هر دو حوزه گردشگری و هنر انسان محور هستند و می توانند کمک بسیاری به هم کنند

ایلنا/ براساس اخبار واصله، هر دو حوزه گردشگری و هنر انسان محور هستند و می توانند کمک بسیاری به هم کنند.

گردشگری در ایران هیچگاه به عنوان کالای هنر معاصر تعریف نشده و همواره میراث ملموس و ابنیه و آثار تاریخی به عنوان ظرفیت ایران برای گردشگری مطرح بوده است. البته امروزه در بخش میراث نامانوس و گردشگری با علائق ویژه بحث های بسیاری در گرفته است. در ایران نیز هنرهای معاصر می تواند در ذیل گردشگری فرهنگی به رشد خود ادامه دهد و در شهرهایی با جاذبه های میراثی و تاریخی به عنوان عنصر مکمل عمل کند.

محبوبه کاظمی دولابی (طراح و کارآفرین گردشگری هنری در ایران) در خصوص توسعه گردشگری هنری در ایران، با بیان اینکه ظرفیت گردشگری خالی است و قابلیت هنر بالاست، تاکید کرد که می توانیم این دو را به نفع هم استفاده کنیم.

کاظمی معتقد است با پتانسیل های بالایی که ما در کشور داریم، می توانیم یک هدف مهم برای گردشگری هنری در دنیا باشیم، چرا که از لحاظ توسعه اقتصادی دو حوزه گردشگری و هنر بر هم تاثیر گذارند. وی موتور محرک این نوع گردشگری را آثار هنری و خود هنرمندان عنوان کرد که می توانند انگیزه جذب مسافر باشند.

وی که مدیر گالری باران و بنیانگذر حراج باران است، با تاکید بر اینکه توسعه گردشگری تنها به دست بخش خصوصی انجام پذیر است، تنها وظیفه دولت را تسهیلگری عنوان کرد. گفتگوی ما با سیده محبوبه کاظمی دولابی پیرامون اینکه هر دو حوزه گردشگری و هنر انسان محور هستند و می توانند کمک بسیاری به هم کنند را بخوانید:

گردشگری هنری یک مفهوم جدید در گردشگری ایران است. اصولا گردشگری هنری یعنی چه؟

تعریف «گردشگری هنری» استفاده از ظرفیت های گردشگری در جهت رشد و توسعه اقتصادی هنر و استفاده از قابلیت های هنری در جهت رشد و توسعه اقتصادی گردشگری است. در گردشگری هنری به هنر و گردشگری به عنوان دو حوزه ای نگاه شده است که وقتی در کنار هم قرار میگیرند می توانند به گردش و توسعه هم کمک کنند. ظرفیت گردشگری خالی است و قابلیت هنر بالاست، می توانیم این دو را به نفع هم و این قابلیت هایی که منابع هنری و غیرنفتی کشور ما محسوب می شوند در این ظرفیت استفاده کنیم. با توجه به موانع موجود در کشور هنر به تنهایی حد و حدودی برای رشد دارد و این محدودیت ها را حوزه گردشگری می تواند تا حد زیادی رفع کند و به عنوان یک عامل پیش برنده و موثر ایفای نقش کند. گردشگری هنری یک پیوند مبارک میان این دو حوزه است.

هر دو حوزه گردشگری و هنر انسان محور هستند و می توانند کمک بسیاری به هم کنند. هنر به عنوان مهمترین عامل انگیزشی در حوزه گردشگری می تواند نقش بسزایی را ایفا کند. در حوزه گردشگری موضوعات آسایشی و در حوزه هنر موضوعات آرامشی را داریم. برای گردشگران حظ روحی در کنار آسایش و استراحت جسمی می تواند انگیزه بسیار مهمی برای سفر باشد.

گردشگری هنری یعنی جذب گردشگر برای یک رویداد یا اثر هنری که ما آن را برنامه ریزی کرده ایم. این برنامه می تواند یک رویداد یا اثر هنر معاصر باشد. در گردشگری هنری منبع اصلی ما هنر و هنرمند است. صنایع دستی و صنایع خلاق هم مهم هستند و هنر معاصر ما هم بخشی از گردشگری هنری است. بخش مهمی از هنر معاصر ما بحث هنر خلاق است. گردشگری هنری می تواند یکی از بهترین فضاها برای عرضه هنرهای معاصر و حمایت از هنرمندان باشد. که منجر به صادرات و فروش بیشتر و توسعه و رشد اقتصادی و برندسازی خود هنرمندان می شود و علاوه بر اشتغالزایی می تواند به امرار معاش هنرمندان نیز منجر شود.

دو حوزه گردشگری و هنر چقدر توانسته اند به هم کمک و با هم همکاری کنند؟

حوزه فرهنگ از سخت ترین و پیچیده ترین موضوعات کاری در دنیاست. گردشگری هنری یک ابزار مهم برای تبلیغات و بازاریابی برای هنر و فرهنگ ایرانی و اسلامی ماست. اما هنوز آمار قابل توجهی از این همکاری در ایران نداریم، چرا که این کمک تاکنون حائز اهمیت نبوده است. موضوع گردشگری هنری که در ایران بسیار جدید است، اولین بار توسط من مطرح شد و در وزارت میراث فرهنگی هم به عنوان یکی از رشته های مهم گردشگری ثبت شد. در حال حاضر به سرعت در حال گسترش است. هدف این است که بتوانیم تعداد قابل ملاحظه ای از گردشگران را از طریق جاذبه های هنری به کشور وارد کنیم.

در پلت فرم کلی گردشگری هنری که مدنظر ماست، اهداف به تفکیک مشخص می شوند. اهداف فرهنگی، هنری، علمی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی بگونه ای تعریف می شود که از همان ابتدای حرکت و برنامه ریزی آن اهداف تاثیرگذار خواهند بود.

هنر بارزترین نماد فرهنگی هر جامعه است و گردشگری هنری بر ارتقا فرهنگ عمومی جامعه بسیار تاثیرگذار است. اینکه بتوانیم فرهنگمان را از طریق آثار هنری ارائه کنیم تاثیر آن بر جامعه بیشتر خواهد بود. از طرفی وقتی بحث توسعه و ترویج فرهنگ ایرانی اسلامی را می کنیم هنر سفیر فرهنگی است. دو حوزه گردشگری و هنر از لحاظ توسعه اقتصادی هم به شدت بر هم تاثیر گذارند و می توانند سینرجی ایجاد کنند. ضمن آنکه توسعه گردشگری هنری بر توسعه اجتماعی، توسعه مقاصد مختلف شهری و روستایی و همچنین اشتغالزایی بسیار تاثیرگذار است. در حال حاضر بحث هنرمندان و اشتغال آنها یک معضل مهم در کشور است.

از ظرفیت های خالی گردشگری خیلی می توانیم به نفع نمایش و فروش آثار هنری استفاده کنیم. تبلیغات برای هنر و هنرمند از طریق گردشگری یکی از روش های مهم توسعه اقتصاد هنر در کشورهای توسعه یافته است.

آیا توسعه گردشگری هنرهای معاصر در ایران امکان پذیر است؟ ظرفیت های هنری معاصر برای این توسعه وجود دارد؟

ما اول باید بدانیم نقش هنر در گردشگری کجاست. بعد بیاییم نقش هنر معاصر را تعیین کنیم. طبق آمار سازمان جهانی گردشگری تعداد گردشگران جهانی در سال 2030 به 2 میلیارد نفر می رسد و 37 درصد اینها گردشگران فرهنگی هستند. با پتانسیل های بالایی که ما در کشور داریم می توانیم یک هدف مهم برای گردشگری هنری در دنیا باشیم.

هنر معاصر مربوط به دوره کنونی است و هنرمندان معاصر با شیوهای نوگرا یا پست مدرن کار می کنند و گردشگری می تواند خیلی به اینها کمک کند. چرا که ارائه، توسعه و صادرات هنر خصوصا هنرهای معاصر در دنیا مهم است و این حوزه می تواند به شدت به برندسازی هنرمندان کمک کند. لازم است بگویم خود هنرمندان درحقیقت در دسته سرمایه های یک کشور محسوب می شوند و در گردشگری هنری هم جز منابع اصلی هستند. هرقدر اینها را بیشتر معرفی کنیم و آثارشان را در جامعه ملی و بین المللی معرفی کنیم، به سود جامعه است و فرهنگ عمومی را ارتقا می بخشد. می تواند در سطح ملی خیلی تاثیرگذار باشد.

همچنین هنرهای معاصر جز منابع ما در بحث گردشگری هنری بحساب می آید. اما باید ماتریس هایی را برای آن تعریف کنیم. مثلا اینکه کدام هنر معاصر؟ گاهی در بحث برندسازی ملی و بین المللی هنرمندان و هویت سبکی و کار اجتماعی یک هنرمند در حوزه بین الملل به ما این امکان را می دهد که هنر وارداتی را صادر هم بکنیم.

در بحث گردشگران هنری بخش اعظمی از مخاطبان آن خارجی هستند، پس باید بیشتر به سمت توسعه هنرهایی گرایش داشته باشیم که هویت بنیان بوده و قابلیت صادر شدن داشته باشند. بویژه در مورد هنر معاصر این دسته بندی اهمیت دارد. به طور مثال هنرهای معاصری داریم که ریشه های سنتی دارد اینها جایگاه خود را دارد و قابل صادرات است. در آثار حسین زنده رودی و پیلارام ریشه های سنتی و تمدنی ایران وجود دارد و هنرشان به رغم آوانگارد بودن قابل عرضه بوده و در دنیا شناخته شده است.

بازیگران اصلی توسعه گردشگری هنری در ایران چه بخش هایی از جامعه هستند و چه نقش و مسئولیتی را برای تحقق این توسعه برعهده دارند؟

ما برای انجام این توسعه هم نیازهای ملموس و هم نیازهای ناملموس داریم. به طور مثال پروتکل قراردادهای ما جز نیازهای ناملموس، اما زیرساخت ها جز نیازهای ملموس ماست. رکن اصلی و مهمترین منابع ما برای توسعه گردشگری هنری، آثار هنری و خود هنرمندان هستند. یعنی موتور محرک این نوع گردشگری هستند که می توانند این چرخه را وادار به حرکت کنند. وزارت ارشاد، وزارت میراث، وزارت امور خارجه، سازمان اوقاف، شهرداری ها، دهیاری و استانداری ها هم جزو بخش دولتی دخیل در موضوع هستند. گالری ها، مجموعه داران، موزه ها، هنرمندان، حراج گذاران، دانشگاه ها، موسسات، بانک ها و… جز بازیگران اصلی در بخش خصوصی هستند. گردشگری صفر تا صدش در دست بخش خصوصی است و حاکمیت باید فقط نقش راهبردی و نظارتی داشته باشد.

اگرچه سرمایه گذاران برای انجام پروژه های گردشگری هنری، می توانند اولویت های متفاوتی برای اهدافشان در نظر بگیرند، اما سیاست گذاران این توسعه باید اولویت ها را به گونه ای تعیین کنند که بطور مثال اهداف اقتصادی اهداف زیست محیطی را تحت تاثیر قرار ندهد. این هدف گذاری ها و اولویت بندی در اهداف باید چگونه مشخص شود؟

در کانسپت «گردشگری هنری» در ابتدا باید اهدافمان مشخص باشد. سپس از میان این بازیگران اصلی آن تعدادی که برای دستیابی به آن هدف مشخص تاثیرگذارترند را انتخاب می کنیم و دکترین مقصد می کنیم. همه چیز باید مشخصا تعریف شده باشد. هدف خیلی مهم است. زمانی بخش خصوصی می گوید من هدفم اقتصادی است. گردشگری هنری با یک نسخه اقتصادی پیچیده می شود. اهداف و نسخ متفاوت می تواند داشته باشد. گاهی سرمایه گذاری هست که می گوید علاوه بر اقتصاد تاثیرگذاری بر توسعه و ترویج فرهنگ و هنر ایرانی اسلامی کشور هم برایم مهم است. ما افرادی را داریم که حس وطن پرستی بالایی دارند و برایشان مهم است که سرمایه شان در پروسه خدمت به فرهنگ کشورشان هزینه شود.

در بخش عمومی و خصوصی این هدف گذاری ها فرق می کند. اما خط قرمزهایی در کشور داریم که برای همه وجود دارد. یعنی برخی اهداف خرد داریم که در زیر مجموعه اهداف کلان قرار می گیرند. بطور مثال وزارت کار هدف اصلی اش اشتغالزایی و کارآفرینی است و می گوید من می خواهم از اهرم گردشگری هنری برای نیل به این هدف استفاده کنم. اینها اهداف و چارچوب هایی است که وجود دارد که باید در آن اهداف کلان و چارچوب ها برنامه هایی را تعریف کنیم. حفظ فرهنگ محلی و خرده فرهنگ ها بایداز اهداف اصلی توسعه گردشگری هنری باشند.

مساله ی مهمی که به آن اشاره کردید بحث تبلیغات برای جذب گردشگر هنری است. شناسایی گردشگران هدف از گام های اول برنامه ریزی برای این توسعه است. در طرح «گردشگری هنری» که ارائه داده اید و بدنبال اجرایی کردن آن هستید، جمع آوری آمار و اطلاعات مرتبط با گردشگری هنری چه جایگاهی دارد؟

قطعا بحث آمار و اطلاعات دقیق یکی از مهم ترین موضوعاتی است که می توانیم براساس آن برنامه ریزی کنیم. اینکه استنادی نمی کنیم به آمار موجود به دو دلیل است. اول اینکه آمار دقیق نیست و بعضا حتی عدد گردشگرانی که در کشور وارد می شوند قابل استناد نیست. می گویند پنج میلیون گردشگر وارد کشور شده اما سوال این است که کجا آمده و کجا رفته که هیچ اتفاقی در حوزه گردشگری نیفتاده است؟ گردشگران مذهبی قشر بزرگی از گردشگران ورودی هستند. اینها همه در آمار گردشگری می آید که نمی توانیم برای آنها برنامه بریزیم.

بسیاری از گردشگران فرهنگی که به کشور وارد می شوند را نمی توانیم گردشگر هنری بخوانیم چون ما برای آنها برنامه ی هنری آماده نکرده ایم که برای آن از گردشگر دعوت به عمل آوریم. گردشگران فرهنگی و میراث گروه بزرگی از گردشگران ورودی ما هستند که یا با برنامه ریزی از طرف ما یا بصورت خودخواسته، می آیند و دوست دارند از شهرهای تاریخی ما مثل تهران، اصفهان، شیراز، تبریز بازدید و از مراکز فرهنگی ما دیدن کنند. اما ما نمی توانیم آنها را گردشگر هنری بخوانیم. گردشگری فرهنگی غیرقابل جابجایی اما گردشگری هنری قابل جابجایی است. یک رویداد هنری را می شود از تهران به شیراز و اصفهان ببرید یا حتی از ایران خارج کنید. برای همین گردشگر هنری آمار دقیق ندارد.

ما برنامه های جامع و زیرساختی ارائه کرده ایم. گردشگری هنری موضوعی است که از اهرم های موثر توسعه ی اقتصادی و تاثیرگذار در اقتصادکلان است. پیشبرد این پروژه سخت است باید بتوانیم آن را به یک کانال کاملا شفاف برسانیم و از آن اطلاعات و آمار بدست بیاوریم و در اختیار قرار بدهیم. به این ترتیب می توانیم نتایج و دستاوردهایی که در آخر بدست می آوریم را بطور کامل ارزیابی کنیم.

گردشگری هنری در ایران درست است که یک موضوع ملی است اما یک حوزه بین المللی است. یک موضوع نو است در کشور و نمیتوان به آمارهای داخلی خیلی توجه داشت. باید به آمار بین المللی نگاه کنیم. به آمار سازمان جهانی گردشگری نگاه کنیم. چرا که باید بدانیم منابع جذب گردشگران ما در دنیا چه کسانی هستند.

یکی از مهمترین موضوعاتی که نیاز کشورمان است تبلیغات و بازاریابی مشخص است. ما باید مشتری را بشناسیم و نباید تبلیغات بی هدف بکنیم. پس باید آمار بین المللی داشته باشیم که تبلیغات هدفمند بکنیم. یعنی تمام مجاری ارتباطی، بازاریابی و اطلاع رسانی کشور در یک جهت منسجم و مشخص حرکت می کنند و برای جذب بازار هدف خود اطلاع رسانی می کنند.

سازمان جهانی گردشگری از داشته های ما آمار دقیقی ندارد. ضمن آنکه باید این آمار تحلیل هم بشود. مثلا اینکه ما بدانیم گردشگران فرهنگی ورودی به کشور ما، کدام بخش از هنر ما را می پسندند یا هنر معاصر ما را کدام نوعی از گردشگران دنیا می پسندند چنین آماری را ما در داخل بدست بیاوریم و و تحلیل کنیم.

آمار داخلی ما آمار ورود گردشگر است. مثل اینکه شما مهمان دعوت می کنید باید بدانید چند تا مهمان ظرفیت دارید و چند تا مهمان می خواهید دعوت کنید. این آماری که شما می فرمایید مال بعد از اجراست.

علاوه بر آمار گردشگر ورودی، داشتن یک تحلیل مستند به آمار، که از علاقمندی ها و سلایق این مهمانان خبر بدهد نیز مورد نیاز است. تا بتوانیم براساس آن برنامه ریزی کنیم و در بودجه بندی هایمان دقیق تر عمل کنیم.

بله نکته مهم است. بطور مثال وقتی در موزه هنرهای معاصر نمایشگاه اندی وارهل برگزار می کند اینکه مخاطب را بشناسیم و مشخصا به کسانی که به این موضوع علاقه دارند اطلاع رسانی کنیم می تواند ما را در برنامه ریزی خیلی پیش ببرد. اندی وارهل یک برند است و برای خیلی ها مهم است که آثار او را در موزه هنرهای معاصر ببینند. در مجامع بین المللی موزه ی هنرهای معاصر به سبب داشتن اندی وارهل در موزه اش از اعتبار خاصی برخوردار است.

اما وقتی نمایشگاه را بدون برنامه ریزی و غیر هدفمند برگزار کنید، در واقع به هدر دادن منابع است. چرا که نمایشگاه به این مهمی برگزار می شود اما تنها کمتر از یک درصد از ظرفیت صددرصدی آن استفاده شده است. باید بدانیم کدام ظرفیت هنری ما مورد علاقه گردشگر بین المللی است و با بهره گیری از آن چه تعداد گردشگر را در شاخه های مشخص هنری می توانیم به کشور وارد کنیم. نیاز است که این آمار دقیق را بدست بیاوریم. برخلاف میراث فرهنگی که اداره ی آن به تمامی در دست حاکمیت است، بخش گردشگری تماما خصوصی است. پس بخش خصوصی برای اینکه ضرر مالی نکند باید آمار دقیق داشته باشد وگرنه برنامه ریزی می کنیم و بعد بدلیل عدم شناختمان از مخاطب، امکانات متناسب با آنها را نداریم و این سرمایه بخش خصوصی است که هدر می رود.

در حال حاضر آمارهای موازی ارائه می شود که با هم فرق می کنند. من به عنوان یک بخش خصوصی همیشه سرگردانم که به کدام آمار نگاه کنم، کدام را ملاک قرار دهم و به عنوان راهبرد از آن استفاده کنم؟ ترجیح می دهم که واقع بینانه تحقیقات کنم و با عقل و منطق جلو بروم چرا که به این آمار نمی توانم اکتفا کنم. گردشگری موضوع حادی است و مشکلات زیرساختی جدی داریم و بسیاری از فعالان بخش خصوصی در حال ضرر دادن هستند.

دولت به عنوان یکی از بازیگران توسعه گردشگری هنرهای معاصر در ایران باید چه نقشی را ایفا کند؟

در کشور سیاست های فرهنگی و اسناد بالادستی داریم. مثلا یکی از مباحث در الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت که سند 50 ساله کشور است و در سال 1397 ارائه شد این است که ایران در 50 سال آینده بتواند یکی از کشورهای توسعه یافته باشد. برای این منظور برداشت ما این است که باید در جهت توسعه پایدار حرکت کنیم. که یکی از ارکان مهمش بحث فرهنگ است و بارزترین نماد فرهنگ، «هنر» است. مهمترین بخش این سند به نقش دولت ها مربوط می شود که باید به طور مثال زیرساخت ها را تقویت کند. باید در حوزه های ملی و بین المللی از طریق شبکه ها و خروجی هایی که در اختیار دارد تبلیغات گسترده انجام دهد. در زمینه قانون هم تسهیلگری مهمترین بحثی است که باید دولت انجام دهد. دولت باید کلا بسترسازی کند. و با دادن مشوق هایی دست بخش خصوصی را برای انجام این فعالیت ها باز کند.

دولت نباید در هیچ حدی تصدی گری بکند. بزرگترین معضل کشور ماعدم اهتمام به اجرای اصل 44 قانون اساسی است که می گوید «بخش خصوصی را تقویت کن و تصدی گری نکن». اما در عمل نود درصد بحث اقتصادی ما دولتی است. که مهمترین آسیبی است که به بخش خصوصی می رسد. کشور ایران فرهنگی است و ما تنها تمدن زنده جهانیم. ما از لحاظ محتوایی کمبودی نداریم، برنامه ها را داریم و منابع هم در اختیارمان هست، اما زیرساخت ها مشکل دارند.

تقویت شبکه سفر و توسعه سیستم حمل و نقل باید توسط دولت انجام شود. بازاریابی و مدیریت مقاصد که باید دولت به میزان زیادی تسهیلگری کند. این کلی گویی نیست و جزییات است. بازاریابی مهمترین بخش یک طرح گردشگری برای یک مقصد کوچک است چون نمایش و فروش یکی از اصلی ترین اهداف آن طرح است. در سیاست های فرهنگی ایران، بحث ترویجی بسیار حائز اهمیت است و ترویج از طریق نشریه و نمایشگاه و تبلیغات اتفاق می افتد. می توانیم از توسعه گردشگری هنری به نفع کشور فرهنگ، اجتماع، اشتغال، اقتصاد و محیط زیستمان بهره ببریم. بخش خصوصی هر قدر هم که قوی باشد نمی تواند در بعد وسیع تبلیغات کند چون از توجیه اقتصادی خارج می شود.

چالش هایی که پیش روی توسعه گردشگری هنری در ایران قرار دارد، چیست؟

طبیعتا متولی گردشگری هنری وزارت میراث وگردشگری و وزارت ارشاد هستند. یعنی یک موضوع فرابخشی است و دو متولی متفاوت دارد. هنر زیرمجموعه وزارت ارشاد است و گردشگری زیرمجموعه وزارت میراث است. مهمترین چالش ماعدم هماهنگی میان این دو متولی است. ضمن آنکه منابع هنری ما هم متفاوت است. یعنی بخشی از هنر مثل صنایع دستی و هنرهای سنتی ما زیر مجموعه وزارت گردشگری است. هنرهای تجسمی، سینما، موسیقی و تئاتر زیرمجموعه وزارت ارشاد هستند. وقتی می گوییم گردشگری هنری تمام این هنرها را در بر میگیرد. هم هنرهای دستی و صنایع دستی هم تجسمی سینما.

طرح هایی که در بحث بحث توسعه گردشگری هنری ارائه می دهیم معمولا در برخورد با این دو وزارتخانه با مشکل روبرو می شوند و هر کدام از آنها طرح مشکل را دیگری مربوط می داند. اینکه ما این طرح های توسعه ای را بتوانیم طی یک تفاهم نامه کلی و رسمی بین دو وزارتخانه پیش ببریم کار سختی است.

من نزدیک به یک دهه است که پیگیر این مساله هستم. پیش از این زمانی که وزارت گردشگری و میراث هنوز یک سازمان بود کمیته ی تخصصی گردشگری هنری را بعد از دو سال رفت و آمد در وزارت میراث تشکیل دادیم. برنامه این بود که این کمیته تفاهمنامه ای را بین وزارت ارشاد و تمام سازمان ها، نهادها و وزارتخانه های درگیر در موضوع توسعه گردشگری هنری ایجاد کند که با تعویض مدیران فعالیت های این کمیته مسکوت ماند. البته ادامه کار کمیته تخصصی فایده ندارد چون همین مشکل برایش پیش می آید. پیشنهاد من از سالهای گذشته تشکیل «کمیته ملی گردشگری هنری» است. چرا که تشکیل آن مستلزم تصویب هیات وزیران است و حداقل چهار وزیر باید تاییدش کنند. پس دیگر با تغییر مدیران اتفاقی برایش پیش نمی آید و راه خودش را پیش می برد.

کمیته تخصصی که در آن زمان تشکیل دادید چه فعالیت هایی انجام داد؟

زمانی که بحث گردشگری هنری مطرح شد مجمع تشخیص نظام خیلی به انجام این کار و تشکیل کمیته و مطرح کردن این ایده کمک کرد. موضوع به صورتی خیلی حرفه ای و عالی در کمیته ی علمی که از افراد ارزشمندی که توسط خود مجمع جمع آوری شده بود تشکیل شد. بعد همایش بین المللی اصلی در دی 1394 در شهرداری تهران برگزار شد. یک شورای سیاست گذاری در شهرداری تهران تشکیل و این طرح گردشگری در آنجا به صورت همایش بین المللی ارتباطات و شهرگردی هنری مطرح شد. مقالات تخصصی هم دریافت که بعدا کتاب مقالات همایش هم چاپ شد.

به این ترتیب گردشگری هنری توانست یک جای مطرح و ویژه ای را برای خودش باز کند و در سال 1396 گردشگری هنری به عنوان یکی از گونه های مطرح گردشگری در کشور در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ثبت شد. با توجه به اینکه چشم انداز کشور برای سال 1404 جذب 20 میلیون گردشگر است پیش بینی این بود که گردشگری هنری بتواند حدود دو میلیون گردشگر را جذب کند.