منطقه حفاظت شده بلس کوه یکی از دیدنی های استان مازندران است

جاذبه ها/ براساس گزارشات منتشر گشته، منطقه حفاظت شده بلس کوه یکی از دیدنی های استان مازندران است.

منطقه بلس کوه با 11304 هکتار مساحت در بین جنگلهای منطقه دو هزار و سه هزار تنکابن در غرب مازندران واقع شد. اقلیم مناسب، پوشش گیاهی غنی، تنوع جانوری و قرار گرفتن در بین دو رودخانه اصلی دو هزار و سه هزار شاخصهای اصلی این منطقه است. سمت ابتدایی آن پارک جنگلی چالدره وجود دارد که از نظر آب و هوایی، آب و هوای منطقه شمالی را داشته و در بیشتر سال بارندگی در آن مشاهده می شود.

حریم غربی منطقه حفاظت شده بلس کوه را رودخانه دو هزار تشکیل داده و تا ارتفاعات متصل به سمت دریاسر پیش می رود و حریم شرقی آن رودخانه سه هزار است که تا قبل از سربالان پیش می رود. ضلع جنوبی آن کوه بلس کوه با 2147 متر ارتفاع است. تفاوت ارتفاع بیش 2600 متر از ابتدای منطقه یا مرتفع ترین قسمت آن، تنوع آب و هوایی زیادی را سبب شد بطوریکه در ارتفاعات قله بلس کوه عمده سال پوشیده از برف است و ارتفاع 370 متری چالدره آب و هوای بیشتر شبیه مناطق کناره خزری دارد.

پوشش گیاهی منطقه با توجه به عوامل نامبرده بسیار زیاد است و اینها را در دو قسمت گیاهان علفی و گیاهان درختچه ای و درختی بررسی می کنیم. در منطقه حفاظت شده بلس کوه با توجه به اختلاف ارتفاع و تنوع اقلیم، انواع مختلفی از گیاهان دیده می شود. از گیاهان علفی منطقه به انواع گرامینه ها، نعناعیان، سرخس ها، جگن، آقطی، بنفشه، پونه، سیکلامن، فرفیون، ترشک، پامچال، بندواش، مرغ، تیره خشخاش، گزنه و گوش موش اشاره داشت.

انواعی از درختان و درختچه ها نیز در منطقه موجود است که وضعیت آنها با توجه به ارتفاع محل زندگی تفاوت خواهد کرد و تیپ های مختلفی را ایجاد می کند. بطور کلی تمشک، زرشک، سرخ ولیک، ازملک، آلوچه، بلوط، انجیلی، ممرز، لرگ، آزاد، سرخدار، کوله خاس، سیاه ولیک، داردوست، انار، خرمندی، شاه بلوط، افرا، لیلکی، توسکا، راش، شمشاد، گونه های شمشاد و خزری و سرخدار از درختانی بوده که نیاز به حمایت دارد.

تنوعی عظیم از بی مهرگان در این منطقه مشاهده می شود و با توجه به وضعیت منطقه و تفاوت ارتفاع تنوع گونه ای را افزون کرده است. از انواع کرمهای حلقوی میتوان کرم خاکی را نام برد که از قسمت پایین تا بالا مشاهده می شود. انواعی از بندپایان نیز در منطقه جمع آوری شده اند. از هزارپایان 3 گونه از پراکندگی بیشتری برخوردار است. البته گونه های دیگری از صدپایان نیز در منطقه مشاهده شد.

انواعی از مگسها مانند خرمگسان، مگس های خانگی، اسب مگسان، انواعی از قاب بالان مانند قاب بال آبی، کفشدوزک ها، قاب بال چوب، قاب بال برگ، سرگین سوسکان، شاخ داران، انواعی از زنبورها، مورچه ها و نازک بالان، انواعی از سنجاقک ها به رنگ های متنوع و لاروهایشان در آبهای منطقه و انواعی از یک روزه ای ها و لاروهای آنها در آبهای اطراف و انواعی از ملخ ها و پروانه های شب پره و روزگرد با رنگ های بسیار متنوع دیده می شوند. در آبهای منطقه نیز انواع لاروهای جانداران بی مهره بخصوص حشرات و تنوعی از سخت پوستان به خصوص خرچنگ گرد معمولی در رودخانه های آن مشاهده می شود. آنچه مسلم است تعداد زیادی از گونه های بی مهره در این منطقه موجود بوده که هنوز شناسایی نشده اند.

از گونه های مهم جانوری منطقه میتوان مرال، شوکا، خرگوش، تشی، پلنگ، خرس قهوه ای، گرگ، بز و پازن، گراز، روباه معمولی، شغال، دارکوب کوچک، هدهد، انواع چکاوک، کبوتر جنگلی، دم سرخ معمولی و عقاب جنگلی را نام برد.