دیوار آرزوها در خیابان انقلاب | دیواری پر از آرزوهای رنگی

اگر این روزها از خیابان انقلاب رد شوید، شاهد رنگ های شاد و زیبا برروی دیوار خواهید بود. کشوهای کوچکی که تنها به اندازه انداختن کاغذ به درونشان باز می شود اما وسعتی به اندازه دل بزرگ تک تک آدم هایی دارد که آرزوهایشان را در سینه صندوقچه پنهان می کنند و امیدوارانه به انتظار می نشینند تا رنگ معجزه را ببینند و به آرزویشان برسند. بهتر است بدانید که ایده دیوار آرزوها اولین بار توسط خانمی به نام کندی چانگ به اجرا در آمد. با ما باشید تا داستانش را بشنویم.

ایده دیوار آرزوها از کجا آمده؟

این ایده اولین بار به ذهن خانمی به نام " کندی چانگ " رسید که دیوار خانه ای متروکه در محله خود در نیو اورلئان را به شکل تخته سیاه درآورد و روی آن نوشت: قبل از مرگم می خواهم.... پس از آن افراد آن محله هرکدام برروی دیوار چیزی نوشتند. پاسخ همسایه ها بعضی خنده دار، بعضی تلخ و ناراحت کننده و بعضی تند بود اما هرچه که بود نشان دهنده آرزوهای آن ها قبل از مرگشان بود. خانم کندی چانگ اعتقاد دارد که آرزوها تنها چیزهایی هستند که نمی میرند. او می گوید که نوشتن آرزوها به انسان انگیزه رسیدن و حرکت می دهد.

دیوار آرزوها در پایتخت

امسال این ایده زیبا در پایتخت کشور ما اجرایی شده با این تفاوت که دیگر از تخته سیاه خبری نیست و به جایش رنگ های شادی برروی کشوهای کوچک تعبیه شده در دیوار کشیده شده تا شاید روزی آرزوهای مردم نیز رنگ های زیبا به خود بگیرند. مردمی که می دانند که انداختن کاغذهای حاوی آرزویشان به درون کشوهای رنگی تضمینی برای برآورده شدنشان نیست اما آرزوهایشان چنان عمیق و از ته دل است که دلشان می خواهد آن ها را از اعماق قلبشان بیرون بیاورند و به رشته تحریر بکشند. این روزها اگر از خیابان انقلاب در پایتخت رد شدید و به دیوار رنگی آرزوها رسیدید، کمی توقف کنید و به چهره تک تک آدم های دور و برتان نگاه کنید و با خود بیندیشید که چه چیزی در سر و در قلبشان دارند. شما هرگز نخواهید فهمید اما اینگونه همیشه به یاد خواهید داشت که هر انسانی برروی کره زمین آرزویی دارد که شاید از نظر دیگران کوچک و بی ارزش باشد اما همین آرزو، دنیای کوچک او را رنگی می کند و به او انگیزه زندگی می دهد.