مسجد امام حسن

این بنا در بافت سنتی چهارسوق، جوار خیابان 15 خرداد شاهرود واقع گردیده و بنای اولیه آن بر اساس مدارک و شواهد موجود، حداقل از آن دوره صفوی است. این بنا در دوره های بعد به طور مرتب تعمیر و بازسازی شده و سرانجام در دوره پهلوی، به غیر از محراب، تجدید و توسعه پیدا کرده است. به نوشته مطلع الشمس - تألیف حدود 1330 ه-. ق - مسجد مذکور در میان بازار و در کنار چناری بزرگ واقع است. طول آن، 27 و عرض آن، 17 قدم و ساختمان آن از خشت خام است. سقف مسجد با تیر و تخته پوشیده شده است. چهارده ستون از تیر در دو ردیف میان مسجد کار گذاشته شده؛ از جمله ستون بزرگی که به صورت ترک ترک تراشیده اند و بالای آن، تخته منبتی قرار دارد. به قرینه این ستون، ستون دیگری موجود است؛ اما نیمی از تخته بالای آن که منبت بوده، شکسته است. در قدمت مسجد شکی نیست و محقق است که قبل از آنکه آبادانی جدید شهر شاهرود به این طرف کشیده شود، این مسجد و حمامی که در جنب آن است، دایر و در جمع آبادی پیش بوده که افغان ها آن را خراب کرده اند . ظاهرا از تخته های منبت مورد اشاره، قطعه ای متضمن عباراتی قرآنی به خط ثلث باقی مانده که امروزه در موزه شاهرود نگهداری می شود. شیوه نگارش کتیبه به آثار صفوی و حتی قبل از آن می ماند . بنای کنونی مسجد مشتمل بر شبستان بزرگ ستونداری است که با مصالح و شیوه جدید بنا گردیده است . در ضلع جانب قبله شبستان، محرابی ساده و گچی قرار دارد که ظاهرا مربوط به بنای قدیمی مسجد است. اطراف این محراب در دوره اخیر گچبری شده است . مسجد امام حسن (ع) به خاطر تقدس خاص و قدمتی که دارد، از مراکن مهم مذهبی ساکنان شاهرود است.