قلعه سلاسل

قلعه سلاسل در ساحل رود کارون و نزدیک به پل آزادگان و مسجد مستوفی جای گرفته و شکل ظاهری آن بیضی نامنظم است. وسعت قلعه 5/3 هکتار بوده و بر روی بستری صخره ای جای دارد. قدمت قلعه سلاسل به دوره هخامنشیان رسیده و چندین حیاط دارد. قلعه از سربازخانه، طویله، حمام، شبستان، برج، باغچه، قورخانه، نقاره خانه، حرم خانه و آشپزخانه شکل گرفته و تا حدود 50 سال پیش آباد بوده است. تا زمان حکومت نادر شاه، قلعه محل زندگی حکام محلی بود اما بعد از مرگ نادر شاه، متروک شد. در زمان ناصرالدین شاه قلعه دوباره مرمت گشت تا اینکه در سال 1341، رئیس اداره دارایی وقت برای ساخت اداره دارایی، بنا را خراب کرد و مصالحش را برای ساخت بنای اداره دارایی مورد استفاده قرار داد.

قلعه دو در بزرگ دارد. دروازه جنوب شرقی قلعه دروازه خصوصی بود و سران نظامی از آن رفت وآمد می کردند. دروازه جنوبی هم کنار مسجد شاه صفی قرار داشت که ظاهرا افراد عادی از این دروازه رفت وآمد داشتند. در سمت شمال و شمال شرقی قلعه یک خندق و در جنوب آن نهر داریون جای داشت. قلعه سلاسل دارای پنج شوادان بزرگ بوده که هر یک با شوادان های درون بافت شهر در ارتباط بودند. این شوادان ها در گرمای خوزستان محیطی خنک را برای افراد ایجاد می کردند.