روز جهانی غذا؛ تلنگری برای بیداری وجدان های به خواب رفته

سازمان غذا و کشاورزی در شانزده اکتبر تاسیس شد و به همین خاطر، این روز در سازمان ملل متحد به نام روز جهانی غذا ثبت شده است. فائو با هدف تولید غذا برای تمامی ساکنان زمین و با حمایت کشاورزی، فعالیت خود را آغاز کرد. به هنگام برگزاری روز جهانی غذا، سازمان های بین المللی به منظور جلوگیری از گرسنگی و فقر تلاش می کنند. براساس مقاله روز جهانی غذا چه روزی است باید بدانید که این روز تلنگری هست هرچند کوچک برای بیدار کردن وجدان های به خواب رفته تا شاید اندکی همدردی داشته باشند با انسان هایی که از ابتدایی ترین حق زندگی محرومند.

غذا جز اولین و حیاتی ترین نیازهای هر انسانی برای ادامه حیات است. با این حال، مردمان سراسر جهان به غذا تنها بعنوان رفع نیاز نگاه نمی کنند و از دیرباز تا بحال، غذا جزئی از آداب و تشریفات هر سرزمین و فرهنگی بوده است. در پس رنگ و بوی هر غذایی، فرهنگ و قصه های زیادی نهان شده اند. با ما در این مقاله جذاب و خواندنی همراه شوید تا بدانید که روز جهانی غذا چه روزی است و با تاریخچه اش آشنا شوید.

غذا بخش جدانشدنی فرهنگ است

شده به این فکر کنید که چرا مردم در نقاط مختلف جهان غذاهای متفاوتی می خوردند و اینکه چطور غذایی که می خوریم به دیگران می گوید که از کجا آمده ایم؟ پاسخ تمام این سوالها در این است که غذا فقط برطرف کننده نیاز اولیه انسان نیست و به نوعی یک فرهنگ است. غذاها معمولا از نسلی به نسل بعد منتقل می شوند و به همراه آنها حس و داستانی که در آنها نهفته است را هم منتقل می کنند. غالبا، با این غذاهایی که می خوریم، بزرگ شده ایم و در ناخودآگاه ما، خاطراتی را از کودکی تا به امروز ثبت کرده اند. براساس مقاله برگزاری روز جهانی غذا باید بدانید که همین موضوع سبب شد تا بعضی غذاها جایگاه ثابتی در تاریخ یک ملت داشته باشند و سینه به سینه منتقل شوند.

غذاهای یک سرزمین تا حد زیادی نشان دهنده رفتار کلی مردمانش است. مثلا، چینی ها بسیار به هماهنگی و هارمونی در تمامی کارها علاقه دارند و این علاقه در غذایشان هم مشهود است. ایرانی ها به خونگرمی معروفند و غذاهایمان هم اغلب طعم، بو و حجم زیادی دارند و زمان زیادی هم که برای طبخ آنها گذاشته می شود، نشان دهنده اهمیت زیاد خانواده و غذا در بین ایرانیان است و راهی برای ابراز محبت بین خانواده ها. البته، غذا به نوعی جاذبه گردشگری هم شناخته می شود و در سفر به مناطق مختلف علاوه بر بازدید از اماکن دیدنی، حتما خوردن غذهای سنتی آن منطقه در برنامه سفر گنجانده می شود که راهی است برای شناخت فرهنگ و آداب و رسوم آن خطه؛ غذایی که شاید تا مدتها طعمش به خاطرمان بماند و سالها با دیدن آن یا استشمام عطرش برگردیم به خاطرات سفر.

گرسنگی و سوء تغذیه

سوء تغذیه در عصر حاضر به بحرانی جدی در کشورهای جهان سوم تبدیل شد. سوء تغذیه یا انحراف از تغذیه مناسب و طبیعی، عامل اصلی و اساسی بسیاری از بیماری های جسمانی و روانی است. عامل اصلی سوء تغذیه فقر بوده و سبب شد تا هشتاد درصد مشغله مردمان جهان، دستیابی به غذا باشد. با آلودگی و تخریب محیط زیست، مسائل گوناگونی بوجود آمدند که نقش اساسی در کاهش منابع غذایی جهان داشته اند. براساس مقاله برگزاری روز جهانی غذا باید بدانید که فرسایش خاک، گرما و خشکسالی، بارش باران های اسیدی، کاهش نزولات جوی و سیاست های مغرضانه بعضی از کشورهای قدرتمند در برابر دیگر کشورها از عوامل گرسنگی و سوء تغذیه مردم جهان بشمار می آیند.

غذا، نیاز اولیه بشر

غذا ابتدایی ترین نیاز تمامی موجودات است و نقشی غیرقابل انکاری دارد. تغذیه مناسب نه تنها پدیده رشد را ممکن می سازد و به تندرستی و طول عمر می انجامد، بلکه تاثیری مستقیم روی اعصاب و روان دارد و سبب رشد فکری و سلامت روان می گردد. این نیاز مسبب اکتشافات زیادی هم در تاریخ بشریت بود. این نیاز اولیه مهمترین عامل بقا بوده و موجودات را مجبور می کند برای بدست آوردن غذا و رفع گرسنگی و تشنگی دائما تلاش کنند.

تاریخچه

تا اوایل دهه نوزدهم میلادی، هدف از غذا خوردن تنها پر کردن شکم بود و این نیاز بشر را وادار کرد تا هر خوراکی را بدون توجه به کیفیت مصرف کند. تشکیل شهرها و اجتماع باعث تغییرات زیادی در تغذیه بشر شد. اولین شهر و تمدن های بشری در بین النهرین آسیای باختری، مصر و یونان بوجود آمدند؛ اولین شهرنشین ها به کشاورزی و دامپروری مشغول شدند و به خوبی راه تغذیه از این محصولات را می دانستند. ایران نخستین کشور جهان بود که انسان اولیه در آن به کشاورزی و پرورش دام پرداخت.

به مناسبت روز غذا باید بدانید که در حفاری هایی که در برخی از شهرهای ایران، تخت جمشید و تپه سیلک کاشان انجام شدند، معلوم گشت که پیشینیه کشاورزی در ایران به بیش از 6000 سال پیش بر می گردد. مردم یونان باستان همیشه برای تغدیه اهمیت زیادی قائل بودند و این جمله به آنان منسوب است که: برای تقویت روح هرگز جسم را نباید فراموش کرد و باید مردم را با ورزش و غذای مناسب تربیت کرد. در روزگاران قدیم یونانی ها بیشتر از گیاهان تغذیه می کردند و تنها قشر مرفه و خاصی از گوشت پرندگان، گوسفند، روغن زیتون، شکر، ماهی و لبنیات بهره می بردند.

رومیان قدیم از راه کشاورزی امرار معاش می کردند و از میوه، غلات و سبزیجات بهره می بردند و تنها اشراف به گوشت دسترسی داشتند. پس از استقرار امپراطوری روم، وضیعیت مردم عادی تغییر پیدا کرد و بعد از فتوحات مختلف و آشنایی با آداب دیگر سرزمین ها، قشر مرفه و اعیان سبکی جدید را در پیش گرفتند. در آن زمان، حتی کتاب های آشپزی هم نوشته شدند که کتاب Deipnosphistae اثر Athenaeus از معروف ترین آنهاست که در قرن دوم میلادی نوشته شد و طرز تهیه غذاهای گوشتی و سبزیجات را آموزش داد.