موزه صدا و موسیقی یکی از موزه های دیدنی تبریز است

سیری در ایران/ براساس آخرین خبرهای بدست آمده، موزه صدا و موسیقی یکی از موزه های دیدنی تبریز است.

موزه صدا و موسیقی با هدف حفظ گنجینه های هنری، شناسایی و شناساندن جایگاه والای فرهنگ ایران و آذربایجان، پژوهش، آموزش و تقویت بنیان های فرهنگی در تبریز راه اندازی شده است. ملک موزه صدا مربوط به دوره معاصر بوده و به نام مالک قبلی آن، امیر پرویز است اما در اصل این خانه مربوط به خاندان کلکته چی بوده و به اواخر دوران قاجار و اوایل پهلوی بر می گردد. از ویژگی های این بنا میتوان به نمای آجری و قاب بندی شده زیبای آن اشاره کرد که دارای معماری تفلیسی و آجرهای مربوط به دوران پهلوی اول است.

موزه صدای تبریز بالغ بر 300 قلم اشیای مرتبط با صدا را در خود جای داده است که علاوه بر اشیای موجود، میتوان به بخش آرشیو صوتی نوازندگان و آهنگسازان، آرشیو اذان موذن ها، نت، عکس و پوستر، نقاشی و خوشنویسی نیز اشاره کرد. در این موزه مجموعه های صوتی قاریان، تعزیه خوانان، چاوش خوانان، پرده خوانان، منقبت خوانان، شبیه خوانان مناسبت های ملی و مذهبی. آواز خوانان قدیمی چون اقبال، سید احمد خان و آثار ارزشمند موسیقی های فاخر نگهداری و در دسترس پژوهشگران و دانش پژوهان این رشته و سایر علاقمندان جهت کسب دانش کافی و جامع قرار داده شده است.

طبقه اول این موزه، بخش کتابخانه و مدیریت بوده و بخش آموزش در قسمت جنوبی ساختمان واقع شده است. تالارهای موزه در طبقه دوم این مجموعه قرار دارد. تالار استاد اقبال آذر نمونه ای از آن است که ادوات صوتی چون انواع رادیوهای لامپی، گرامافون های هندلی، گرام، ریل، آپارات، اسلاید و اولین و آخرین نسل تلویزیون های سیاه و سفید به نمایش گذاشته شده است. تالار شماره دو به نام استاد سلیمی است که سازهای مضرابی مانند انواع تارهای ایرانی و آذربایجانی و دیگر سازهای زهی مضرابی در آن به نمایش گذاشته شده است.

تالار شماره سه این مجموعه به نام استاد بابایان نامگذاری شده و در آن سازهای بادی چون انواع بالابان، سرنا، کرنا، نی، دوزاله، نی انبان، شیپور، قره نی، ساکسیفون، طوبا، ترومبون، ترومپت، ساز دهنی و دیگر سازهای بادی موجود هستند. تالار شماره چهار به نام استاد زاون است و سازهای زهی آرشه ای مانند انواع کمانچه های ایرانی و آذربایجانی و لری، انواع ویلون، قیچک، چغانه، ویلنسل، کنتر، باس و… نیز از جمله اشیای این مجموعه اند.

تالار شماره پنج با عنوان استاد فرنام به عنوان نمایشگاه سازهای کوپه ای مانند انواع نقاره، تنبک. دهل، دمام، قاوال، دف، ضرب زورخانه، درامز، طبل و سایر سازهای کوبه ای است. تالار شماره شش با عنوان استاد بیگجه خانی با سازها، آثار و وسایل این هنرمند دیده می شود. ویترین شماره هفت با سازهای ملل مختلف و زنگوله ها و ویترین شماره هشت نیز با سازهای کلاویه دار مانند انواع قارمون، آکاردیون، ارگ، بایان، هارمونیکا، ملودیکا و زنگوله ها پر شده است. تمامی ساز و اشیای این موزه متعلق به مدیریت بوده و طی 40 سال از اقصی نقاط کشور و حتی دنیا آنها را جمع آوری کرده و به نمایش عموم گذاشته اند.