هتلها درخواست عرضه خدمات با نرخ ارزی را دارند

ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، هتلها درخواست عرضه خدمات با نرخ ارزی را دارند.

این مطالبه هتلداران نه تنها تازه نبوده که بارها مطرح و پیگیری شده که هر بار با مخالف هایی روبرو شده است. براساس مقررات وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، نرخ خدمات برای گردشگر داخلی و خارجی باید "یکسان" و برمبنای "ریال" باشد، اما بهانه هتلداران برای طرح چنین مطالبه ای، رفتار متناقض وزارتخانه متبوع است که نرخ بلیت موزه ها را برای گردشگر داخلی و خارجی متفاوت تعیین کرده است.

هتلداران معتقدند با توجه به نوسانات نرخ ارز، تورم و متعاقب آن افزایش هزینه ها بویژه در بخش مواد خوراکی، نگهداری اقامتگاه و دستمزدها، دریافت هزینه ها به ریال، "ظلم مضاعف" است. بارها گفته شد که ارائه خدمات به ریال به مسافر خارجی شبیه پرداخت یارانه به خارجی هایی است که به ایران سفر می کنند.

پیش تر که بحث ارزی شدن نرخ هتل ها مطرح شده بود، یکی از اعضای جامعه هتلداران ایران گفته بود: یک هتل پنج ستاره در ایران از گردشگر خارجی 25 تا 30 دلار می گیرد، در حالی که این نرخ در کشورهای اروپایی بین 250 تا 300 دلار است. بنابراین یکی از درخواست های ما که انتظار داریم هر چه زودتر نسبت به آن تصمیم گیری و راهگشایی شود، تعیین تکلیف در ارتباط با نرخ ارزی است. اگر نرخ ارزی متناسب با خدمات هتل ها باشد، می توانیم برای هموطنانمان در ازای آن تخفیف هایی قائل شویم.

نرخ ارزی هتل ها باید با استاندارد جهانی متناسب باشد. البته نرخ ارزی در کشورهای مختلف تفاوت هایی دارد. ما می توانیم در سطح خدمات هتلهای خودمان نرخ ارزی متناسبی تعیین کنیم که عواید آن هم به صنعت گردشگری و هتلداری برسد و هم به مردم و هم این که هتل ها دستشان برای در نظر گرفتن تخفیف های ویژه برای گردشگران داخلی و هموطنان بازتر باشد. معنای حرف من این است که ما به جای اینکه سوبسید را به گردشگران خارجی بدهیم، آن را برای هموطنان خودمان در نظر بگیریم. اگر نرخ ارزی هتل ها افزایش یابد، گردشگران داخلی می توانند از تخفیف های ویژه هتل ها بهره مند شوند.

با این وجود، اعتقاد مخالفان این طرح بر این است که ارائه خدمات ارزی منجر به تغییر و افزایش قیمت ها برای مصرف کننده داخلی خواهد شد. بویژه آنکه بسیاری از شهرهای ایران در مسیر سفر خارجی ها نیستند و ارزی شدن خدمات رقابت و شرایط نابرابری را برای آنها پیش می آورد و مسافران داخلی را متضرر می کند.

از سوی دیگر، رئیس انجمن دفاتر خدمات مسافرتی ایران نیز پیرامون اینکه هتلها درخواست عرضه خدمات با نرخ ارزی را دارند، معتقد است که این رفتار منجر به ایجاد رانت می شود و با اشاره به کاهش اقامت در اوج پیک سفرهای داخلی و خالی ماندن ظرفیت برخی هتل ها گفته است: با این رفتارها (تعیین نرخ ارزی) از ورود توریست به کشور جلوگیری می شود. وقتی این کار را انجام می دهید مسافر مقصدش را عوض می کند.

اگرچه بسیاری از مجریان و برنامه ریزان سفر با توجه به محدودیت ها و دشواری های اقتصادی و اجتماعی که برای گردشگری پیش آمده، بویژه در دوران کرونا به هتل ها حق می دهند که شرایط دشوار را به این شکل جبران کنند، اما به زعم برخی دیگر نسخه کار، همانطور که تشکل هتلداران نیز بارها تاکید کرده است معافیت های مالیاتی و کاهش هزینه های حامل های انرژی، بیمه و عوارض ها و ارائه تسهیلات برای یک دوره زمانی است که تا کنون بی نتیجه مانده و ظاهرا تنها چاره کار، تعیین نرخ ارزی برای مسافران خارجی است!

هر چند که با وجود انکار هتلداران و تلاش آنها برای اجرای رسمی چنین طرحی، اما مدتهاست بعضی از هتل ها بویژه اماکنی که در شهرهای توریستی بوده و مورد مصرف مسافر خارجی هستند، نرخ ها را متفاوت از ریال و با نرخ ارزی تعیین می کنند، بنابر گزارش و مستندهایی که برخی از تورگردان ها در اختیار قرار داده اند و با توجه به مشاهدات و بررسی های میدانی که صورت گرفته است، نرخ اقامت در برخی از این اقامتگاه ها برای یک شب اقامت در اتاقی معمولی به حدود 10 میلیون تومان رسیده است و برخی از آن ها حتی یورو و دلار هم طلب می کنند.

مطالبه تعیین نرخ ارزی در هتل ها همچنین در شرایطی مطرح شده که به استناد آماری که رئیس جامعه هتلداران ایران از میزان اقامت در نوروز داده است در هفته نخست تعطیلات ضریب اشغال هتل ها در کشور نسبت به مدت زمان مشابه 25 درصد کاهش داشت و در هفته دوم تعطیلات نوروز این روند نه تنها ادامه داشت که میانگین اقامت در هتل ها 35 درصد کاهش داشته است.

برخی کارشناسان گردشگری بر این باورند که درباره کاهش نرخ اقامت هتل ها باید شاخص فرهنگ را نیز درنظر گرفت، اما نکته قابل توجه این است که در سالهای اخیر با توجه به افزایش هزینه های خدمات سفر، شاخص کیفیت در خدمات دهی و مدیریت در مقابل هزینه پراهمیت تر شده است. بنابراین آنچنان که انتظار می رفت هتل ها در سالهای خلوت کرونا به بهسازی آموزش نیروی انسانی و کیفیت خدمات روی آورند، اما کاهش درآمد و کمبود مسافر، هتل ها را بیشتر به سمت تعطیلی کشاند تا ارتقای خدمات.

پیش از کرونا نیز وضعیت کیفیت خدمات در هتل ها به استناد آمارهای وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی چندان مناسب نبود؛ در سال 98 از مجموع 1273 هتل موجود در کشور 152 هتل، گواهی کیفیت گرفته اند که حدود 12 درصد هتل ها را شامل می شود. سهم هتل های پنج ستاره از این مجموعه 8 واحد، چهار ستاره 18 واحد، سه ستاره 43 واحد، دو ستاره 50 واحد و یک ستاره 33 واحد بوده است.

به نظر می رسد متولیان وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و همینطور هتلداری به جای اصلاح شیوه های مدیریتی و خدماتی و ارائه تسهیلات و امکانات پایدار که می تواند به بقا و حفظ صنعت هتلداری ایران کمک کند، آسان ترین روش را برای جبران هزینه و خسارت ها برگزیده که هتل را به عنوان "کالایی لوکس" از دسترس قشر بیشتری از مردم خارج می کند.