زنان تاریخ ایران، نه تنها در دوره هخامنشیان، بلکه در تمام دوران ها جنبه های چندگانه ای داشته اند.

آرامگاه ارسلان جاذب که زمانی حکمران توس بوده، به همراه میل بلند کنارش، از قدیمی ترین بناهای تاریخی خراسان رضویه و نمونه جالبی از آجر کاری در معماری اسلامی محسوب می شه.در نزدیک این بنا رباط تاریخی امیر علی شیرنوایی قرار گرفته. اهمیت این بنا بیش تر به این خاطره که شاید یگانه اثر معماری دوره غزنوی در د

برای آشنایی بیشتر با تاریخچه و جاهای دیدنی ترانسیلوانیا با ما همراه باشید.

آرامگاه سعدی شیرازی یا سعدیه در ابتدا خانگاه (خانقاه) سعدی بوده که او سال های پایانی زندگیش را در آنجا گذراند و پس از فوت در همان جا دفن شد. این مکان در نزدیکی آرامگاه حافظ  و مسجد نصیرالملک شیراز قرار دارد.

حافظیه محل خاکسپاری حافظ شیرازی در شیراز است. این بنا به فرمان رضا شاه به علی اصغر حکمت، وزیر آموزش و پرورش وقت و بر پایه طرحی از آندره گدار طراحی و بازسازی شد. مجری آن هم علی ریاضی، رئیس اداره آموزش و پرورش فارس و سرپرستش علی سامی بود. مقبره حافظ و پیرامونش پیشتر با نام «تکیه حافظ» شناخته میشد. حاف

آرامگاه بابا طاهر عریان مربوط به دوره معاصر است و در همدان، میدان باباطاهر واقع شد. این اثر در تاریخ 21 اردیبهشت 1376 با شماره 1870 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بابا طاهر که حدودا در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم می زیست، از شعرا و عرفای بزرگ روزگار خویش است. او یکی از مشهورتر

بی بی شهربانو نام آرامگاهی است در شهر ری. طبق کتیبه موجود در آن و باور مردم، مقبره شهربانو همسر امام سوم شیعیان حسین بن علی و مادر امام چهارم شیعیان سجاد (ع) است. هسته اصلی بنای مزبور را در دوران ساسانی ساخته اند. از دیدگاه معماری، قسمت گوشه جنوب شرقی آن که مشتمل بر بنای چهارگوش منظم و استوار سنگی ب

آرامگاه دانیال نبی مربوط به دوران های تاریخی پس از اسلام بوده و در خیابان امام خمینی شهر شوش واقع شد. این اثر در تاریخ 24 شهریور 1310 با شماره 51 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. در مورد قبر منسوب به دانیال نبی روایت های گوناگونی نقل شد. یک روایت مسیحی نسطوری چنین می گوید که هنگام حم

آرامگاه شاه نعمت الله ولی بنایی مربوط به دوران صفویه است. این آرامگاه حدود 7 قرن قدمت دارد و هسته اولیه آن در سال 840 هجری قمری ساخته شد و کم کم گسترش یافت. این بنا 32000 مترمربع مساحت دارد و از چندین صحن تشکیل شده که شامل صحن های اتابکی، وکیل الملکی، حسینیه، میرداماد و بیگلربیگی است. بهمنیان از سلس

در شمال غربی شهر مشهد و در انتهای خیابان خواجه ربیع، آرامگاه خواجه ربیع قرار دارد. این آرامگاه به توصیه شیخ بهایی ساخته شده و متعلق به دوران صفویه است. این بنا توسط شاه عباس صفوی و به سفارش شیخ بهایی در اویل قرن یازده هجری قمری ساخته شده است. اساس بنای فعلی مقبره خواجه ربیع همان است که در سالهای 102

آرامگاه سید غلام رسول در پنج کیلومتری شمال غربی چابهار قرار دارد و قدمت آن به سال 465 باز می گردد. این آرامگاه با دیواره های سفید رنگ به سبک معماری هندی دیده شده و دروازه ورودی آن در ضلع غربی بنا واقع گردیده است. پس از درب ورودی، صحن بزرگ حیاط مشاهده می شود و امامزاده در ضلع غربی حیاط واقع هست. بر پ

بقعه پیر احمد زهرنوش مربوط به سده 6 و 7 ه‍.ق است. این بنا در حاشیه جنوبی شهر ابهر واقع شد. این اثر در تاریخ 1 مهر 1353 با شماره 981 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. این بقعه آرامگاه سه تن از بزرگان ابهر بوده و در مجاورت بقعه هم ساختمان هایی دیده شده که امروزه از آنها به عنوان موزه باستان

سهراب سپهری شاعر، نویسنده و نقاش اهل ایران بود. سهراب از مهمترین شاعران معاصر ایران است و شعرهای آن به زبانهایی چون انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی و ایتالیایی ترجمه شده اند. سهراب سپهری در 15 مهر 1307 دیده به جهان گشود. سهراب در سال 1355 تمام هشت دفتر و منظومه خود را در هشت کتاب گردآورد. هشت کتاب نمودا

آرامگاه خیام در دوران پهلوی و توسط مهندس هوشنگ سیحون در محله شادیاخ شهر نیشابور ساخته شد. غیاث الدین ابوالفتح عمر بن ابراهیم خیام نیشابوری در 28 اردیبهشت سال 427 در نیشابور به دنیا آمد و در 12 آذر سال 510 هم در نیشابور درگذشت. او فیلسوف، ریاضیدان، حکیم، شاعر و اختر شناس بزرگ ایران بود. گفته می شود ک

مقبره پیر پالاندوز مربوط به دوره صفوی دوره معاصر است و در مشهد، جنب دور برگردان خیابان نواب صفوی، ضلع شرقی حرم امام رضا (ع) واقع شد. این اثر در تاریخ 5 اردیبهشت 1356 با شماره 1375 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این مقبره متعلق به محمد عارف عباسی، از عرفای بزرگ قرن دهم هجری و قطب سل

در روستای یوش، خانه ای دیدنی و بی مثال بوده که پیشینه تاریخی آن به عهد قاجار می رسد. این خانه که به خانه نیما مشهور است، در محله لالوی یوش بوده و دارای تعداد بالایی اتاق و شاه نشین است. همچنین، این خانه دیدنی سه در ورودی هم دارد. قابل ذکر است بگوییم که ناظم الایاله در سال 1171 این خانه را احداث کرد.

در کوهستان های اطراف لاهیجان گنبد آرامگاه شیخ زاهد گیلانی همچون نگینی می درخشد. این بقعه در مسیر لاهیجان به لنگرود قرار دارد. این مکان مقبره شیخ تاج الدین ابراهیم مشهور به شیخ زاهد گیلانی، از عارفین و دراویش مشهور و استاد شیخ صفی الدین اردبیلی است. مقبره شیخ زاهد به دستور سلطان حیدر صفوی پس از خوابی

آرامگاه پیغمبر لوط در بخش مرکزی شهرستان رباط کریم، دهستان منجیل آباد، شمال غربی روستای محمد آباد پیغمبر واقع شده. این اثر در تاریخ 2 بهمن 1382 با شمارهٔ ثبت 10814 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده و مربوط به دوره قاجاره.

دﮐتر محمد معﯿن صاحب اﺛر معروف فرهنگ معﯿن که از مفاخر و بزرگان فرهنگ و ادب اﯾران معاصر به شمار مﯽ رود، در شهر رشت زاده شد و آرامگاه وی هم در آستانه اشرفیه واقع هست. دکتر معین اولین کسی بود که در ایران در رشته ادبﯿات فارسﯽ درجه دﮐتری گرفت. بنای ﯾادبودی بر مزارش به شﮑل ﭼند ضلعﯽ و با آجر و طاق های هﻼلﯽ

صائب تبریزی یکی از شعرای نامی ایران زمین بوده که پس از مرگش تا مدتها قبر وی ناشناخته بود تا اینکه سرانجام کشف شده و بنای زیبایی را برایش ساختند. این مقبره در 20 بهمن 1355 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. معماری این بنا از معماری دوران صفویه گرفته شده و ایوان بلندش دارای 10 پله سنگی سراسری است. ر

آرامگاه یعقوب لیث که به رادمان پور ماهک هم معروف است، در شمال شرقی روستای شاه آباد دزفول و با گنبدی مخروطی شکل دندانه دار به راحتی دیده می شود. گنبد مخروطی شکل آن از بهترین گنبدها در نوع خود بوده و شباهت زیادی به آرامگاه دانیال نبی دارد. جلال و شکوه این گنبد به خوبی نمایانگر این موضوع بوده که مرد بز

آرامگاه حیقوق نبی طی قرون متمادی چندین بار بازسازی شد. این آرامگاه یکی از قدیمی ترین آثار تاریخی ایران محسوب می شود. آرامگاه حضرت حیقوق (ع) در خیابان چهارباغ شهید اشرفی اصفهانی، انتهای خیابان حیقوق نبی قرار داشته و دانشگاه آزاد اسلامی تویسرکان در مجاورتش تاسیس شد. ساختمان فعلی آرامگاه حیقوق از بناها

آرامگاه عطار نیشابوری بنایی است تاریخی که در دوره تیموری و به فرمان امیر علیشیر نوایی بر روی سنگ قبر عطار نیشابوری ساخته شد. در دوره پهلوی دوم مرمت کامل و در دهه 70 نیز مرمت مختصر شد. این آرامگاه در بلوار شادیاخ (عرفا کنونی) شهر نیشابور واقع شده و در تاریخ 18 آذر 1354 با شماره 1173 به عنوان یکی از آ

سید جلال الدین اشرف از فرزندان موسی کاظم و تنها برادر تنی علی بن موسی الرضا (به گفته برخی) است. سید جلال الدین اشرف در شهرستان آستانه اشرفیه واقع در 35 کیلومتری شهر رشت مدفون است. بارگاه سید جلال الدین از قدیم الایام پذیرای گردشگران بومی و غیر بومی که به قصد زیارت به شهرستان آستانه اشرفیه سفر می کرد

آرامگاه دکتر حسابی، مدفن دکتر محمود حسابی هست. او در سن 90 سالگی در ژنو درگذشت و پیکرش را در تفرش به خاک سپردند. امروزه هم آرامگاه دکتر حسابی یکی از جاهای دیدنی تفرش به شمار می رود و میزبان شیفتگان علم و علاقمندان به پدر فیزیک ایران هست.

آرامگاه ابوالحسن خرقانی مربوط به سده 5 ه‍.ق بوده و در 24 کیلومتری شاهرود و در تپه ای در شمال قلعه نو خرقان قرار دارد. مجموعه آرامگاه با توپوگرافی جالب به صورت باغ ایرانی بوده و نهر آبی از کنار آن روان است و در کنار آن هم مکانی را برای استراحت گردشگران در نظر گرفته اند. ساختمان آرامگاه از آجر ساده و

علی بن مهزیار اهوازی (هندیجانی) از اصحاب علی بن موسی الرضا، محمد تقی، علی النقی و حسن عسکری بوده و احکام دینی را نزد آنها فرا گرفت. در برخی از مناطق هم بویژه در اهواز به عنوان نماینده او بوده است. شیخ طوسی در رجال او را از یاران علی بن موسی الرضا می داند و می گوید: دانشمندی موثق و دارای اعتقادی درست

آرامگاه علی بن حمزه یکی از بناهای تاریخی و مذهبی شهر شیراز هست. این آرامگاه متعلق به شاه میر علی بن حمزه بن موسی کاظم بوده و در خیابان حافظ و در نزدیکی رودخانه خشک قرار گرفته است. آرامگاه علی بن حمزه در دوره دیلمیان و به دست امیر عضدالدوله دیلمی احداث شد و در دوره تیموریان هم بخش هایی از آن مرمت گرد

داخل باغ نادری علاوه بر کاخ و موزه، بنای یادبود و مزار کلنل محمد تقی خان پسیان، اولین خلبان ایرانی هم دیده می شود. او که جوانی میهن پرست و پرشور بود، در جنگهای متعددی شرکت داشت و شهرتش به همه جا رسیده بود. در جنگی به نام مصلی و زمانیکه فرمانده ژاندارمری خراسان بود، در جعفرآباد قوچان کشته و پس از آن

آرامگاه شیخ احمد جامی مدفن و مقبره شیخ احمد جامی با قدمتی نزدیک به 800 سال در شهرستان تربت جام است. این بنا مربوط به سده 9 تا 12 ه‍.ق بوده و در تاریخ 15 دی 1310 با شماره 174 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. این مجموعه شامل حدود ده بنا بوده که به تدریج و توسط مریدان شیخ جام که بعضی از آنها