رودسر یکی از شهرستان های دیدنی استان گیلان است

ایسنا/ براساس آخرین خبر و گزارشات منتشر شده، رودسر یکی از شهرستان های دیدنی استان گیلان است.

روستای قاسم آباد شهرستان رودسر و چادرشب بافی اش چندسالی می شود که در جهان پرآوازه شده است. این شهرستان از دو بخش ساحلی و کوهستانی تشکیل شده است. شهرستان رودسر یا با نام قدیم آن «هوسم» روزگاری مرکز حکمرانی خاندان آل زیار بود. شهر رودسر، مرکز این شهرستان در ساحل دریا قرار گرفته و بلندترین قله گیلان یعنی سماموس در ارتفاعات این شهرستان قرار دارد و در جلگه اوشیان، چشمه دمکش را داریم که راز سر به مهری دارد.

این روزها اگر به رودسر بروید، در ساحل دریا پره های صیادی را خواهید دید که در آخرین ماه اجازه دارند تورهای خود را برای صید ماهی سفید و دیگر ماهیان دریای کاسپین به دریا بیندازند. اگر قصد خرید ماهی دارید، فرصت را از دست ندهید و از صیادانی که پره های خود را بالا می آورند، ماهی تازه بخرید.

براساس مقاله رودسر یکی از شهرستان های دیدنی استان گیلان است، باید بدانید که عمارت بلدیه رودسر با برج ساعت معروف آن، نماد تحول معماری در شرق گیلان است. اگرچه ساختمان تاریخی شهرداری رودسر، به اندازه عمارت بلدیه رشت بر سر زبانها نیست ولی مردم رودسر نیز با برج ساعت آن خاطره دارند. عمارت بلدیه رودسر به شماره 10785 در بهمن 1382 در فهرست بناهای میراثی کشور ثبت شده است.

ساختمان تاریخی بلدیه شهر رودسر در دوره پهلوی اول ساخته شده و در ضلع غربی مجموعه میدان شهرداری رودسر قرار دارد. این بنای دو طبقه، در دیواره شمال شرقی تزئینات ویژه ای دارد. همچنین راه پله وسیعی دارد که از طبقه اول از دو سو باز شده و به طبقه دوم می رسد. در وسط بنا برجی هست که در انتهای آن ساعت برج نصب شده و از فاصله دور در شهر قابل رویت است.

«چاشو» یا چادر شب، یکی از پارچه های سنتی گیلان است که هنوز هم به شیوه سنتی با دستگاهی بنام «پاچال» تولید می شود. روستای «قاسم آباد علیا و سفلی» مهمترین مرکز تولید کننده پارچه چادرشب هستند. نحوه بافت پارچه چادرشب در بهمن سال 1398 در میراث جهانی ثبت شد و حالا قاسم آباد یکی از روستاهای هدف گردشگری مطرح در دنیاست.

در بیشتر خانه های روستای یادشده، یک دستگاه پاچال قرار دارد و زنان و دختران روستا، این پارچه را در خانه می بافند. علاوه بر این، در روستای قاسم آباد سفلی، یک کارگاه چادرشب بافی موسوم به «خانه خلاقیت» قرار دارد و می توانید از نزدیک مراحل تولید چاشو را ببینید.

در قاسم آباد، مغازه هایی هم است که عرضه کننده محصولات تولید شده با استفاده از پارچه چادر شب است. در سالهای اخیر هنرمندان چادرشب باف، با کاربردی کردن این پارچه سنتی، وسایلی همچون؛ کیف، کوسن، جامدادی، روتختی و...تهیه می کنند.

«موزه مردم شناسی» روستای قاسم آباد سفلی از دیگر جاذبه های رودسر است. این موزه در ملک شخصی و به همت قاسم اصلانی قاسم آبادیان ایجاد شده است. در این موزه انواع وسایل و لوازم زندگی و کشاورزی و...قاسم آباد قدیم را خواهید دید. همچنین، چادرشب هایی به قدمت 100 سال که با نخ های ابریشمی بافته شده، مشاهده می شود.

از جاذبه های این موزه، عکسهای «هانری کرتبه برسون» عکاس مستند فرانسوی از قاسم آباد قدیم است که حدود 70 سال پیش به روستا آمده و از زندگی، آداب و رسوم، و حتی عروسی سنتی قاسم آباد عکس برداری کرده است.

متاسفانه بنای اصلی قلعه بندبن تخریب شده و تنها برج آن باقی مانده است. این قلعه مربوط به دوره پیش از ایلخانی بوده است. برج دیدبانی بندبن در شهریور 1382 و به شماره 9924 در فهرست آثار ملی ثبت شده است.

دهه 40 که منوچهر ستوده مامور شناسایی و معرفی بناهای تاریخی کرانه دریای کاسپین شد، با دیدن گنبد آجری در یکی از روستاهای شهرستان رودسر آن را یکی از عجایب هفتگانه گیلان توصیف کرد.

این بنا در جنوب شرقی شهر رودسر و در روستای «پیر محله» قرار دارد و احتمالا نام روستا برگرفته از همین بنای آجری است. گنبد پیر محله در دی 1356 و به شماره 1542 در فهرست آثار ملی ثبت شده است.

فرم و پلان این بقعه جالب توجه است. یک ایوان کوچک ورودی با 2 اتاق کوچک در طرفین دارد که از اتاقک سمت راستی 18 پله به سمت بام می رود و یک گنبد هشت ضلعی دارد؛ بنا سردابی هم دارد که دهانه آن مسدود شده ولی هیچ قبری در آن نیست و کسی نمی داند این گنبد به چه دلیل ساخته شده است.

گنبد این بقعه دو پوش است که قسمتی از پوش اول ریخته، ولی پوش خارجی کاملا سالم و دارای ارتفاعی در حدود 6 متر می باشد. طرح گنبد و فرم بنا با بِقاع قبل از صفویه قابل مقایسه است.

در روستای فکجور واقع در دهستان اوشیان رودسر، چشمه ای اسرار آمیز قرار دارد که به آن «چشمه دمکش» می گویند. این چشمه از گودال پای یک تنه افرای تنومند می جوشد. آب چشمه خواص درمانی داشته و نزد اهالی مقدس است.

«چشمه دمکش»، یکی از پدیده های طبیعی گیلان است که بدون زمان بندی مشخصی آب آن خشک شده و دوباره از تنه درخت می جوشد. به همین دلیل به آن دمکش می گویند. تاکنون کسی رمز و رازش را در نیافته و نمی توان گفت دقیقا چه زمانی آب می جوشد و چه زمانی خشک می شود. فقط هر زمان که نسیم خنکی از پای درخت افرایی که گودال چشمه زیر آن است، می وزد، آب از دل گودال می جوشد و بعد از مدتی که زمان بندی آن مشخص نیست، دوباره خشک می شود.

در حوالی دهستان «بی بالان» و پس از مسجد روستای «خاناپشتان» یک بنای میراثی قرار دارد که نمایانگر سبک معماری زیارتگاه های شرق گیلان است.

بقعه امیر بنده بنایی چوبی، سفال پوش و 4 ایوانه است که دورتادور ایوان با ستون های چوبی تراش خورده و کنده کاری شده تزئین شده است. درهای بقعه و ضریح نیز چوبی است. ستون های تراش خورده این بقعه کنده کاری های متفاوتی دارد. بر روی سر ستون یکی از ستونها نام بانی نجار «آستانه مبارکه استاد ابراهیم ولد، استاد عباس علی نجار» قید شده و از تاریخ درج شده یعنی «سنه 1327» میتوان فهمید بنای بقعه امیربنده اواخر دوره قاجار ساخته شده است.

این بقعه مدفن «امیر احمد و امیر حیدر» است که احتمالا متعلق به خاندان کیائی (فرمانروایان محلی شرق گیلان) بوده است. ساختمان بقعه در آبان 1382 و به شماره 10588 در فهرست آثار ملی ثبت شده است.