نقش سنتهای شفاهی در حال کمرنگ شدن است

ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده و گزارش های منتشر گشته، نقش سنتهای شفاهی در حال کمرنگ شدن است.

علیرضا انیسی، معاون پژوهشی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در همایش بازشناسی نقش شاهنامه فردوسی در هویت ملی که در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی برگزار شد، اظهار کرد: در دو دهه اخیر در جهان عنوانی مطرح شده که یکی از تکالیف وزارتخانه ما را در بر می گیرد و آن میراث فرهنگی ناملموس است.

وی بیان کرد: در گذشته نام میراث فرهنگی با بناها، بافت ها و غیره همراه و در واقع میراث ملموس بود اما میراث ناملموس در 3 دهه اخیر در دنیا مورد توجه قرار گرفته و به یکی از اساسی ترین اهداف یونسکو در زمینه حفاظت آن تبدیل شد، زیرا با تغییرات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی این احساس پیدا شده که جهان در حال تبدیل شدن به یک دهکده کوچک است.

انیسی افزود: انسان ها در شرایط خاصی به دنیا می آیند، رشد می کنند، در فرهنگ های بزرگ خود را پرورش می دهند و عمدتا محصول شرایط محیطی و فرهنگی خود در جامعه هستند، بنابراین نمی خواهیم به سمت جهانی برویم که همه یک شکل باشند، به همین دلیل میراث ناملموس به یک موضوع پراهمیت تبدیل شد.

معاون پژوهشی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری گفت: ما در میراث ناملموس چند دسته بندی عمده شامل هنرهای نمایشی، سنت های شفاهی، آداب و رسوم، جشن ها، مراسم سنتی، اقوام و مهارت های فنی برای آفرینش هنرهای سنتی و بومی داریم. در این تقسیم بندی موضوع شاهنامه در حوزه سنت های شفاهی است. ما در دورانی قرار داریم که متاسفانه نقش سنت های شفاهی در حال کمرنگ شدن است.

وی خاطرنشان کرد: رویکرد ما در حوزه میراث فرهنگی ملموس که با بناها سروکار دارد، این است که بناهای تاریخی را حفظ و احیا کنیم اما در میراث فرهنگی ناملموس دنبال این هستیم آنچه زنده است حفظ و ترویج شود، بنابراین ماهیت برخورد با این دو میراث متفاوت است. اگر بخواهیم موفق شویم و شکاف نسلی خود را پر کنیم نیازمند پژوهش و آموزش هستیم که یکی از ابزارهای این کار برگزاری همایش های علمی است.

امیدوارم این همایش سال آینده در سطح بین المللی برگزار شود. فردوسی به گردن ما و نسل های گذشته و آینده چنان حقی دارد که باید به درستی آن را ادا کنیم.