کشف بقایای یک نانوایی که از حیوانات و برده ها برای اداره آن استفاده میشد

ایسنا/ براساس آخرین اخبار منتشر گشته، کشف بقایای یک نانوایی که از حیوانات و برده ها برای اداره آن استفاده میشد، صورت پذیرفت.

باستان شناسان حین جست و جو در میان آوارهای حفاری شده در محلی که زمانی پمپئی در جنوب ایتالیا قرار داشت، اخیرا بقایای یک اتاق کوچک با ویژگی ها و طراحی منحصر بفرد را کشف کردند. این اتاق که در داخل دیوارهای عمارت یک اشراف زاده واقع در «پمپئی» کشف شده، اکنون به عنوان یک نانوایی خانگی شناخته شده که دارای سیستم آسیاب غلات و جمع آوری آرد است.

در مقاله ای که اخیرا در ژورنال رسمی «پارک باستان شناسی پمپئی» منتشر شده، کاوشگران به صراحت این مکان را به عنوان یک «نانوایی زندان» توصیف کرده اند که در آن «کارگران برده و الاغ ها محبوس می شدند و برای آسیاب کردن غلات مورد نیاز برای تهیه نان مورد استفاده قرار می گرفتند.»

این نانوایی شباهت چندانی به نانوایی های امروزی ندارد. اتاق این نانوایی در فضای داخلی یک ساختمان مسکونی بزرگ ساخته شده است. در بخشی از اتاق پنجره های کوچکی وجود داشته که با نرده های آهنین پوشانده شده بودند و فقط نور کمی میتوانست وارد این فضای تاریک شود.

چندین سنگ آسیاب در مرکز اتاق قرار داشت که برای آسیاب کردن غلات و تبدیل آن به آرد مورد استفاده قرار میگرفت. این فعالیت عمدتاً توسط حیوانات بارکش (احتمالاً الاغ) انجام میشد که در داخل اتاق به دام افتاده بودند و مجبور میشدند هر روز ساعتها سنگ آسیاب را بکشند. آنها این کار را با چشمان بسته انجام می دادند تا از وحشت یا تلاش برای فرار جلوگیری شود.

یکی از برجسته ترین ویژگی های معماری این نانوایی مجموعه ای از چاله های کم عمق دایره ای شکل است که در کفپوش بازالتی این نانوایی حفاری شده اند و نحوه کنترل حیوانات را نشان می دهند. الاغ ها در این چاله ها نگهداری میشدند و سنگ آسیاب ها را می چرخاندند. تنها در این اتاق مستقیماً رو به یک اتاق میانی باز میشد و سپس به داخل انبار یا اصطبلی منتهی میشد که حیوانات در زمانی که کار نمی کردند، در آنجا قرار می گرفتند.

حیوانات و بردگان همیشه همزمان در این اتاق شلوغ حضور داشتند. بردگان باید بر الاغ ها نظارت می کردند، آرد را جمع آوری می کردند و غلات تازه را به سیستم آسیاب اضافه می کردند تا کار بدون مکث ادامه داشته باشد.

این نانوایی در محوطه کاری یک خانه وسیع قرار داشت که یک خانواده ثروتمند رومی در آن زندگی می کردند که در نتیجه استثمار بردگان و حیوانات زندگی راحت و آسایش نسبی داشتند. درست قبل از نابودی «پمپئی»، بردگان حدود 30 درصد از کل جمعیت 12000 نفری شهر را تشکیل می دادند.

براساس نتایج کاوش این ساختمان بزرگ رومی به نظر می رسد که این خانه در حال بازسازی بوده که زیر خاکستر ناشی از فوران آتشفشان مدفون شده است.

هنگامی که کوه وزوویوس در سال 79 پس از میلاد منفجر شد، پمپئی و اطراف آن زیر خاکستر آتشفشانی مدفون شد و هزاران رومی که اصلاً نمی دانستند در زیر یکی از بزرگترین آتشفشان های اروپا زندگی می کنند، جانشان را از دست دادند.

با فوران این آتشفشان، شهر زیر لایه ای ضخیم از خاکستر مدفون شد. در سالهای اخیر فعالیتهای باستان شناسی زیادی با هدف پایان دادن به روند پوسیدگی و سالها بی توجهی در این محوطه باستان شناسی انجام شده است. وزیر فرهنگ ایتالیا روز یکشنبه گفت که پروژه های حفاظتی و تحقیقاتی ادامه خواهد داشت.

در دهه های گذشته، کاوش ها در «پمپئی» بیشتر روی عمارتهای مجلل ساکنان طبقه اشراف زاده این شهر تمرکز داشت، اما در سالهای اخیر تمرکز بر کاوش درباره زندگی مردم طبقه متوسط و حتی خدمتکاران این شهر افزایش یافته است.