سوپای | روستای ناشناخته امریکا در گرند کنیون

هر ساله حدودا پنج و نیم میلیون گردشگر از گرند کنیون Grand Canyon در آمریکا بازدید می کنند؛ اما تعداد کمی از آنها متوجه می شوند که این گودال عمیق، جایگاه یک روستای بسیار کوچک است که در اعماق 3000 پایی آن پنهان شده است. این روستای ناشناخته امریکا که سوپای Supai نام دارد و در آریزونا، در هشت مایلی نزدیک ترین جاده و درون یک دره ته هاواسو کنیون Havasu Canyon واقع شده است دور افتاده ترین روستا در کل 48 ایالت آمریکا به شمار می رود. اگر به طبیعت آمریکا و بویژه گرند کنیون شگفت انگیز علاقمند هستید با ما باشید تا درباره سوپای، روستای ناشناخته امریکا، روستایی کوچک و اسرار آمیزی که درون این مکان خارق العاده پنهان شده است بیشتر بدانید:

درباره سوپای: مردم آب های سبزآبی

راه های رسیدن به این روستای ناشناخته امریکا، هلی کوپتر، قاطر یا کوه نوردی هشت مایلی در پیچ و خم های سرگیجه آور، صخره های نوک تیز و پرتگاه های خطرناک می باشد. در حقیقت، این روستا آنچنان منزوی و دور افتاده است که تنها مکان رسمی در آمریکا به شمار می رود که هنوز نامه ها با قطاری از قاطر ها هر روزه جابجا می شوند. اما کسانی که به طی کردن مسیر Route 66 در پیچ اسپرینگز Peach Springs، دنبال کردن یک جاده متروکه به طول 67 مایل به سمت و پایین آمدن از یک صخره تمایل نشان بدهند، یکی از شگفت انگیز ترین راز های گرند کنیون Grand Canyon را کشف خواهند کرد. یک مکان دنج خارق العاده با پنج آبشار زیبا که در پس زمینه آن ، مکانی با دو میلیارد سال قدمت واقع شده است. این مکان، خانه باستانی قبیله بومی آمریکایی هاواسوپای Havasupai می باشد که برای بیش از 1000 سال، به آرامی درون یکی از هفت شگفتی طبیعی دنیا زندگی می کنند. هاواسوپای Havasupai به معنی "مردم آب های سبزآبی" می باشد و ساکنان آن عقیده دارند که این آب های سبزآبی مقدس نه تنها درون این سرزمین ، بلکه درون هر عضو از قبیله جریان دارند.

درباره سوپای: یک روستای بسیار کوچک درون یک دره بسیار بزرگ

بعد از طی چهار ساعت کامل درون مارپیچ دیواره های سرخ رنگ و بوته های خار دار، کنیون عریض تر می شود و صحرای خشک به یک قسمت سبز و پر از گیاه در نزدیکی نهر Havasu تبدیل می گردد. به سوپای Supai، روستایی با 208 نفر جمعیت خوش آمدید.
وقتی از نهر رد می شوید و قدم به سوپای Supai می گذارید، احساس خواهید کرد که در زمان حرکت کرده اید و به زمان دیگری قدم گذاشته اید. هیچ جاده یا خودرویی وجود ندارد و تنها ترافیکی که مشاهده می شود متعلق به روستاییانی است که در حال هدایت قاطر ها و اسب هایشان در زمین خاکی کنیون هستند. تعدادی خانه که با مواد موجود در آن محیط ساخته شده اند، یک فروشگاه عمومی، یک کافه، یک دفتر پست، یک مدرسه ابتدایی، یک سالن گردهمایی و دو کلیسا را احاطه کرده اند. ساکنان این روستا، دقیقا مانند نیاکان خود، به زبان هاواسوپایی صحبت می کنند، ذرت، کدو و لوبیا می کارند و سبد های حصیری می بافند. و صدای آب، چه از آبشار های دور تر باشد و چه از نهری که در آن نزدیکی جاری است، هیچ وقت قطع نمی شود.

درباره سوپای: روح یک قبیله پنهان

از آنجایی که روستای سوپای Supai از طریق جاده قابل دسترسی نمی باشد، تنها دو راه برای بردن احتیاجات به روستا وجود دارد: آنها را به صورت پیاده یا از طریق هلیکوپتر حمل کنند. ارزان ترین و مطمئن ترین روش همیشه ، حمل بار به صورت پیاده بوده است. بنابراین، در عصر تحویل پر سرعت اشیا و امکانات، ساکنان سوپای Supai هنوز از طریق قطاری از قاطر های پستچی، بسته های مورد نیاز خود را دریافت می کنند. هیچ کس مطمئن نیست، استفاده از قطار قاطر ها چه زمانی آغاز شده است؛ اما از زمانی که همه آنها به یاد دارند، یک گاوچران، شش روز در هفته، یک کاروان قاطر را طی سه ساعت به درون کنیون می آورده و طی پنج ساعت آنها را از کنیون بالا می برده و بر می گردانده است. هر بسته ای که سرویس پستی ایالات متحده آمریکا یا USPS به این روستا می فرستد یا از این روستا برای ارسال تحویل می گیرد، دارای برچسب ویژه "قطار قاطر ها" می باشد. مسیر پست قاطربر به نظر فوق العاده طولانی می آید؛ اما در واقع در فاصله 75 مایلی سوپای در روستای پیچ اسپرینگز Peach Springs و قبل از طلوع آفتاب، آغاز می شود. بیشتر چیز هایی که روی قاطر ها حمل می شوند در واقع نامه یا بسته پستی نیستند؛ بلکه غذا، دارو و سایر مایحتاج روستاییان و بیزنس های موجود در روستا برای ادامه زندگی و کار می باشند. از آنجایی که سوپای Supai تنها روستای ایالات متحده آمریکا محسوب می شود که هنوز بسته های پستی خود را از طریق قاطر تحویل می گیرد، پیچ اسپرینگز Peach Springs جایگاه تنها دفتر پستی دارای فریزر قابل حمل در ایالات متحده آمریکا می باشد. بنابراین هر روز صبح زود، دفتر USPS هر گونه خوراکی و غذا های منجمد که ساکنان سوپای سفارش داده اند را بار یک کامیون می کند، کامیون یک ساعت در تاریکی به سمت لبه کنیون هدایت می شود و سپس بار ها روی قاطر ها قرار می گیرند تا آخرین بخش سفر به دفتر پستی روستا انجام گیرد.

درباره سوپای: باد های تغییر برای قبیله و بازدید کنندگان این روستای ناشناخته امریکا

مردم هاواسوپای Havasupai همیشه به مسیر خاکی کنیون برای اتصال به دنیای بیرون تکیه داشته اند. از مبلغان مذهبی تا معدن کاران و تاجران تا اعضای قبایل دیگر، انواع گردشگران و مسافران کنجکاو در طول قرن ها به این روستا آمده و از آن رفته اند. اما قبیله در میانه قرن بیستم میلادی، مسیر روستا را رو به گردشگران کوله به پشت باز کرد و از مناظر خارق العاده اش برای راه انداختن سرمایه گذاری برای توریسم استفاده نمود. امروزه بیش از 20000 بازدید کننده، از طریق کوه نوردی، اسب سواری یا هلی کوپتر به سوپای Supai می آیند و البته همه آنها می بایست مجوز ویژه از شورای قبیله ای هاواسوپای Havasupai دریافت کنند که بتوانند وارد شوند. از ماه فوریه تا نوامبر، بازدید کنندگان می توانند در سالن گردهمایی قبیله اقامت کنند یا مجوز های یک شبه برپا کردن اردوگاه را برای خوابیدن در نزدیکی آبشار های هاواسو Havasu و مونی Mooney دریافت نمایند. کسانی که نمی خواهند یک سفر پیاده چهار ساعته به سوپای Supai را انجام دهند، می توانند با یک پرواز چهار دقیقه ای به وسیله هلیکوپتر به این روستا بیایند.

درباره سوپای: دردسر در مسیر روستای ناشناخته امریکا

در طول دهه های گذشته، اعتراضاتی نسبت به بدرفتاری با اسب ها و قاطر های استفاده شده برای حمل بسته ها و گردشگران به کنیون انجام شده بود. به گفته سوزان اش Susan Ash، موسس سازمان محلی مبارزه با خشونت علیه حیوانات، مشکل خیلی به سازمان پستی USPS مربوط نیست؛ بلکه بیشتر به نبود فشار قانونی روی گاوچرانانی که حیوانات را آزار می دهند مرتبط است. اش Ash می گوید : "هیچ قانون خاصی وجود ندارد و هیچ کس وضعیت این حیوانات را بررسی نمی کند و درجه آزار دیدن آنها بسیار شدید است. دمای هوا در این منطقه معمولا به 115 درجه فارنهایت می رسد و برخی از گاوچرانان اسب ها و قاطر هایشان را هشت مایل بدون هیچ آب و غذایی از این صخره ها بالا و پایین می برند؛ تا جایی که این حیوانات به مرگ نزدیک می شوند."
اعضای قبیله اما می گویند بدرفتاری با حیوانات، به طور معمول اتفاق نمی افتد و تنها استثنائاتی وجود داشته است. بانی وسکوگان Bonnie Wescogane، مدیر شورای قبیله ای هاواسوپای Havasupai در پاسخ گفته است : "قبیله بتازگی تیمی از گاوچرانان را استخدام کرده است تا به بازرسی تمامی حیوانات استفاده شده برای هدف های تجاری مانند حمل و نقل بپردازند و در یک چک لیست، به میزان سلامتی آنها از یک تا ده امتیاز بدهند.

درباره سوپای: رنگ آبی استوایی

یکی از جالب ترین حقایق درباره سوپای این است که بارندگی در کنیون کمتر از نه اینچ در سال است؛ اما آب آبشار های هاواسو Havasu و مونی Mooney از یک چشمه زیر زمینی که به اعتقاد برخی 30000 سال قدمت دارد، سرچشمه می گیرد. هر دو این آبشار های پر جوش و خروش از یک صخره با ارتفاع 100 پا سرازیر شده اند و به درون آب های سبزآبی دریاچه زیر صخره می ریزند.
امروزه همان چشمه های جانبخشی که به هاواسوپای Havasupai امکان داده اند برای 1000 سال در صحرا دوام بیاورد، در حال جذب گردشگران برای تماشای دریاچه های آبی بسیار زیبا و خیره کننده هستند. اما برای صدها سال، هیچ کس نمی دانست چه چیزی باعث می شود آب های هاواسو Havasu چنین رنگ آبی فوق العاده ای داشته باشند؛ تا این که دانشمندان شروع به تحقیق کردند. صخره های واقع در عمق کنیون و زیر آبشار ها سرشار از رسوبات سنگ آهک یا همان تراورتین هستند. وقتی آب پر از تراورتین چشمه با هوا برخورد می کند، یک واکنش شیمیایی رخ می دهد و کربنات کلسیم (همان چیزی که در گچ وجود دارد) موجود در آب، آفتاب تابیده شده روی آب را منعکس می کند و آب به رنگ سبزآبی در می آید.

درباره سوپای: تاریخ غرور آمیز این روستای ناشناخته امریکا

قبل از رسیدن مهاجران اروپایی به قاره آمریکا، قبیله هاواسوپای Havasupai بر قلمروی وسیع 1.6 میلیون جریبی، تقریبا به اندازه ایالت دلاور Delaware (کمی کوچک تر از استان تهران) تسلط داشتند. اما زیبایی خیره کننده آن منطقه و ثروت های معدنی آن باعث جذب شدن مرزبانان و دولتی ها شد؛ و در نتیجه، تا سال 1882، این قلمرو وسیع کاهش پیدا کرد و به تنها 518 جریب در نزدیکی سوپای Supai تبدیل شد.
در دوره زمانی که بسیاری از قبیله های بومی قاره آمریکا به اجبار از سرزمین هایشان اخراج می شدند، قبیله هاواسوپای Havasupai در یک سری مبارزات قانونی فرساینده بر سر حق خود بر قلمرو آبا و اجدادی شان قرار گرفتند و هفت بار بین سال های 1908 تا 1974، شکایت خود را به دادگاه های تجدید نظر بازگرداندند. زمانی که در سال 1919، روزولت ، رییس جمهور آمریکا، گرند کنیون را به بخشی از پارک های ملی حفاظت شده تبدیل کرد، بسیاری از مردم قبیله هاواسوپای Havasupai، به طور استراتژیک، به کارمندان پارک بدل گشتند و در حین پی گیری شکایت هایشان، به عنوان راهنما تجربیات خود را در اختیار بازدید کنندگان می گذاشتند.

درباره سوپای: مردم این روستای ناشناخته

در سال 1975، رییس جمهور فورد Ford، معاهده ای را امضا کرد که طی آن، کنترل 185000 جریب دیگر از آن سرزمین بهمراه 95000 جریبی که بخشی از پارک های ملی آمریکا شده بود به عهده قبیله هاواسوپای Havasupai گذاشته شد. امروزه، قبیله تنها در ته دره فعالیت نمی کند؛ بلکه می تواند هر زمستان به زمین های مقدس مخصوص شکار خود در بالای فلات و جنگل های کاج بیاید. قبیله هاواسوپای Havasupai هم اکنون از نظر حکومت آمریکا به عنوان یک ملت خود مختار موجودیت دارد و اجازه دارد روابط داخلی قبیله را هدایت و کنترل نماید. کمیته ای متشکل از هفت نفر از سالخوردگان قبیله که با عنوان شورای قبیله ای شناخته می شود توسط روستاییان انتخاب می شود تا در مورد همه چیز از قوانین بومی تا صدور مجوز برای بازدید کنندگا سوپای Supai تصمیم گیری نماید.

درباره سوپای: مواجهه با تهدید سیل

در سال های اخیر، بزرگ ترین تهدید برای قبیله های این روستای ناشناخته امریکا سیل بوده است. در سال های 2008 و 2010، باران های سیل آسا ده ها خانه، پل و ساختمان را خراب کردند و باعث شدند صد ها گردشگر از محل اقامتشان تخلیه شوند. مسیری که سوپای Supai را به جهان بیرون متصل می سازد نیز در سال 2010 خراب شد و باعث قطع شدن ورود قطار قاطر ها، احتیاجات اساسی و نابودی شکوفایی اقتصادی توریسم شد. در اوایل سال 2011، قبیله بهمراه فرماندار ایالت آریزونا از دپارتمان امنیت ملی آمریکا تقاضای کمک کردند و مبلغ 1.63 میلیون دلار دریافت نمودند.
سیل ها و مرزبانان در طول 1000 سال گذشته آمده اند و رفته اند، اما تنها حضور دائمی در ته کنیون هاواسو Havasu Canyon متعلق به قبیله هاواسوپای Havasupai بوده است؛ قبیله ای که با شکیبایی در انتظار نیرو های مام طبیعت می نشیند تا توسط آن هدایت شود. وسکوگان Wescogane می گوید : این خانه آبا و اجدادی و معنوی ماست. ما آبشارهای این مکان هستیم؛ آبی هستیم که درون این روستا جریان دارد و کنیون هایی که این روستا را احاطه کرده اند."