نکاتی درباره زخم بستر

بهداشت نیوز/ افرادی که در خانه بیمار جسمی و حرکتی، سالمند، بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 و ویلچرنشین دارند، بیشتر با زخم بستر آشنا هستند و ممکن است با زخم هایی که گاهی بیمارشان را درگیر کرده، روبه رو شده باشند.

برخی از کارشناسان، زخم بستر را زخم فشاری می دانند، زیرا معتقدند این زخم بر اثر فشار های طولانی مدت بر نقاط مختلف بدن ایجاد می شود به خصوص نقاطی که دچار زخم یا جراحت شده است. یک زخم فرو رفته، به رنگ صورتی یا قرمز در محل تشکیل می شود و ممکن است تاول بزند. زخم وقتی پیشرفت می کند، پوست ناحیه باز و علایمی از مرگ بافت، اطراف زخم مشاهده می شود. در چنین حالتی احتمال افزایش عفونت بالا می رود و کم کم محل زخم صورتی و قرمز می شود. اگر باز هم در این مرحله متوجه زخم شویم خوب است و با آن که بهبود آن چند هفته طول می کشد، اما راحت تر می توان عفونت را از بین برد.

زخم به استخوان می رسد

وقتی زخم به استخوان می رسد مرحله پیشرونده این بیماری به حساب می آید. عضله، تاندون یا استخوان نمایان و کف زخم بافت مرده و خشکیده دیده می شود. در این حالت زخم وسعت یافته و به زیر پوست به ظاهر سالم هم گسترش پیدا کرده است که در این شرایط درمان سخت تر می شود و متاسفانه می تواند تا فوت بیمار پیش برود، به همین دلیل نباید اجازه داد زخم بیمار تااین اندازه پیشرفت کند.

به محل استخوان ها توجه بیشتری داشته باشید

زخم بستر در نقاطی ایجاد می شود که پوست روی برجستگی استخوانی قرار می گیرد و بین آن ها عضله ای وجود ندارد. پشت سر، پشت استخوان های کتف، پشت استخوان خارجی درست بین دو برجستگی باسن و پشت پاشنه از محل هایی است که این زخم ها بیشتر دیده می شوند.