نگاهی به وضعیت اقامتگاه های بومگردی کشور پس از شیوع کرونا

خبرگزاری مهر/ این خبر پیرامون نگاهی به وضعیت اقامتگاه های بومگردی کشور پس از شیوع کرونا برای شما نوشته شده است.

بیش از سه هزار و 200 مجوز بومگردی به مالکان اقامتگاه ها در روستاها و شهرها داده شده است تا آنها بتوانند بدون الزام در گذراندن دوره آموزشی تخصصی در زمینه مهمانداری، بازاریابی و توسعه پایدار فعالیت کنند.

بسیاری از افراد با تصور اینکه می توانند دستی روی سر و شکل خانه های قدیمی خود بکشند و پذیرای مهمان باشند، مجوز بومگردی گرفتند و برخی هم توانستند از وامهای کسب و کار استفاده کنند و خانه هایی را برای پذیرایی از مهمان آماده کنند. مجوزهای بومگردی در سه چهار سال اخیر رشد زیادی داشت درست در زمانی که ویروس کرونا به جان گردشگری افتاد و خیلی از خانه ها مجبور شدند درشان را به روی گردشگران ببندند.

مالکان ماندند و قسط وامهایی که تاریخ پرداختشان سر رسیده بود. از آن طرف دیگر اعتباری نداشتند تا بتوانند از پس هزینه های جاری آن اقامتگاه برآیند. نیروی انسانی خود را یا نگه می داشتند که باید در آن صورت حقوق می پرداختند یا بیرون کرده بودند و باید خودشان جور آنها را می کشیدند.

یاور عبیری، رئیس جامعه انجمن های اقامتگاه های بومگردی ایران گفته بود: بسیاری از مالکان اقامتگاه های بومگردی در مدتی که پذیرش گردشگر ممنوع شده بود، فعالیت دیگری نداشتند چون تنها هدف و کسب و کارشان پذیرش مهمان بود. اما تعدادی دیگر که توانسته بودند در کنار بومگردی فعالیتهای دیگری مانند فروش محصولات بومی، صنایع دستی و رویدادهای مختلف انجام دهند، با تعطیلی بومگردی ها، از این طریق درآمد کسب کردند و ماندگار شدند.

عبیری با تأیید اینکه تعدادی از بومگردی ها به دلیل عدم توان پرداخت اقساط یا پذیرش مهمان ورشکسته شده و به فروش می رسند، گفت: خیلی از این مالکان دیگر توان ادامه کار ندارند.

بررسی سایت های فروش نشان می دهد که در شهرهای گیلان، مازندران و اصفهان که بیشترین مجوزها برای فعالیت بومگردی داده شده بود، تعدادی از این خانه ها به فروش گذاشته شده است. خانه های چند هزار متری که برخی از آنها مجوز بومگردی دارند و به نام اقامتگاه بومگردی فروخته می شوند و برخی نیز که هنوز این مجوز را ندارند به نام اقامتگاه سنتی یا ویلای سنتی به فروش می رسند.

تعدادی از این اقامتگاه ها مجهز شده و آماده پذیرش مهمان هستند اما بسیاری نیز یا فرسوده شده اند و باید یک تعمیر اساسی شوند. اما ورشکستگی تنها دلیل مالکان فروشنده نیست. بلکه برخی از افراد خانه های قدیمی را مرمت و تجهیز کرده تا بتوانند خانه ای فرسوده را به قیمتی بالاتر بفروشند.

شاید در این میان بناهایی باشد که تنها ظاهری زیبا و فریبنده دارد اما باطن آن زمانی برای خریدار هویدا می شود که دو سه سالی از مرمتش گذشته باشد. تعداد دیگری از بناهای قابل فروشی که نام بومگردی را بر خود گذاشته اند خانه های پیش ساخته ای هستند که در باغی ایجاد شده اند.

گوهری نژاد، مالک یکی از این بناها گفت: باغی داشتم که به فروش نمی رسید امکان هزینه برای ساخت و ساز هم نداشتم اما با ایجاد خانه پیش ساخته توانستم این باغ را به نام باغ ویلای سنتی بفروشم. حتی چند برابر هزینه باغ تنها.

وی گفت: برخی از افراد گفتند آن را به نام بومگردی بفروشم اما وقتی تبلیغ کردم؛ به من ایراد گرفته شد که چرا نام بومگردی را گذاشته ام در حالی که مجوز ندارم. به همین دلیل با عنوان باغ ویلای سنتی فروختم!

حسین خانی از مالکان بومگردی در استان فارس است که توانسته با وجود مشقت زیاد از پس هزینه های جاری خانه برآید. وی گفت: قبل از کرونا به این فکر کردم که میتوانم در کنار بومگردی پارچه های سنتی هم تولید کنم. به همین دلیل کارگاه کوچکی در خانه ایجاد کردم. وقتی گفتند دیگر نباید مهمان بگیری. من اتاق ها را به کارگاه تبدیل کرده و تولید پارچه سنتی را بیشتر کردم. در دوران کرونا هم پارچه بافتیم هم خیاطی کرده و با همان پارچه ها لباس دوختیم و از این طریق کسب درآمد کردیم.

وی ادامه داد: بعد از کرونا هم اتاق ها را به حالت قبل برگرداندیم اما اولویتمان بافت پارچه بود و در کنارش مهمان هم گرفتیم. بنابراین توانستیم هم نیروی کاری که تا آن زمان برای ما فقط خانه داری انجام میداد را نگه داریم هم اینکه به او روش پارچه بافی را یاد بدهیم در این صورت هم او یک هنر یاد گرفت و از بیکار نشد و هم ما از وجود این نیروها استفاده کردیم.

پیش از کرونا هشدارها درباره ادامه حیات کسب و کارهای گردشگری داده شده بود و خیلی از کارشناسان گفته بودند که نباید تنها به یک راه کسب درآمد فکر کرد. تنها کسانی توانستند از پس این مشکلات برآیند که چند کسب و کار را با هم پیش بردند. به همین دلیل است که برخی اقامتگاه بومگردی را نگه داشته و برخی درصدد فروش برآمده اند.