آب انبار باسیلیکا استانبول؛ جاذبه ای شگفت انگیز در شهری ترک زبان

ساخت آب انبار باسیلیکا سیسترن استانبول مختص دوره بیزانس بوده است. در گذشته، این آب انبار به منظور تامین آب مورد استفاده قرار می گرفت اما، حال تبدیل به یکی از جاهای دیدنی ترکیه شده که افراد زیادی از سراسر جهان به دیدنش می آیند. با ما در این مقاله جذاب و خواندنی همراه باشید تا شما را هرچه بیشتر با آب انبار باسیلیکا استانبول و موقعیت قرارگیریش آشنا کنیم.

راه حلی برای دسترسی به آب

در زبان انگلیسی مدرن، کلمه باسیلیکا برای ساختمانهایی با یک سالن اصلی مرکزی و چند راهرو یا برای کلیساهایی که دو ردیف ستون و انتهای منحنی شکل دارند، استفاده می شود. اما، باسیلیکا سیسترن استانبول هیچ کدام از دو مورد بالا نیست. این آب انبار باستانی که استفاده آن ذخیره آب بود، در دوره بیزانس با دو هزار مخزن، بزرگترین آب انبار زمان شناخته شد و درست در زیر استانبول قرار داشت. ناگفته نماند که ستونهای ردیفی آن دلیل چنین نامگذاری بوده و ستون و سرستون های آب انبار باسیلیکا استانبول شکوه بسیاری بدان داده اند.

معماری

در دوران بیزانس، در استانبول مخازن روباز و زیرزمینی بسیاری ساخته شد و از طریق آبراه هایی در مسافتهای زیاد، آب را به منابع می رساندند. به دستور امپراتور یوستینیانوس اول، در سال 532 میلادی برای کاخ بیزانس آب انبار باسیلیکا سیسترن استانبول ساخته شد. در این مکان 336 ستون وجود داشته که در 12 ردیف 28 تایی قرار گرفتند و اکثرا توسط قرنتی و دوریسی ها ساخته شدند. ارتفاع هر ستون 9 متر، عرض آب انبار 65 متر و طول آن 138 متر است. ضخامت هر کدام از دیوارها حدودا 5 متر بوده و با آجرهای خشتی به همراه یک لایه ضد آب ساخته شده اند. لازم هست بدانید که تقریبا ظرفیت این آب انبار 100 هزار تن بوده است.

نکاتی جالب درباره مجموعه

برای تزئین و جلوگیری از آلودگی، ماهی کپور در آب این محل وجود دارد و گفته می شود دلیل پرورش ماهی کپور در این مخزن در دوران بیزانس همین بوده است. علت ارتفاع زیاد تراسهای بنا نیز دالانهایی بوده که در اینجا ساخته شده اند. روی این تراسها، میادین و پارکهایی ایجاد شده و در بالای این آب انبار، میدان تجاری عمومی قرار داشت که اکنون به جایش، خانه های عثمانی و بیزانسی وجود دارند. در گذشته، در داخل خانه ها چاه هایی حفر می شدند تا مردم بتوانند با رسیدن به سردابهای آب انبار به آب دسترسی داشته باشند. البته، برخی از افراد نیز برای خنک نگه داشتن غذاهای خود، این مواد را از چاه ها آویزان می کردند.

با توجه به اینکه نیاز به آب در طول زمان افزایش می یافت، برخی از ساختمانها را به آب انبار تبدیل می کردند. آب جاری برای مردم ترک ارجحیت داشت و به همین خاطر، وقتی دیگر تحت محاصره نبودند، توانستند از این آب انبارها به درستی استفاده کنند و بیشترشان به یازهای کوچک یا مراکز خرید تبدیل شدند.