فرضیه هایی درباره چیستی و نوع استقرار در محوطه 106 محدوده آبگیر سد چم شیر

ایلنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، فرضیه هایی درباره چیستی و نوع استقرار در محوطه 106 محدوده آبگیر سد چم شیر مطرح شد.

سعید امیرحاجلو، استادیار گروه باستان شناسی دانشگاه تربیت مدرس که همزمان با هفته پژوهش در نشست تخصصی باستان شناسی سخن میگفت، با اعلام این خبر اظهار داشت: کاوش محوطه تاریخی شماره 106 در محدوده آبگیر سد چم شیر در شهرستان گچساران در قالب طرح ارتباط با جامعه و صنعت و براساس تفاهم نامه ای میان دانشگاه تربیت مدرس و پژوهشگاه میراث فرهنگی به انجام رسید و فاز میدانی آن با هدف «نجات بخشی و مستندنگاری شواهد باستان شناختی منقول و غیرمنقول به منظور شناخت ویژگی های فرهنگی، تبیین کاربری ها، گاهنگاری و حفاظت از آثار قابل حفاظت محوطه» به اجرا درآمد.

این باستان شناس افزود: در فاز کتابخانه ای و نظری، مطالعاتی با هدف «تبیین اهمیت و جایگاه محوطه در سلسله مراتب استقرارهای نواحی پیرامون رودخانه زهره و تبیین الگوهای معیشت جوامع محلی در این ناحیه در دوران ساسانی و اسلامی» در دست انجام است و براساس تفاهم نامه فوق، تا اردیبهشت 1402 در جریان خواهد بود.

سرپرست هیئت باستان شناسی کاوش محوطه تاریخی شماره 106 در محدوده آبگیر سد چم شیر در شهرستان گچساران اظهار کرد: در مطالعات فاز میدانی و کاوش محوطه 106، شواهدی از جمله ساختارهای معماری سنگی، قطعات سفال دوران ساسانی تا سده های میانی اسلامی، اشیای سنگی و شیشه ای شناسایی و مستندنگاری شد.

او خاطرنشان کرد: بر پایه تقدم و تأخر ساختارها، عمق پیدایش ساختارها، شیوه ساخت و ساز، اختلاف پهنای دیوارها، نوع مصالح و مواد فرهنگی در لایه های هم سطح به نظر می رسد نخستین دوره معماری در این محوطه متعلق به دوره ساسانی است که بازسازی هایی را در دو فاز نشان می دهد و ساختارهایی منظم با قلوه سنگ، ملات گچ و اندود گچ شکل گرفته است.

استادیار گروه باستان شناسی دانشگاه تربیت مدرس گفت: درباره چیستی و نوع استقرار در محوطه 106 در عصر ساسانی، با توجه به کیفیت ساختارهای معماری، چشم انداز جغرافیایی پیرامون محوطه و وجود دو استودان در صخره های جنوبی مشرف به محوطه، میتوان فرضیه های استقرار فصلی زمستانی، تفرجگاه یا یک دسکره ساسانی را مطرح کرد.

او خاطرنشان کرد: اما پس از آن، جوامع نیمه یکجانشین در سده های میانی اسلامی به ساخت و ساز روی دیوارهای کهن تر اقدام کرده اند. ساختارهای سنگی با ملاط گل، چیدمان نامنظم تر و پهنای متغیر دیوارها به این دوره از استقرار تعلق دارند.