روز احسان و نیکوکاری، روز بها دادن به دستانی تهی

زمستان، خسته و دلمرده بار سفر بسته است، با درختان و گل های باغ وداع می کند و دل به جاده می سپارد. بهار در راه است و جای زمستان پیر و خسته را می گیرد. عید و تحویل سال، نزدیک شده و کوچه و خیابان های شهر بوی تازگی گرفته اند. در چشمان غمگین مردم شهر، شوری زیبا موج می زند و حال و هوای شهر تغییر کرده است. در این بین، سری هم به خانه هایی بزنیم که سالهاست شادی از آن ها رخت بسته است و کودکان با نگاهی منتظر پشت پنجره ها نشسته اند و منتظر دست و نگاهی مهربان هستند تا به عید آن ها، رنگی تازه ببخشد. آن ها سالهاست لباس های خود را وصله می کنند تا مبادا کسی متوجه پارگی سر زانو و آرنج آن ها شود و به این گونه، حفظ آبرو می کنند. با اینکه فقیر هستند ولی غرور دارند و همیشه سرشان در پیچ و خم های زندگی بالاست. 14 اسفند یا روز مهربانی، زمانی است که ما می توانیم در کنار تهیه لوازم و وسایل عید برای خانواده، تکه ای لباس یا لوازم سفره هفت سین را برای آنان نیز تهیه کنیم و به این واسطه، آنان را هم در شادی خود سهیم گردانیم. 14 اسفند در تقویم کشور ما، روز احسان و نیکوکاری است، روز توجه و مهر ورزیدن به کودکان و افرادی بوده که با اینکه دستشان تهی است، ولی عاشقانه زندگی را دوست دارند. این بلاگ به مناسبت گرامیداشت بخشش و نیکی و جشن نیکوکاری نگارش شده است.

تاریخچه نامگذاری روز مهربانی

چهاردهم تا بیست و یکم اسفندماه هر سال، به نام هفته نیکوکاری نامگذاری شده است. برگزاری روز مهربانی یا به عبارتی جشن نیکوکاری، به منظور جذب کمک ها و هدایا برای خانواده های محروم و نیازمند بوده است که جمع آوری و توزیع آن ها توسط بخش های دولتی صورت می گیرد. از سال 1369، در اسفند و آستانه عید نوروز، مردم نیکوکار همزمان با آغاز روز احسان و نیکوکاری، در همایشی عظیم که تبلور نیکوکاری و مهرورزی است، دست های پر محبت خویش را بر سر خانواده های نیازمند می کشند. جشن نیکوکاری، صرف نظر از هدایایی که در آن جمع آوری می شود، به لحاظ معنوی، اجتماعی و فرهنگی دارای کارکردهای ویژه ای است که از جمله آن ها می توان به گسترش فرهنگ کمک به همنوع اشاره کرد. انسان برای آرامش خود نیازمند دیگران است و همین نیاز، او را به مشارکت با دیگران تشویق می کند. این مقاله خواندنی به مناسبت 14 اسفند یا گرامیداشت روز مهربانی است.

چو بینی یتیمی سر افکنده پیش

مده بوسه بر روی فرزند خویش

یتیم ار بگرید، که نازش خرد؟

و گر خشم گیرد، که بارش برد؟

به رحمت بکن آبش از دیده، پاک

به شفقت بیفشانش از چهره، خاک

اگر سایه ای خود برفت از سرش

تو در سایه خویشتن، پرورش

"سعدی"

عیدی متفاوت را برای مردم ایران در 14 اسفند تجربه کنیم

در فرهنگ کشور ما انفاق، از مصادیق احسان شمرده می شود و در کتب دینی ما در این باره چنین عنوان شده است:«اگر چیزی را در راه او انفاق کنید، خداوند عوض آن را می دهد و جای آن را پر می کند و او بهترین روزی دهندگان است.» انفاق عملی محبوب خداوند و دارای اجر فراوان است. انفاق سبب می شود تا در هنگام مرگ و در روز قیامت، ترس و اندوه از ما دور شود. همچنین پاداش احسان ویژه افراد خاصی نیست و همه مردمان در برابر انفاقی که می کنند به پاداش خود می رسند. در کشور آمریکا بخشش تاریخچه ای کهن دارد و به صورت یک فرهنگ عامیانه مرسوم گشته است. در میان اعمال بخششی در تاریخ آمریکا می توان به تاسیس 105 کتابخانه عمومی توسط اندرو کارنگی و اهدای 200 میلیون دلاری به ان پی آر اشاره کرد. بسیاری از پارک های ملی آمریکا نیز توسط ثروتمندان و برای حفظ طبیعت و عموم خریداری شدند. در سال 2010 میلادی 40 میلیاردر آمریکایی متعهد شدند که نصف ثروت خود را برای مقاصد نیکوکاری و بشر دوستانه به سازمان های غیرانتفاعی و ان جی او ببخشند. در میان این افراد می توان اسامی بیل گیتس، مایکل بلومبرگ، جورج لوکاس، وارن بافت، لری الیسون، پیر امیدیار، و پل آلن را دید. در نتیجه جشن نیکوکاری، علاوه بر کشور ما در سایر کشورها نیز دیده شده و این روز سبب نزدیکی ملت ها می شود.

نباشد همی نیک و بد پایدار

همان به که نیکی بود یادگار

دراز است دست فلک بر بدی

همه نیکویی کن اگر بخردی

چو نیکی کنی، نیکی آید برت

بدی را بدی باشد اندرخورت

چو نیکی نمایدت کیهان خدای

تو با هر کسی نیز، نیکی نمای

مکن بد، که بینی به فرجام بد

ز بد گردد اندر جهان، نام بد

به نیکی بباید تن آراستن

که نیکی نشاید ز کس خواستن

وگر بد کنی، جز بدی ندروی

شبی در جهان شادمان نغنوی

نیکخواهی و نیکوکاری

"فردوسی"