پاپوش سنتی اراک به زیست تاریخی خود همچنان ادامه می دهد

ایرنا/ براساس آخرین خبر و گزارش های واصله، پاپوش سنتی اراک به زیست تاریخی خود همچنان ادامه می دهد.

استان مرکزی مهد پرورش هنرهایی است که نشانگر فرهنگ غنی این مردم بوده و به واسطه آن تبلور عینی فرهنگ اصیل، بومی، مردمی و معنوی کشورمان است، همواره معرف خصوصیات بارز و شاخص هنر و تمدن این مرز و بوم چه در داخل و چه در خارج از کشور بوده است. امروزه نیز در این استان هنرمندان و صنعتگرانی فعالیت می کنند که همچون گذشتگان خود بی ادعا در پی تعالی هنر خویش اند.

از گذشته های دور استان مرکزی به عنوان یکی از مراکز صنعتی و قطب های مهم در صنایع دستی به همگان معرفی شده است.

گیوه از صنایع دستی روستای سنجان از توابع اراک است که مهر اصالت و کیفیت آن برای دو دوره در سالهای 2010 و 2012 از سوی سازمان جهانی یونسکو تایید شده است و با حمایت های اعمال شده توانسته جایگاه مقبولی بین سایر صنایع دستی کسب کند.

گیوه نوعی پاپوش سنتی است که بخش رویه آن با الیاف پنبه ای بافته می شود و زیره آن نیز از چرم است. این گیوه سنتی، هنوز در برخی از شهرهای ایران از جمله در سنجان از توابع شهرستان اراک بافته می شود و اصالتی جهانی دارد.

براساس بررسی های انجام شده، قدمت صنعت گیوه دوزی در استان مرکزی به دوره قاجاریه می رسد و هم اینک گیوه دوزان این استان در شهرهای ساوه، کمیجان، محلات، اراک و سنجان حیات هنری دارند.

عبدالله گله سنجانی، هنرمندی 80 ساله است که حدود 60 سال در صنعت گیوه دوزی کشور اشتغال به کار دارد و هنوز با عشق و علاقه سرشار خود از این هنر اصیل ایرانی دست نکشیده و به دنبال انتقال آن به نسل های آینده است.

این هنرمند گیوه دوز استان مرکزی معتقد است صنایع دستی نیازمند چتر حمایت دولتی است تا بتواند در مقابل هجوم واردات بی رویه ایستا باشد.

این هنرمند شاخص در گیوه بافی اهل روستای سنجان است و افزود: از سال 1342 تاکنون حدود 60 سال در این حرفه فعالیت دارد.

حاج عبدالله گُله به عنوان کارآفرین اکنون برای 2 هزار نفر اشتغال مستقیم ایجاد کرده، افزود: تعدادی از هنرمندان در کارگاه تولید گیوه به تولید اشتغال دارند.

وی بیان کرد: مصالح بافت گیوه که شامل نخ است را در اختیار زنان روستاهای سنجان، گوار، گلشن آباد و رباط میل قرار می دهم تا در تولید این پاپوش کهن مشارکت داشته باشند.

این هنرمند گفت: اکنون هر جفت گیوه دست دوز از یک میلیون تا سه میلیون تومان قیمت دارد و از سراسر کشور سفارش کار داریم.

معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان مرکزی گفت: گیوه یکی از پاپوش های قدیمی و سنتی استان مرکزی است که ریشه در عمق تاریخ این سرزمین دارد و از این پاپوش سنتی در شاهنامه نیز نام برده شده است.

«قاسم کاظمی» افزود: محله سنجان در شهرستان اراک از قطب های تولید گیوه سنتی در استان مرکزی است که بانوان این محله با اشتغال در این حرفه به معیشت خانواده کمک می کنند.

وی بیان کرد: روستای وفس از توابع شهرستان کمیجان استان مرکزی، منطقه دیگری از تولید گیوه به شمار می رود که زنان و دختران جوان با کسب مهارت لازم با قبول سفارش در تولید این هنر دست همکاری دارند.

معاون صنایع ستی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان مرکزی گفت: گیوه سنتی سنجان با وفس با یکدیگر متفاوت هستن گیوه سنجان با قدمت بیشتر مربوط به دوره قاجاریه شناسایی شده است.

کاظمی افزود: 10 تا 12 نفر در روستای سنجان در تخت کشی گیوه مشغول بکار هستند و 2 هزار زن و دختر در روستاهای گوار، عظیم، فیجان و قره کهریز در تولید پاپوش گیوه مشارکت دارند.

وی بیان کرد: در تولید گیوه زنان رویه آن را با میل و قلاب می بافند و مردان با استفاده از چرم گاو دباغی شده رویه بافته شده را به هم می آجند (می دوزند).

معاون صنایع ستی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان مرکزی گفت: گیوه تولید شده به دست زنان و مردان این استان به بازار صنایع دستی کرمانشاه، قم، قزوین، لرستان و تهران ارسال می شود.

کاظمی با بیان اینکه، گیوه استان مرکزی در خارج از مرزها هم مورد استقبال واقع شده، افزود: ساکنان کشورهای خلیج فارس از این پاپوش سنتی ایران به ویژه استان مرکزی به سبب کیفیت مطلوب استقبال می کنند.

وی بیان کرد: پاپوش سنتی گیوه در استان مرکزی با نام استاد این هنر به نام حاج عبدالله گُله شناخته می شود که این هنرمند چیره دست به همراه خانواده در تولید و پویایی و ماندگاری این هنر دست نقش بی بدیل داشته است.

معاون صنایع ستی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان مرکزی گفت: اخیرا نمایشگاه صنایع دستی در کشور عمان به مدت یک هفته دایر شده که به علت استقبال مردم عمان، از این هنرمند خواسته شد تا یک ماه نمایشگاه را در عمان تمدید کند.

کاظمی افزود: فعالان این حوزه مطالبه خاصی ندارند، زیرا مواد اولیه فراهم است و بازار فروش نیز رونق دارد و برای توسعه نیاز به تسهیلات برای این هنرمندان است.