آشنایی با منتخبی از خودنگاره های مشهور جهان

ایسنا/ این خبر به جهت آشنایی با منتخبی از خودنگاره های مشهور جهان برای شما نوشته شده است.

آلبرشت دورر

این نقاشی مشهور دومین خودنگاره «آلبرشت دورر» محسوب می شود. او با پوشیدن کت خز گرانبهایی، مخاطبان را مجذوب خود می کند. در سمت چپ این نقاشی، امضای او به همراه تاریخ خلق این اثر هنری را می بینیم. در سمت راست آن نیز عبارتی وجود دارد که این هنرمند خلق این خودنگاره در بیست و هشت سالگی اش را اعلام کرده است. کت مجلل «دورر» به جایگاه اجتماعی بالای او اشاره دارد، اما مهمترین نکته در این خودنگاره نگاه خیره او و حالت دستانش بوده که تا حدی یادآور نقاشی مشهور «سالواتور موندی» است.

رافائل

هنرمندان رنسانس در ایتالیا دوست داشتند خودشان را در نقاشی های شلوغ بگنجانند. در واتیکان، چهره رافائل در کنار فیلسوفان به تصویر کشیده شد. در فرسکو «مکتب آتن» اثر «رافائل» واقع در «موزه های واتیکان» ، افلاطون و ارسطو درباره ابدیت بحث می کنند. با این حال در سمت راست این نقاشی، چهره «رافائل» را می بینیم که مستقیما به مخاطبان خیره شده است. براساس مقاله آشنایی با منتخبی از خودنگاره های مشهور جهان باید بدانید که در مجموع، در نقاشی هایی که تعداد نفرات زیاد است، شخصی که مستقیما به مخاطب خیره شده، معمولا خود نقاش است.

رامبرانت

این خودنگاره یکی از آخرین آثار «رامبرانت» محسوب می شود و به سال 1659 یعنی 53سالگی این هنرمند باز می گردد. «رامبرانت» در آن زمان مقطع دلپذیر زندگی را سپری می کرد. این هنرمند به راستی استاد چیره دست در هنر خودنگاره محسوب میشد. او در مجموع حدود 100 اثر هنری از جمله تابلو نقاشی و طراحی خلق کرد. او در این خودنگاره خود را صادقانه به تصویر کشیده و حتی کوچکترین چروک ها را نیز به نمایش گذاشته است.

دیه گو ولاسکز

«ندیمه ها» به عنوان اثری هنری محسوب می شود و در عین حال یک خودنگاره است. در بخش جلویی نقاشی، «مارگاریتا» و دو ندیمه ملکه به تصویر کشیده شده اند. در سمت چپ نقاشی نیز «ولاسکز» به عنوان نقاش دیده می شود. در آن زمان، «ولاسکز» نقاش نخست دربار اسپانیا بود؛ موقعیتی که کسب آن برای هنرمندان افتخار بزرگی بود. با این حال، «ولاسکز» با گنجاندن تصویر خود در بین اعضای سلطنتی، تصمیم جسورانه ای گرفت.

تابلو نقاشی «ندیمه ها» یکی از مشهورترین شاهکارهای تاریخ هنر و یکی از مرموزترین شاهکارهای هنری بشمار می رود. ترکیب مبهم این نقاشی سوالات بسیاری را در ذهن بیننده بوجود می آورد. از این رو «ندیمه ها» یکی از تابلوهای نقاشی است که در بین تابلوهای نقاشی غربی بطور گسترده مورد بررسی و تحقیق قرار گرفت.

انجلیکا کافمن

در قرن هجدهم میلادی برخی از هنرمندان زن تلاش کردند به جایگاه برابر با همکاران مرد برسند. یکی از هنرمندان زن ««انجلیکا کافمن» (Angelica Kaufmann) نقاش سوئیسی بود که به همراه «Mary Moser» تنها اعضای اصلی زن آکادمی سلطنتی بریتانیا محسوب می شدند. این دو زن به ندرت در پرتره ها دیده می شوند و «کافمن» در خودنگاره بالا خود را در قالب یک هنرمند به تصویر کشیده است.

گوستاو کوربه

در این نقاشی یک اشراف زاده را می بینیم که به همراه خدمتکار و سگش با «گوستاو کوربه» نقاش فرانسوی در اطراف روستا ملاقات کرده است. در نقاشی «سلام آقای کوربه» می بینیم که چطور این هنرمند دوست داشت خود را به عموم مردم نشان دهد. در این نقاشی «کوربه» به عنوان مرد مستقلی به تصویر کشیده شده که لوازم نقاشی به همراه دارد و می تواند در هر مکان توقف کند و طبیعت را نقاشی کند. او مرد ساده ای است که لباس ساده ای به تن دارد و پای پیاده عازم مقصد شده است.

آرنولد بوکلین

«بوکلین» در این نقاشی به دنبال میراث یک هنرمند است. در پس زمینه این نقاشی، اسکلتی را می بینیم که سعی دارد با ویولنی که فقط یک زه دارد، ساز بنوازد. «بوکلین» در نقاشی به نحوی به تصویر کشیده شده که گویی برای گوش دادن به نوای موسیقی دست از کار کشیده است. این اسکلت در حقیقتا نمادی از مضمون «memento mori» است که در لاتین به معنای «یادآور مرگ» بوده و برای به تصویر کشیدن فانی بودن طبیعت هر چیز در جهان، بارها در هنر مورد استفاده قرار گرفته است. اما «بوکلین» از مرگ هراسی ندارد. او می داند پس از مرگ نیز آثار هنری که از خود بر جای گذاشته، ردی از وجود او در این جهان خواهند بود.

وینسنت ونگوک

این هنرمند هلندی یکی از مشهورترین هنرمندان فعال در حوزه خلق خودنگاره است. او بیش از 43 نقاشی و طراحی در مدت 10 سال خلق کرد. «ونگوگ» در بسیاری از این نقاشی ها حال و هوای خود در گذر زمان را به تصویر کشید. این نقاشی یکی از آخرین خودنگاره های «ونگوگ» است که در زمان حضور او در آسایشگاه خلق شد.

تامارا د لمپیکا

«تامارا د لمپیکا» هنرمند لهستانی است که نماد زن مدرن در دهه 20 میلادی است. «تامارا در بوگاتی سبز» برای قرار گرفتن در جلد یک مجله آلمانی سفارش داده شد. «د لمپیکا» با استفاده از سبک «آرت دکو» خود را به عنوان یک زن مستقل به تصویر کشیده است. رانندگی کردن او در این نقاشی نماد دیگری از استقلال اوست، چرا که در دهه 20 میلادی به ندرت زنان می توانستند رانندگی کنند.