مراتب ثبت ملی 4 اثر فرهنگی ناملموس به استاندار قزوین ابلاغ شد

میراث آریا/ براساس آخرین اخبار و گزارشهای منتشر گشته، مراتب ثبت ملی 4 اثر فرهنگی ناملموس به استاندار قزوین ابلاغ شد.

علیرضا خزائلی گفت: این آثار شامل آیین جوش عزا، آیین چاق چاقی و آیین زاری زاری منطقه الموت غربی و مهارت تهیه قوز حلوا (حلوای گردو) ضیاءآباد (شهرستان تاکستان) است.

مدیر کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی قزوین افزود: این نامه در راستای اجرای مواد «11 و 12» از قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون حراست از میراث فرهنگی ناملموس مصوب سال 1384 مجلس شورای اسلامی و مواد «2 و 3» آیین نامه اجرائی قانون مذکور مصوب 1387 هیات وزیران و همچنین آیین نامه مشارکت در پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس شهرها و روستاها مصوب 1400 هیئت وزیران و با رعایت مقررات آیین نامه اجرایی مذکور ارسال شده است.

او اظهار کرد: در این نامه به موجب قوانین مذکور مراتب ثبت ملی «آیین جوش عزا» به شماره 2724، «آیین چاق چاقی» به شماره 2725، «آیین زاری زاری» به شماره 2726 و «مهارت تهیه قوز حلوا» به شماره 2727 در تاریخ 22/8/1401 ابلاغ شده و بر هرگونه اقدام که موجب حفظ و احیای این میراث شود، تاکید شده است.

آیین جوش عزا، آخرین مرحله از عزاداری شب عاشورا جوش آن است که در این زمان معمولا نوحه خاصی خوانده می شود و سینه زنان با نوعی آرایش خاص در کنار هم قرار گرفته و با حرکات موزون دست و پا و به صورت هماهنگ نوحه را اجرای می کنند که این مراسم در منطقه الموت غربی به نام جوش عزا خوانده می شود.

آیین چاق چاقی، پس از اتمام سوگواری های شب عاشورا هیاتی کوچک شامل 8 تا 10 نفر در کوچه های روستای موشقین حرکت می کنند و جلوی درب منازل شروع به نوحه سرایی می کنند که این هیات و مراسم به نام چاق چاقی شهرت دارد.

آیین زاری زاری، در این آیین مردم پس از اتمام عزاداری شب عاشورا یک ساعت قبل از اذان صبح به مسجد باز می گردند و شخصی با نواختن شیپور یا کرنا آمادگی مسجد برای برگزاری این مراسم را اعلام می کند، پس از شنیدن صدای کرنا مردم برای نوحه خوانی راهی مساجد می شوند، آخرین نوحه زاری زاری است که در واقع بسیار سوزناک بوده و بعضا بداهه های مناسب شرایط روز نیز در آن آورده می شود.

مهارت تهیه قوز حلوا، این حلوا که عموما در مراسم سوگواری و ختم تهیه می شود از مهمترین نذری های ماه محرم و صفر در منطقه ضیاءآباد است که از خمیر تهیه شده از گردو، کمی آرد و شیره انگور تشکیل شد. این حلوا به لحاظ موارد تشکیل دهنده کاملا بومی بوده و همه مواد آن در منطقه بدست می آید.