واقعیت های جالب درباره کشور پرو که شاید ندانید

پرو نام کشوری در آمریکای جنوبی بوده که دارای تمدنی کهن است. این کشور از سمت غرب در سواحل زیبای اقیانوس آرام جا خوش کرد. مردمش به زبان اسپانیایی صحبت می کنند، زیرا تا بیست و هشتم ژوئیه سال 1821 میلادی مستعمره اسپانیا بوده اند. از واقعیت های جالب درباره کشور پرو این است که دوره مشهورش، دوره تاریخی اینکاها بوده که در آن امپراطوری اینکاها جایگاه بزرگی در میان دیگر اقوام و قبایل همسایه داشته اند. بیشتر اهالی پرو را سرخ پوستان تشکیل می دهند و لیما پایتخت این سرزمین است. فرهنگ مردم پرو بسیار جذاب هست و قصد ما از نوشتن این مطلب، آشنایی هرچه بیشتر شما با آداب و رسوم کشور پرو است. پس، با ما همراه بمانید.

ادبیات

تا قبل از قرن شانزدهم که اسپانیایی ها نوشتن را وارد فرهنگ مردم پرو کردند، ادبیات بطور شفاهی و سینه به سینه در بین اهالی این منطقه منتقل می شد. در حقیقت، این نوع ادبیات نشات گرفته از سنت شفاهی تمدنهای پیش کلمبیایی است. بعد از ورود نوشتن، نویسندگان بنامی در این منطقه پدید آمدند که با داشتن اندوخته ای بی نظیر، به ماندگاری آنها با تکنیک های جدید بر روی کاغذ روی آوردند. یکی از معروف ترین این نویسندگان ماریو بارگاس یوسا بود که در نیمه دوم قرن ادبیات پرو را به جهان معرفی کرد و کتابهایی چون «جنگ آخر الزمان»، «سال های سگی»، «دختری از پرو» به بسیاری از زبان های دنیا ترجمه شدند.

نواهای دلنشین

موسیقی اصیل و سنتی پرو، ترکیبی از موسیقی اسپانیایی و سرخ پوستی بوده که فرهنگ مردم پرو هزاران سال آن را زنده نگاه داشت. آلات موسیقی مردم پرو در گذشته با پوسته صدف حلزونی، شاخ حیوانات، گل و برخی فلزات گرانبها ساخته می شد اما، نشانه ای که در سازهای بومی و سرخ پوستی پرو نمایان بودند، بادی بودن این سازهای اصیل و سنتی هستند؛ سازهایی مانند waqra phuku، آکارینا، siku و antar که امروزه جز جدایی ناپذیر واقعیت های جالب درباره کشور پرو بحساب می آیند.

رقص

رقص نزد مردم پرو ارزش فراوانی دارد. اهالی این سرزمین با اجرای رقص های مختلف، بخشی از فرهنگ و سنت خود را به نسل های بعد منتقل می کنند. نام رقص سنتی و ملی کشور زیبا و تاریخی پرو Marinera است، اما بسته به رخدادهایی همانند شکار، کشاورزی، جنگ رقص های محلی فراوانی در این سرزمین وجود دارند. بعضی از این رقص ها با تاثیر ورود مسیحیت به آداب و رسوم کشور پرو ایجاد شده اند. به طور مثال، سرخ پوست های بومی دارای دو رقص مخصوص هستند؛ رقص Kashua که به صورت گروهی برگزار می شود و یک رقص دیگر که اجرای آن دو نفره است و به نام Huayno شناخته می شود.

هنر

هنر در پرو به دوران شکوهمند اینکاها و پیش از آن باز می گردد. هنر کنونی این منطقه تلفیقی از هنر اسپانیایی ها بوده که در پرو تبدیل به هنری بنام Naif شد. در دورانی که کشور پرو مستعمره بود، هنر و اشکال هنری تحت تاثیر سبک باروک (Baroque) و موضوعات مذهبی قرار داشتند. در این دوران، José Sabogal با اداره کردن یک مدرسه نقاشی به مدت ده سال، تاثیر بسزایی بر هنر داشت و در حدود سال 1960 میلادی، Fernando de Szyszlo با ارائه نقاشی هایی با موضوعات انتزاعی هنر، تاریخ این سرزمین را متحول کرد.

مراسم و جشن ها

اگر کشور پرو را سرزمین جشنواره ها نامگذاری کنیم، به بیراهه نرفته ایم. در این کشور سالانه در حدود سه هزار جشنواره اجرا می شوند که البته بسیاری از آنها به مذهب مسیحیت مربوط بوده و البته اعتقادات بومی با آنها در آمیخته شده اند. اگر از هفته مقدس، Corpus Christi و کریسمس صرف نظر کنیم، به نظر می رسد باقی جشن و مراسم ها همگی با آداب و رسوم کشور پرو بومی سازی شده اند. یکی از مشهورترین دیدنی های کشور پرو، جشن Alasitaswhich بوده که در آن بازاری با غذاهای مخصوص، رقص های محلی و صنایع دستی دایر می گردد.

ماچو پیچو

ماچو پیچو نمادی از تاریخ و زیبایی کشور پرو است. این شهر عظیم که در حقیقت بیانگر شکوه و عظمت دوران اینکاها بوده، یکی از نمادهای معماری و تاریخ جهان بحساب می آید.

غذا

ذرت، سیب زمینی و گوجه فرنگی پایه اصلی بیشتر غذاهای بومی و محلی پرو هستند. غذا در فرهنگ مردم پرو تنوع بسیاری دارد. همانند بیشتر کشورهای آمریکای جنوبی، میوه در میان غذاهای پرو جایگاه ویژه ای داشته و آناناس، chirimoya و lucuma از میوه های پرکاربرد هستند. اگر بخواهیم لذیذترین غذای سنتی پرو را نام ببریم، در میان تنوع و مزه های خوب بسیار دچار مشکل خواهیم شد. اما، به نظر می رسد بیشتر مردم دست روی غذایی لذیذی به نام ceviche بگذارند که ماهی مارینه شده در آب لیموی تازه است. این غذای سنتی به همراه chicha de jora سرو شده که یک نوشیدنی گوارا و خوش طعم است.

مردم

مذهب در قانون اساسی کشور پرو وجود ندارد و این کشور بر پایه آزادی مذهب اداره می شود. غالب مردم پرو کاتولیک بوده و در کنار آنها مردمی با ادیان بودایی، هندو و مسلمان زندگی می کنند. نوار ساحلی کشور پرو، محل سکونت پنجاه درصد مردم و اهالی پرو بوده و پنج درصد مردم در جنگل و باقی آنها در بخش های کوهستانی زندگی می کنند. سی و هفت درصد مردم پرو دورگه و چهل و پنچ درصد آنها بومی هستند. زبان رسمی مردم اسپانیایی بوده اما، زبانی به نام Quechua در بخشهایی از این سرزمین رواج دارد، لیما نام پایتخت این کشور است، اما نام کوزکو (Cusco) را هم به عنوان پایتخت فرهنگی به خاطر بسپارید. درصد سواد بین زنان و مردان بسیار متفاوت است. طبق آمار ارائه شده، نود و دو درصد مردان باسواد هستند و این نرخ در بین زنان به هفتاد و نه درصد می رسد.