سبک هنرمندان در طول انقلاب صنعتی همگام با افزایش آلودگی هوا تکامل یافته است

ایسنا/ براساس گزارش های منتشر شده، سبک هنرمندان در طول انقلاب صنعتی همگام با افزایش آلودگی هوا تکامل یافته است.

نقاشان امپرسیونیسم قرن 19، به جای خلق دقیق و مجدد تمام جزئیات در یک ترکیب، به خاطر به تصویر کشیدن سرزندگی لحظات و عبور زودگذر طبیعت نور مشهور بودند.

اما نتایج مطالعه جدیدی مندرج در EOSDA نشان می دهد که گرایش ها به سمت خطوط سایه دارتر و پالت های سفیدتر که میتوان نمونه های آن را در آثار ویلیام ترنر و کلود مونه یافت، ممکن است در حقیقت نمایش دقیقی از اثرات بصری مرتبط با آلودگی هوا باشد.

هنرمندان امپرسیونیسم به پیشرفت های علمی معاصر علاقمند شده بودند و اغلب در فضای باز نقاشی می کردند تا جهان را در نور واقعی اش به تصویر بکشند.

اما پالت های رنگ و تکنیک های نقاشی آنها ـ ضربه های قلم موی نمایان با حداقل نمایش فرم ـ عمدتا به انتخاب سبک نسبت داده شده اند.

پژوهش جدید نشان می دهد که امپرسیونیست ها ممکن است بیش از آنچه ما تصور می کردیم به واقعیت هواشناسی وفادار بوده باشند. این مطالعه بر روی آثار ویلیام ترنر و کلود مونه، هنرمندان نمادینی که اغلب مناظر شهری سریالی را در لندن و پاریس نقاشی می کردند، متمرکز است. این مناطق شهری در طول انقلاب صنعتی با افزایش آلودگی هوا مواجه بودند.

پژوهشگر این تحقیق گفته است: ما نمی خواهیم بگوییم که این هنرمندان تنها محیط اطراف خود را بطور منفعلانه ضبط می کردند؛ چرا که این گفته موجب نادیده گرفتن نبوغ خلاق و آشکار آنها می شود. مسئله این است که تغیرات اقلیمی، انگیزه های خلاقانه و راههای نگرش جدید را فراهم می کند.

برای اولین بار سطوح آلودگی هوا در دوره هایی که ترنر و مونه فعال بودند، تخمین زده شد. با توجه به اینکه پایش کیفی هوا تنها در اواسط قرن بیستم آغاز شد، محققان از موجودی های سوخت به عنوان نمونه استفاده کردند. بر این اساس با افزایش سطح آلودگی، سبک های هر دو هنرمند از فرم های مشخص، به سمت فرم هایی با لبه های تارتر و پالت های سفیدتر رفت. این روند حتی پس از اینکه محققان عواملی مانند موضوع و ساعت روز را در نظر گرفتند ثابت بود. همین مدل در نقاشی های لندن و پاریس توسط هنرمندان دیگر از جمله کامیل پیسارو، جیمز مک نیل ویستلر و گوستاو کایبوت روندهای مشابهی یافت.

این پژوهشگر معتقد است که صنعتی شدن نه تنها بر آنچه ترنر نقاشی کرده، بلکه بر نحوه نقاشی او نیز تأثیر گذاشته است.

ترنر در عصر بادبان متولد شد و در عصر زغال سنگ و بخار مرد. این تأثیر شاید به بهترین وجه در اثر «باران، بخار و سرعت» (1844) به تصویر کشیده شده باشد؛ صحنه ای آشفته که قطاری را در حال عبور از روی پل در منظره ای طلایی در حالی که خرگوشی صحرایی در طول مسیر حرکت می کند، نشان می دهد.

نقاشی های اولیه مونه بطور سنتی فیگوراتیو بودند. سبک او به طور فزاینده ای امپرسیونیستی شد؛ زیرا مکان هایی که در آن نقاشی میکرد مدام در حال آلوده تر شدن بودند.

کار مونه که نسل ها پس از ترنر تکمیل شد، ممکن است نسخه تقویت شده ای از روندهای آلودگی واقعی باشد؛ زیرا این هنرمند فرانسوی به خاطر به تصویر کشیدن دود لندن در نقاشی هایش از ساختمان های مجلس و دیگر مکانهای دیدنی مشهور بود.

یک محقق میگوید: دانستن جزئیات مکان، تاریخ، زمان، آب و هوا و شرایط آسمانی که هنرمندان آثار هنری خود را تحت آن خلق کردند، فرصتی را برای تجربه ای تخیلی فراهم می کند. علم خواننده مدرن را به لحظه خلق یا افکار شخصی که آن را می آفریند، نزدیکتر می کند.