطقه بسته شود و صلاحیت این تصمیم با بخشدار لاله زار و فرماندار بردسیر است و من در این زمینه نمی توانم کاری انجام دهم.

فلاح درباره حضور مسافران استان های آلوده مثل هرمزگان و سیستان و بلوچستان گفت: تعداد کمی از هرمزگان حضور دارند که آنها هم ساکن منطقه هستند و ما توصیه های پزشکی و بنرهایی در وردی سایت نصب کرده ایم.
از شهردار لاله زار پرسیدیم به عنوان یک شهروند لاله زاری که تمام خانواده و بستگانتان در منطقه زندگی می کنند آیا نگران سلامت آنها نیستید؟
او گفت: ما به مردم توصیه می کنیم که کمتر به منطقه بیایند و در صورت ورود از ماسک استفاده کنند و دستهای خود را خوب بشویند.

منع ورود در حوزه وظایف شهرداری است

باقری بخشدار لاله زار هم می گوید: مساله سایت گردشگری به شهرداری مربوط است و شهرداری باید اجاره سوئیت ها و ورود به منطقه تحت نظارتش را ممنوع کند و این در حیطه اختیارات شهرداری است.
ما نگران سلامتیمان هستیم

آنچه مشخص است خواست عمومی مردم برای کنترل رفت و آمدهای غیرضروری در منطقه است.

مردم می گویند: ما بیش از آنکه نگران کسب درآمد باشیم نگران سلامتی بچه هایمان هستیم، هزاران هکتار گل امسال از بین رفت و ما صدایمان در نیامد، مگر گردشگر چقدر هزینه می کند که ما وابسته به آن باشیم؟ این شهرداری است که نگران تعطیلی مجموعه تفریحیش و درآمد ناشی از آن است نه مردم.

گردشگر بی خیال در مزرعه ما تفریح می کند و زباله هایش را هم جمع نمی کند و اعتقادی به استفاده از ماسک هم ندارد و به تعبیری اصلا به وجود کرونا اعتقاد ندارد، چرا که اگر داشت سفرهای پرخطر را انجام نمی داد.

آنها می گویند: وقتی شهرداری سوئیت اجازه می دهد، ما از بخش خصوصی چه انتظاری داشته باشیم؟

گردشگر بی ملاحظه با آمدنش بیش از درآمدی که برای مردم منطقه ایجاد کند، زیان و خسارت بر جای می گذارد. زیان به طبیعت، تولید زباله و رها کردن در طبیعت، خطر آتش سوزی و حالا انتشار ویروس منحوس کرونا هم به مجموع این زیانها افزوده شده است. جای آن دارد تا مسئولان محلی سهل انگاری خود را توجیه درآمدزایی مردم نکنند و تعصب خود را صرف پاک نگهداشتن این منطقه بکر، دوست داشتنی و بی نظیر نمایند.