پنج نان معروف در جهان که حتما باید امتحان کنید

در بیشتر ادیان الهی از "نان" به عنوان نماد برکت و نعمت خدا برای بشر یاد شده است و ما انسان ها از دوران نوسنگی تا به حال همواره در حال بهره بردن از این نعمت الهی به شکل های مختلف بوده ایم. این ماده غذایی تا حدی برای بشر اهمیت دارد که مصریان معتقد هستند که باید در کنار جسد مردگان خود کمی نان قرار دهند تا توشه زندگی پس از مرگ آنها باشد. حتی برخی از اقوام دیگر دنیا، فرایند پخت نان را با زاد و ولد مرتبط می دانند؛ به طوری که این افراد زنان باردار را به "تنور نانوایی" تشبیه کرده اند. شاید یکی از مهمترین دلایل محبوبیت نان در کل دنیا، سادگی پخت، انرژی بالا و در دسترس بودن مواد لازم برای تهیه آن باشد. در این مقاله کمی بیشتر با برخی از نان های مشهور در سراسر دنیا آشنا می شویم.

کیاباتا

بسیاری بر این باورند که کیاباتا از روزگاران قدیم یکی از رشته های ناگسستنی سفره های ایتالیایی بوده است؛ ولی شواهد نشان می دهند که تاریخچه نسخه امروزی کیاباتا از محدوده جولای سال 1982 آن طرف تر نمی رود. در سال 1982، گروهی از کارشناسان صاحب نظر صنعت نانوایی برای مقابله با هجوم باگت های فرانسوی که کسب وکار نانواهای ایتالیا را تهدید می کردند، گرد یکدیگر آمدند. یکی از این کارشناسان، آسیابانی به نام "آرنالدو کاوالاری" بود. او هفته ها زمان صرف پخت یک نان جدید از یک خمیر نرم با آرد غنی شده از گلوتن و مواد معدنی کرد و نتیجه آن کیاباتا بود.

باگت

افسانه های بیشماری درباره این نان مشهور فرانسوی نقل شده است که هیچ کس از درستی یا اشتباه آنها مطمئن نیست. برخی معتقد هستند که شکل دراز باگت به یکی از دستورهای ناپلئون برمی گردد. او از نانوایان خواسته بود تا نانی بپزند که به راحتی در شلوار سربازانی که راهی میدان نبرد می شوند، جای شود. برخی دیگر بر این باورند که تاریخچه تهیه این نان کشیده به یکی از قوانین دهه 1900 میلادی مربوط است. طبق این قانون، در آن زمان نانواها حق کار کردن پیش از ساعت چهار صبح را نداشتند. از همین جهت به پختن نان های باگتی رو آورند که تهیه آنها بسیار سریع تر از نان های دیگر بود. به هر حال، امروزه این نان فرانسوی به مشهورترین نان در سراسر جهان تبدیل شده است.

نان

هرچند ما در زبان فارسی تقریبا به تمامی محصولات پخته شده با خمیر غلات "نان" می گوییم، ولی در (تقریبا تمامی) رستوران های هندی نوعی نان سنتی سرو می شود که به "نان هندی" معروف است. حتی بسیاری از زنان خانه دار هندی به صورت دستی در خانه های خود این نان را می پزند. از آنجایی که این نان در تنور پخته می شود، به آن "نان تنوری" هم می گویند. نان تنوری در گذشته یکی از محبوب ترین اجزای صبحانه خانواده سلطنتی مغول ها بوده است. آرد، مخمر، شکر، روغن، آب و گاهی هم ماست، اصلی ترین مواد تشکیل دهنده نان تنوری هستند.

تورتیلا

پیشینه تورتیلاها تقریبا به ده هزار سال پیش از میلاد مسیح می رسد و این نان ها قوت غالب قوم آزتک (یک تمدن سرخ پوستی در مکزیک) را تشکیل می دادند. پیش از آنکه اسپانیایی ها به آمریکا بیایند، قوم آزتک آشنایی چندانی با گندم نداشتند و بجای آن از ذرت استفاده می کردند. بدین منظور، زنان ساعت ها زمان صرف آسیاب کردن ذرت در داخل نوعی ابزار سنگی آسیاب مانند می کردند و سپس ذرت آسیاب شده را در محلولی از لیمو و آب می پختند. این نان تهیه شده از آرد ذرت که تورتیلا نام داشت، در گذشته در برخی مراسم های مذهبی استفاده می شد و روی نان را با رنگ های خوراکی خاصی نقاشی می کردند.

انجرا

انجرا نوعی نان نازک و صاف (شبیه به لواش) و یکی از غذاهای ملی اتیوپی است که البته در کشورهای دیگری همچون سومالی، جیبوتی و اریتره نیز به وفور استفاده می شود. این نان که به سادگی قابل پختن در داخل خانه می باشد، مخصوص زنان خانه داری است که از ریخت وپاش های پس از درست کردن نان های خانگی متنفر هستند. می توان از این نان هم برای خوردن غذا و هم تزئین و سرو آن استفاده کرد. معمولا یک نان روی بشقاب قرار می گیرد، سبزیجات، سالاد و گوشت کباب شده روی نان قرار داده می شود و چند نان دیگر در ظرفی جداگانه برای لقمه گرفتن آورده می شود. بومیان اتیوپی معتقد هستند زمانی خوردن انجرا تکمیل می شود که تمامی محتویات به شکلی خورده شود که دیگر نیازی به شستن ظروف نباشد.