بخشی از مشکلات و نقطه ضعفهای گردشگری تنکابن ریشه استانی دارد

ایسنا/ براساس آخرین اخبار واصله، بخشی از مشکلات و نقطه ضعفهای گردشگری تنکابن ریشه استانی دارد.

الهام کریمی، کارشناس و فعال گردشگری در تنکابن گفت: شهر تنکابن با وجود ظرفیت زیادی که دارد از جمله جنگلهای دو هزار و سه هزار، آبشار و رودخانه ها و قله های بالای چهار هزار متر، اما همیشه از سایر شهرهای گردشگری استان مازندران عقب تر است و با آنکه سرمایه گذار علاقمند دارد، اما نمی دانیم چرا این دیدگاه در مدیریت گردشگری استان مازندران حاکم شده که تنکابن در گردشگری ظرفیت ندارد.

این راهنمای گردشگری ادامه داد: تنکابن می تواند بهترین مقصد برای ورزش های کوهنوردی و دوچرخه سواری باشد، مقصدی مناسب برای گردشگری خوراک بویژه برای گیاهخوران است و وجود مزارع چای و مرکبات آن را به مقصدی جذاب برای گردشگری مزرعه و کشاورزی تبدیل کرده و می تواند مقصدی برای تورهای تجربه محور باشد، ولی متاسفانه بیشتر این ظرفیت ها مغفول مانده است.

کریمی با اعتقاد بر این که بخشی از مشکلات و نقطه ضعف های گردشگری تنکابن ریشه استانی دارد که صرفا مختص این شهر نیست و در بسیاری از شهرهای مازندران هم محسوس است، بویژه در شهرهای غرب استان مازندران اظهار کرد: از جمله مهمترین مشکلات گردشگری در شهرهای غربی مازندران بویژه تنکابن، نیروی کار حرفه ای در گردشگری است. در واقع الزامی به آموزش احساس نمی شود و از طرفی، نیروی کار آموزش دیده و حرفه ای و کارشناس را در بخش های دولتی پذیرا نیستند.

این درحالی است که در تنکابن در مقطع دبیرستان رشته گردشگری تدریس می شود، اما از معلم هایی استفاده شده که هیچ تخصصی در این رشته ها ندارند. بسیاری از این دانش آموزان وقتی برای گذراندن دوره کارورزی به ما مراجعه کردند هنوز تعریف درستی از گردشگری نداشتند. از طرفی با آنکه در دانشگاه رودکی تنکابن رشته گردشگری تدریس میشد، اما الان دو سال است که دانشجویی در این رشته ندارد و این برای یک شهر توریستی فاجعه است.

این کارشناس گردشگری بیان کرد: متاسفانه بیشتر ادارات از آموزش و پرورش تا منابع طبیعی و محیط زیست و حتی اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری نمی توانند ارزش اقتصادی گردشگری را درک کنند و ما مدام با این جمله مواجه می شویم که «تنکابن مگر چه چیزی دارد که گردشگر برای دیدن آن بیاید؟!»

کریمی که معتقد است در تنکابن به نسبت دیگر شهرهای توریستی مازندران نگاه بسته ای به گردشگری وجود دارد، در توضیحات بیشتری در این باره گفت: متاسفانه هر اقدامی در راستای گردشگری در این شهرستان انجام می شود، خلاف عرف و شرع تلقی می شود. در حالی که در رامسر در مجاورت تنکابن کنسرت برگزار می شود، ولی در شهر تنکابن اجازه نمی دهند چنین رویدادی برگزار شود. مصداق کوچک درباره این نگاه های بسته و محدود، برنامه «محله گردی تنکابن» است که اجرای موسیقی سنتی و بومی آن را با وجود داشتن مجوز لغو کردند.

او اضافه کرد: همین دیدگاه باعث شده در سواحل تنکابن کارهای کمتری به نسبت دیگر نقاط ساحلی استان مازندران انجام شود. حتی به نوار ساحلی و پیاده راهی که به تازگی شهرداری تنکابن احداث کرده است انتقاد می کنند که چرا چنین مسیری ساخته شده و اصلا چرا به این ساحل رسیدگی شده است. همین نگرش باعث شده پلاژهای ساحلی در تنکابن تعطیل شود؛ چند سال است نه تنها هیچ پلاژی برای شنا در منطقه ساحلی شهسوار وجود ندارد که نقاط مناسب و ایمنی هم برای شنا ایجاد نشده است. علاوه بر این در حوزه ورزش ها و تفریحات دریایی نیز خیلی ضعیف عمل کرده ایم و خدمات دهی اصولا نامنظم و بدون هماهنگی است.

این فعال گردشگری افزود: با این وضع، اگر نهادی مثل شهرداری قصد انجام کاری را داشته باشد سایر دستگاه ها مانع آن می شوند و اجازه ساخت و ساز نمی دهند، به طوری که در جریان ساماندهی سواحل و توسعه گردشگری دریایی در این منطقه، بزرگترین مانع اداره منابع طبیعی بوده است.

کریمی اظهار کرد: به طور کل نگاه و رویکرد گردشگری در تنکابن یا محدود است یا کلا وجود ندارد و تا سرمایه گذار اعلام آمادگی می کند به جای همراهی، در مقابلش جبهه می گیرند و اجازه فعالیت نمی دهند. از همه مهمتر در اداره کل گردشگری تنکابن کارشناس مجربی در حوزه گردشگری وجود ندارد، بیشتر سرمایه گذاران معترضند که درست راهنمایی نمی شوند یا در مسیر اشتباهی قرار داده شده اند.

این کارشناس گردشگری گفت: تنکابن زمانی با 60 واحد بومگردی، بیشترین تعداد بومگردی را در کشور داشت، که البته درحال حاضر اصفهان از آن پیش افتاده است، با این وجود یک کارشناس خبره بومگردی در اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان وجود ندارد تا متقاضیان و سرمایه گذاران این حوزه را درست راهنمایی کند.

او ادامه داد: چالش دیگر در گردشگری غرب مازندران همکاری نکردن دیگر دستگاه ها با گردشگری است؛ همه بخش ها خود را متخصص می دانند، از منابع طبیعی و محیط زیست و دهیاری ها گرفته تا خود گردشگری، اینطور می شود که سرمایه گذار موافقت اصولی می گیرد، اما دهیاری اجازه کار نمی دهد، برای همین سرمایه گذاران کلان وارد تنکابن نمی شوند.

کریمی کمبود اعتبارات و بودجه را چالش دیگری برای گردشگری این منطقه برشمرد و افزود: روال درست باید اینطور باشد که برای هر کار و پروژه ای اعتبار، سرمایه و یا بودجه مشخصی در نظر گرفته شود، اما در تنکابن هر کاری در بخش گردشگری انجام می شود بیشتر حالت داوطلبانه دارد و معمولا پاسخ به ایده ها و پروژه ها و طرح ها این است که «پول نداریم»؛ چرا برای رامسر، آمل و بابل پول دارید؟ چرا این اتفاق ها آنجا نمی افتد؟ آیا تنکابن به اندازه آنها ظرفیت توسعه گردشگری ندارد؟

این فعال و کارشناس گردشگری گفت: متاسفانه تنکابن به مسیر عبوری گردشگران و مسافران مازندران و گیلان تبدیل شده و معمولا به دید مسافران نمی آید. با این حال ما در نوروز با همکاری شهرداری که اتفاقا گردشگری جزو وظایف اصلی نیست، بیشترین تعداد ایستگاه نوروزی را برای ماندگار کردن مسافران برگزار کردیم، اما اداره کل گردشگری استان مازندران هیچ توجهی به این فعالیتها نداشت. مسئولان گردشگری استان هم نه بازدیدی داشتند و نه از تنکابن در بین شهرهای فعال در نوروز نامی بردند و در نهایت هم از اقدامات رامسر تقدیر کردند.

اقداماتی که در تنکابن برای گردشگری انجام می شود به چشم کسی نمی آید و همچنان اعتقاد بر این است که تنکابن محصول و جاذبه ای برای عرضه به گردشگران ندارد. متاسفانه هیچ مسئولی در استان مازندارن و بیرون از استان از اقدامات و توسعه گردشگری در تنکابن حمایت نکرده و فعالان گردشگری این منطقه همیشه تنها بوده اند.