دیپلماسی گردشگری دیپلماسی مکمل است

ایرنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده و گزارش های منتشر شده، دیپلماسی گردشگری دیپلماسی مکمل است.

محمدرضا مجیدی، رئیس باشگاه گردشگری فرهنگی پایدار یونسکو ایران درباره ابعاد گوناگون دیپلماسی گردشگری به عنوان دیپلماسی مکمل اظهار داشت: دیپلماسی مکمل بار بر زمین مانده حوزه دیپلماسی را به دوش می گیرد. یاریگر است نه مزاحم، دستگیر است نه مچ گیر، با پرهیز از نظام های پیچیده و دست و پاگیر دیوان سالاری، با چابکی و چالاکی و بهره گیری از روش های نوین علمی و با هزینه های بسیار کمتر مادی، معنوی و صرف زمان کمتر، به تحقق اهداف و تامین منافع ملی در حوزه اقتصاد و تجارت یاری می رساند، این روایت دیگری از اقتصاد مردم پایه و دانش بنیان است که گردشگری همه مختصات و مشخصات آن درون خود دارد.

مجیدی پیرامون اینکه دیپلماسی گردشگری دیپلماسی مکمل است، گفت: دولتها سهم بالایی را به صنعت گردشگری در اقتصاد ملی خود اختصاص می دهند، البته شیوع همه گیری کرونا باعث رکود در اقتصاد گردشگری جهان شد، اما با عبور از بحران این بیماری، اکنون شاهد رونق مجدد و صحنه گردانی صنعت گردشگری در اقتصاد جهانی و تلاش برای کسب مقام نخست در گردش مالی در دنیا هستیم.

رئیس باشگاه گردشگری فرهنگی پایدار یونسکو ایران به موقعیت ویژه سرزمینی، تاریخی، فرهنگی و تمدنی ایران در بستر گسترده ایران فرهنگی اشاره کرد و گفت: با ظرفیت بالای زبان و ادبیات فارسی و با داشتن هزاران اثر و میراث فرهنگی مادی و معنوی و جاذبه های طبیعی، می توانیم پرچمدار گردشگری پایدار میراث پایه به عنوان الگوی خاص گردشگری بر پایه ارزش های دینی و ملی باشیم.

سفیر و نماینده اسبق جمهوری اسلامی ایران در یونسکو (1393-1386) دیپلماسی گردشگری را دیپلماسی مکمل در مسیر تحقق سیاست آسیایی و همسایگی جمهوری اسلامی ایران دانست گفت: دیپلماسی گردشگری چندزیست است، از یک سو قطعا در حوزه دیپلماسی دولت پایه و قوه مجریه محور است و تکلیف حاکمیتی دارد و از سوی دیگر از زیست مردم پایه، غیر دولتی و غیر حاکمیتی البته با پایش، نظارت، هدایت و حمایت حاکمیت برخودار است، یعنی ترکیبی دو زیستی حاکمیتی و مردمی.

عضو هیات علمی دانشگاه تهران با اشاره به نسبت دیپلماسی و گردشگری گفت: گردشگری از یک سو مانند بسیاری از پدیده های اجتماعی پای خود را از مرزهای ملی فراتر می گذارد، زیرا جنس و ساختاری بین المللی دارد، لذا با دیپلماسی گره خورده است؛ از سوی دیگر، دیپلماسی نوین به این دلیل که می خواهد به تنوع سازی ابزارهای تحقق اهداف و تامین منافع ملی بپردازد به سراغ دانش، هنر و صنعت گردشگری می آید.

مجیدی به پیشینه هنر و دانش دیپلماسی اشاره کرد و توضیح داد: دیپلماسی از گذشته های بسیار دور به ویژه از دوره شکل گیری نظم وستفالیایی (پیمان نامه صلح وستفالی 1648 میلادی) و شکل گیری دولت ملتها، حوزه انحصاری حاکمیت و دولتها به مفهوم قوه مجریه بوده است، اما با متنوع شدن بازیگران روابط بین الملل از یک سو و متنوع شدن حوزه های عمل و اقدام بین المللی دولتها از سوی دیگر و همچنین علاقه پدیده های گوناگون اجتماعی در سطح ملی برای بین المللی شدن و پا گذاشتن به آن سوی مرزهای ملی، شاهد متنوع شدن حوزه دیپلماسی و تعدد عناوین هستیم و از همان زمان در عرصه بین الملل شاهد شکل گیری دیپلماسی موازی به صورت عام و دیپلماسی مضاعف، در کنار مسیرهای دیپلماتیک تعریف شده به صورت خاص هستیم.

عضو هیات علمی دانشگاه تهران دیپلماسی گردشگری را دیپلماسی مکمل دانست و تاکید کرد: اگر وجه مردم پایگی صنعت گردشگری را در نظر بگیریم و به محوریت بخش خصوصی و تعاونی ها در حوزه دیپلماسی گردشگری توجه کنیم، این بخش از دیپلماسی عمومی به مثابه دیپلماسی مکمل در حوزه گردشگری، فرهنگی و اقتصادی و تجاری کشور به خوبی عمل خواهد کرد.

رئیس باشگاه گردشگری فرهنگی پایدار یونسکو ایران درباره ضرورت برگزاری همایش بین المللی سیاست آسیایی و همسایگی جمهوری اسلامی ایران گفت: ایران جزو کشورهای پر همسایه محسوب می شود و به تبع آن در زمره کشورهای پر منطقه در پیرامون قرار دارد، سیاست روشن، دقیق و همه جانبه و جامع نگر را می طلبد؛ از سوی دیگر بیش از سه دهه است که می شنویم و می گوییم و تکرار می کنیم که «قرن 21، قرن آسیا است»، لذا با این سوالات مواجهیم که ایران به عنوان یک کشور مهم و کلیدی در غرب آسیا، آیا سیاست های آسیایی دارد؟ اولویت ها کدام هستند؟

مجیدی پیرامون اینکه دیپلماسی گردشگری دیپلماسی مکمل است، افزود: سیاست آسیایی و همسایگی نقش توازن بخشی در سیاست خارجی در روابط با همه مناطق و بخش های جهان دارد و بر توجه و تمرکز بیشتر به حوزه های مغفول تاکید می کند، بویژه آنکه در دوران گذار، مناطق بین المللی اهمیت بیشتری پیدا کرده اند، بر همین اساس برگزاری همایش بین المللی سیاست آسیایی و همسایگی جمهوری اسلامی ایران توسط مطالعات منطقه ای دانشگاه تهران و پژوهشکده تحقیقات راهبردی مجمع تشخیص مصلحت نظام مورد توجه قرار گرفت.

رئیس پژوهشکده تحقیقات راهبردی مجمع تشخیص مصلحت نظام تاکید کرد: اولویت ملی در دهه پیشرو اقتصاد است و سیاست خارجی در سطوح دو و چند جانبه، همسایگی، منطقه ای و قاره ای و بین المللی باید در خدمت اقتصاد ملی و رونق بخشی از جمله در حوزه صنعت گردشگری به عنوان صنعتی پیشران در اقتصاد ملی در کنار تعاملات فرهنگی بین المللی باشد. صنعت گردشگری هم می تواند با یک دیپلماسی پویا در خدمت برنامه های توسعه ملی و تحقق سیاستهای همسایگی باشد.

مجیدی بر اهمیت بررسی علمی و پژوهشی نقش گردشگری در تعاملات بین المللی منطقه تاکید کرد و گفت: توسعه گردشگری میراث پایه و استفاده از ظرفیتهای کنوانسیون های بین المللی در زمینه گردشگری و میراث فرهنگی یکی از راهبردهای ارزشمند برای توسعه دیپلماسی گردشگری است.

رئیس باشگاه گردشگری فرهنگی پایدار یونسکو ایران تصریح کرد: برای توسعه دیپلماسی گردشگری تورهای ترکیبی گردشکری با چند مقصد و چند کشور اجرا شود، اگر به توسعه پایدار گردشگری در چارچوب بهره مندی از میراث فرهنگی ملموس و ناملموس فکر می کنیم، باید مراکز مختلف منطقه ای یونسکو در ایران ایجاد و فعال شوند؛ همچنین علاوه بر شبکه سازی صنایع دستی ملی باید شبکه سازی هنرهای سنتی و صنایع دستی در سطح بین المللی ایجاد شود.