سر و سامان دادن به امامزاده عبدالله با آتش سوزی علف های هرز

ایسنا/ براساس آخرین خبرهای واصله، سر و سامان دادن به امامزاده عبدالله با آتش سوزی علف های هرز بچشم می خورد.

داستان چیست؟

به نظر می رسد داستان امامزاده عبدالله ری فقط به ساماندهی قبرهای قدیمی این امامزاده ختم نشد؛ وقتی قبرهای تاریخی امامزاده را زیر و رو کردند تا نکند پای مردمی که برای زیارت اهل قبور می آیند به لبه سنگ قبرها گیر کند، تصمیم گرفتند قبرستان امامزاده را هم ساماندهی کنند و کارشان را از پشت بنای امامزاده آغاز کردند تا به مرور به قبرها و قطعات پایین تر برسند.

در این قبرستان سنگ قبرهای تاریخی و قطعاتی هستند که بعضا می توان قدمتشان را به صد سال پیش هم نسبت داد، با نشانه و طرحهایی که از سالها قبل رویشان نقش بسته اند، اما دیگر برای هیچکس اهمیت ندارند.

این امامزاده را یکی از گورستان های معروف تهران می دانند که مدفون شدگان در آن"کم" نیستند؛ "عبدالحسین تیمورتاش"، "وحید دستگردی"، "صولت الدوله قشقایی"، "یدالله سحابی"، "شیخ خزعل" یا "مهدی شریعت رضوی" و حتی "توران میرهادی". آرامگاه های خانوادگی در محوطه این گورستان - امامزاده هم خود داستان دیگری از سالها بی توجهی تا امروز دارد و هر سال و بعد از پایان هر برف و بوران می توان از وضعیت آنها قصه ناتمامی نوشت. هربار چند آرامگاه خانوادگی چندصدساله با خاک هم آغوش می شوند و هیچ چشمی آنها را نمی بیند!

حالا و بعد از طرح هایی که تا امروز تاریخ و نشانه های بخش زیادی از امامزاده عبدالله را از روی زمین پاک کرده اند، به نظر می رسد بخش دوم ساماندهی این قبرستان قدیمی با آتش زدن علف های هرز روی سنگ قبرهای قدیمی در حال اجرایی شدن است.

آتش نه تنها زمین را سیاه و سنگ قبرهای قدیمی را بر اثر حرارت زیاد به شدت دچار آسیب می کند، بلکه بخشی از درختان قدیمی محوطه را نیز به خاکستر تبدیل می کند.

هر چند برخی از متولیان و میهمانان گاه و بیگاهِ این امامزاده تاریخی آتش زدن علف های هرز را داستان تکراری و همیشگی این قبرستان می دانند، اما به نظر می رسد این اتفاق به یکی از برنامه های اولویت دار در این محوطه تاریخی تبدیل شده که به مرور می تواند بهانه ای برای صاف کردن کامل سنگ قبرهای این قبرستان به متولیانش دهد.