جشن آذرگان؛ جشنی اصیل و باشکوه خجسته باد

سوم آذر در گاهشماری خورشیدی آذر روز نامگذاری شده و جشن آذرگان در این روز برگزار می شود. ابوریحان بیرونی نقل کرد: «روز نهم آذر عیدی است که در آن به افروختن آتش نیاز بوده و این روز جشن آتش است. زرتشت امر کرد که در این روز، آتشکده ها را زیارت و در کارهای جهان مشورت نمایند.» شفتلویتز، یکی از دانشمندان آلمانی در کتابش نوشت که چگونه همه ملل جهان از هر نژاد آتش را می ستایند و از متمدن ترین کشورها در اروپا تا وحشی ترین قبایل آفریقایی در ستودن این عنصر درخشان با یکدیگر شریک هستند. با ما در این مقاله جذاب و خواندنی همراه باشید تا بدانید جشن آذرگان چه زمانی است و پی به زیبایی های آذر روز ببرید.

جایگاه این جشن در فرهنگ ایرانی و آیین هایش

از جشنهای مهم در تقویم ایران، جشن آذرگان هست، چرا که ایرانیان اعتقاد داشتند آذر ایزد نگهبان آتش بوده و چون آتش از عناصر مهم طبیعت هست و گرما را به دنیای پیرامونش جاری می سازد، مهم خواهد بود. آذر روز در فرهنگ ایرانیان روز دعا، پاکی و جاودانگی نام گرفته و در آن جشن برپا می شود.

در روز نهم آذر، زرتشت به یاران و پیروانش دستور داد تا در آتشکده ها جمع شده و به پرستش و عبادت بپردازند و برای خود و جهان خیر و برکت طلب کنند. برگزار کنندگان جشن بهترین و مرغوب ترین چوبها را در آتشگاه جمع آوری کرده تا در هنگام سوختن شکل زیبا و بوی خوشی را در فضا بوجود بیاورند. پس از رخ نمایی شعله های آتش، هرکسی به مناسبت شروع سرما از آتش گرگرفته آتشگاه ذغال سرخ و آتشینی را به منزل خود برده و قسم می خورد که تا پایان زمستان در خانه اش فروزان بماند، زیرا روشنایی و گرمایش را پر از برکت و شادی می دانستند.

در هنگام جشن، خواندن پنجمین نیایش خرده اوستا به نام "آتش نیایش" سنتی همگانی بوده و نیاکانمان آذرگان را روزی خجسته می دانستند. در این روز، در تمام خانه ها به شادی و خواندن نیایش و برپایی سفره هایی مملو از خوراکی های گوناگون می پرداختند. مسعود سعد سلمان، شاعر پارسی در قطعه هایی که برای نام ماههای ایرانی سرود، درباره آذرماه می گوید:

ای ماه، رسید ماه آذر / بر خیز و بده می چو آذر آذر بفروز و خانه خوش کن / ز آذر صنما به ماه آذر
ای خرامنده سرو تابان ماه / روز آذر می چو آذر خواه شادمان کن مرا به می که جهان / شادمان شد به فر دولت شاه