ارامنه ارتدوکس مراسم سال نو مسیحی را شش روز پس از شروع سال جدید میلادی جشن می گیرند

ایسنا/ براساس خبرهای بدست رسیده، ارامنه ارتدوکس مراسم سال نو مسیحی را شش روز پس از شروع سال جدید میلادی جشن می گیرند.

ایام دوازده روزه کریسمس با سالروز میلاد عیسی مسیح در 25 دسامبر آغاز شده و تا جشن «خاج شویان» در روز ششم ژانویه ادامه می یابد. مسیحیان غربی در ششم ژانویه دیدار سه مغ شرقی را از مسیح نوزاد جشن می گیرند و مسیحیان شرقی فراخور جشن خود را غسل تعمید عیسی در رود اردن می دانند. به باور مسیحیان، ریشه جشن در این روز به مناسبت پدیدار شدن روح خداوند در قالب انسان (تولد عیسی مسیح) است.

در برخی متون تاریخی آمد: تمام کلیساها تا اواسط قرن چهارم میلادی روز ششم ژانویه را به عنوان روز میلاد عیسی مسیح جشن می گرفتند اما در اواخر قرن چهارم میلادی مشاهده شد که جشن باستانی تولد ایزد خورشید (میترا) در روز 25 دسامبر برگزار می شود و مردم در مراسم های مختلف بزرگداشت این ایزد باستانی شرکت می کردند. در آن زمان، اسقف روم برای خنثی کردن آداب تولد میترا، زادروز عیسی مسیح را به 25 دسامبر منتقل و جشن غسل تعمید عیسی مسیح را در روز ششم ژانویه ابقا کرد و بتدریج تمام کلیساها از این امر پیروی کردند.

درباره چرایی روز کریسمس از ششم ژانویه به 25 دسامبر، آرداک مانوکیان، اسقف فقید اعظم ارامنه تهران در کتاب جشنهای کلیسای ارمنی نیز نوشت: «پس از سده چهار میلادی بود که به تصویب کلیسای کاتولیک روم، میلاد عیسی مسیح را در 25 دسامبر و تعمید را در ششم ژانویه جشن گرفتند. تا پیش از آن همگی ششم ژانویه را به عنوان میلاد عیسی مسیح (و تعمید) گرامی می داشتند...مقامات کلیسای روم برای آنکه به برگزاری جشن های میترا در 25 دسامبر پایان دهند، قرار گذاشتند تا در همان تاریخ بجای برگزاری جشن میلاد ایزد خورشید، روز میلاد مسیح را به عنوان روز میلاد خورشید عدالت جشن بگیرند.

به این ترتیب کلیسای روم در سال 451 میلادی برای پایان دادن به برگزاری جشن ایزد خورشید، روز 25 دسامبر را روز میلاد حضرت عیسی اعلام کرد. پس از گذشت مدتی سرانجام تمام جهان مسیحی آن تاریخ را پذیرفت. اما ارمنیان به رسم کهن پای بند ماندند و جشن میلاد و تعمید را همچنان در همان ششم ژانویه برگزار می کنند.»

در گفت و گویی که پیش تر از «سیبوه سرکیسیان» پیشوای دینی ارامنه تهران و شمال کشور منتشر شد، آمد: «در باور مسیحیت، میلاد عیسی مسیح به معنای شادمانی روحانی و پالایش روحی است. جشن میلاد مسیح به منزله پذیرفتن عیسی در درون ماست و ما را از مظاهر جسمانی و نیازهای مادی مصون می دارد. برگزاری جشن میلاد مسیح در روز ششم ژانویه از سوی کلیسای حواری ارمنی، نوعی اعلام هویت ملی ارمنیان است.»

غسل تعمید یکی از آیین های دین مسیحیت است که برای بخشش از گناهان و پیوند با این دین انجام می شود. مارنرسای بنیامین در کتاب «مراسم آیینی و کلیساهای شرق آشوری ارومیه» درباره آیین تعمید نوشت: «تعمید یافتن بی تردید راه ورود به مسیحیت است. در قرون اولیه هر که به عیسی مسیح ایمان می آورد، تعمید می یافت و پس از آن عضوی از کلیسای مسیحیت بشمار می آمد. امروزه نیز پس از گذشت قرون و سالیان متمادی از آن زمان، نوزادان همچنان در کلسیا و توسط کشیش و بعضا توسط اسقف تعمید می یابند. مراسم باشکوه تعمید بعد از گذشت چهل روز از تولد نوزادان در داخل کلیسا و در اتاق تعمید انجام می شود.

آب، روغن زیتون، روغن مسیحیت، روبان قرمز و سفید و صلیب هر کدام در مسیر اجرای مراسم تعمید بجای خود مورد استفاده قرار می گیرند. همان گونه که گفته شد، این مراسم توسط روحانی کلیسا و با کمک شماسان کلیسا (کشیش یار) طبق آیینی خاص با قرائت کتب تعمید انجام می شود. انجیل مقدس مورد استفاده در این مراسم انجیل یوحنا فصل سوم و همچنین فصل دهم رساله اول پولس رسول به قرنتیان است.

مهمترین دعا در میان دعاهایی که روحانی حین انجام مراسم قرائت می کند دعای طلب نزول روح القدوس بر نوزادی است که تعمید می شود. همان گونه که پولس رسول گفت: «نمی دانید که هیکل شما جایگاه روح القدوس است.»، در طول انجام مراسم نوزاد سه بار توسط روحانی درون آب غوطه ور می شود و این به این معنی است که نوزاد در مرگ و قیام «مسیح» شریک می شود و بیعانه ای است که کلیسا به نوزاد عطا می کند مبنی بر اینکه "ای فرزند تو بعد از مرگت و پس از بازگشت ثانوی عیسی مسیح دارای حیات ابدی و زندگی جاودان خواهی بود. "

پیشنیه غسل تعمید به قبل از مسیحیت بر می گردد و کلمه تعمید خود به خود به معنای غسل (شست و شو)، طهارت و پاکی و غوطه ور شدن در آب است که دارای طبیعت دینی و آیینی است و در عهد قدیم به منظور پاک شدن مورد استفاده بوده است. برای مثال در کتاب مقدس در داستان نعمان آرامی، فرمانده ارتش شاه آرام که به بیماری جذام مبتلا بوده، آمد که نزد نبی الیشا آمد تا او را از بیماری شفا دهد، پس نبی الیشا فرستاده ای به سویش فرستاد و او را دعوت به رفتن به رود اردن کرد تا در آن هفت بار غسل کند. همچنین در مزامیر داوود نبی آمد: "گناه مرا از من دور کن تا پاک شوم، مرا بشوی تا از برف سفیدتر گردم. "

در جنوب ایران و قسمتی از عراق نیز صابئین مندایی از غسل و غسل تعمید در آب جاری به هنگام اجرا و برگزاری مراسم دینی و آیینی خود استفاده می کنند. به هر روی آب نشانه ای از پاکی و پاکیزگی در همه ادیان است.