غرب اصفهان جورچینی از جاذبه های گردشگری است

ایرنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، غرب اصفهان جورچینی از جاذبه های گردشگری است.

فریدن، دیار کاوه آهنگر

به گفته مورخان، فریدن تغییر یافته نام فریدون و زادگاه کاوه آهنگر است، دیاری با خصوصیات اجتماعی و نژادی منحصربه فرد که به سرزمین شش قوم معروف است. هوای پاک و خنک، وجود مناظر چشم نواز و واقع شدن در نقطه اتصال کشور به غرب استان، رویش سخاوتمندانه انواع گیاهان دارویی، انواع کلیساها و بناهای تاریخی تنوع غذاهای محلی و سوغات پرطرفدار از جمله لبنیات خوش طعم و اصیل همه ساله موجب سرریز موج عظیمی ازمسافران و گردشگران بویژه در فصل بهار و تابستان به این منطقه می شود. وجود پارک ها و تفرجگاه هایی از جمله آبشار سیاه دره دامنه، پارک شقایق، پارک دریاچه، تپه نورالشهدا و میدان کاوه آهنگر از جمله مکانهایی است که در بدو ورود به فریدن استراحتگاه مناسبی برای مسافران از راه رسیده است.

تاکنون 27 اثر تاریخی شهرستان شامل 9 بنا و 18 تپه و محوطه تاریخی به ثبت ملی رسیده و 11 اثر تاریخی در حال پیگیری برای ثبت ملی است. آب و هوای شهرستان فریدن نیمه مرطوب با تابستانی معتدل و زمستان بسیار سرد است. فریدن به دلیل آن که در دوران های مختلف قبایل گوناگونی به سمت آن کوچانده شده دارای تنوع و گوناگونی قومی و زبانی است. هر یک از اقوام ساکن در منطقه به گویش و زبان خاص خود تکلم می کنند. مردم فریدن اغلب مسلمان و شیعه اثنی عشری هستند اما در بعضی از روستاها مسیحیان ارمنی ساکن اند. بخش عمده ارمنیان فریدن در سالهای اخیر از این منطقه کوچیده و به جلفای اصفهان و ارمنستان مهاجرت کرده اند.

براساس مقاله غرب اصفهان جورچینی از جاذبه های گردشگری است باید بدانید که کشک، خامه، کره، ماست، دوغ محلی، موسیر، قارا، لواشک آلو، آبغوره مرغوب خانگی،گردو، بادام، دف ها و تنبک های ساخت عشایر همراه با قالیچه و صنایع دستی فریدن و انواع دمنوش ها و گیاهان دارویی سوغات بی نظیری است که در هر جای ایران علاقمندان خاص خود را دارد.

فریدن در زمان هخامنشیان ایالتی مهم، آباد و پررونق بوده است و تنها جاده آپادانا به شوش- پایتخت زمستانی هخامنشیان از این منطقه عبور میکرده است. در زمان ساسانیان فریدن دارای شهرها و روستاهای زیادی بوده که شاپور آباد مهمترین این مناطق بشمار می آمده و بنای آن را به شاپور دوم ساسانی نسبت می دهند، در زمان صفویان این منطقه عمران و آبادی بیشتری یافت، در این زمان شاه عباس ارمنیان را از ترکمنستان کوچ داده و در برخی از مناطق ایران از جمله در فریدن ساکن کرد.

فریدونشهر، سرزمین چشمه ها و کوهساران

ارتفاعات زیبا و شگفت انگیز فریدونشهر موجب شده که برخی اهالی فریدونشهر را سوئیس ایران لقب دهند و این شهرت به دلیل شباهت بخشی از ارتفاعات این منطقه به رشته کوه های آلپ است. فریدونشهر با کوههای زیبا و مرتفعی احاطه گردیده که مهمترین آنها کوه دید جری در شمال، کوه بیس که در شمال شرقی و کوه تتره در جنوب است. آثار تاریخی شهرستان فریدونشهر شامل تپه های تاریخی و سنگ گورهای باستانی در روستای قهستجان و همچنین سنگ قبرهای قدیمی است.

آبشار پونه زار از تفرجگاه های شاخص منطقه است که در فاصله 20 کیلومتری غرب فریدونشهر با دبی آب حدود یک هزار لیتر در ثانیه قرار گرفته که از برف کوههای زاگرس مرکزی تأمین می شود. چشمه لنگان در فاصله 17 کیلومتری جنوب غربی فریدونشهر واقع شده که آب آن از زیر تخته سنگ های بزرگ با سرعت و فشار زیاد خارج می شود.

آبشار پشندگان در غرب روستای پشندگان و ابتدای دره سپستان واقع و در کنار ذخیره گاه جنگلی زاگرس حرکت آب با فشار بر روی تخته سنگ ها در بهار جذابیت و طراوت خاصی دارد. آبشار زیر زداب گوهر دره در دهستان پشتکوه در فاصله 25 کیلومتری فریدونشهر، آبشار دورک، سد پشمه لنگان و مناطق گردشگری در روستای دیزی کوه این شهرستان از دیگر آثار تاریخی، گردشگری و توریست پذیر است. سراب بابا احمد، سراب آبلت در محله وحدت آباد و پارک سراب فریدونشهر از دیگر مکانهای گردشگری است که سالانه پذیرای صدها مسافر و توریست است.

براساس مقاله غرب اصفهان جورچینی از جاذبه های گردشگری است باید بدانید که بیش از 2 هزار هکتار از مراتع و کوهستانهای فریدونشهر را دشت لاله های واژگون به خود اختصاص داده که بیشترین تراکم این گلزار در حاشیه چشمه لنگان، پیشکوه و پشتکوه است و فصل رویش و گلدهی لاله های واژگون از اواخر فروردین تا اوایل خرداد است. این شهر مرکز ییلاق عشایر چهارلنگ بختیاری است و پنج گروه، بختیاری، گرجی، ترک، ارمنی و فارسی از تیره های معروف این ناحیه می باشند که هر گروه به زبان قوم مخصوص خود تکلم می کنند.

بیشترین جمعیت شهر فریدونشهر امروزی را گرجیان تشکیل داده اند که زبان گرجی تنها یادگار و هویت قومی آنان است. از معروفترین غذاهای مردم این شهرستان میتوان به آبگوشت، آش، کله جوش و کاچی اشاره کرد. معروفترین سوغات شهرستان فریدونشهر انواع فرآورده های لبنی است و محصولاتی از قبیل گردو، بادام، ماست، کره، کشک، روغن حیوانی و پنیر محلی را به عنوان سوغات افراد همراه خود میبرند.

بویین میاندشت، ناشناخته ای سرشار از اصالت

بویین میاندشت در واقع به قرار گرفتن در میان دو دشت اشاره دارد. براساس یافته های باستان شناسان، بویین میاندشت قدمت در حدود 4 هزار ساله دارد. همین امر باعث شد تا در سراسر این شهرستان بقایای آثار تاریخی دیده شود. تپه های باستانی و سفال های عتیقه یافت شده در این شهرستان همگی گواه بر این موضوع هستند که این شهرستان از دیر باز سکونتگاه بشر بوده است. در حال حاضر آثار تاریخی کشف شده در شهرستان بویین میاندشت به 200 اثر می رسد. همچنین در بویین میاندشت ابزارهای سنگی مانند نیزه، تیغه، چاقو ابزاری برای جدا کردن گندم یافت شده که حاکی از قدمت کشاورزی در این شهرستان است.

از دیدنی های بویین میاندشت میتوان به 6 حمام تاریخی از زمان قاجار، 4 مسجد تاریخی، 5 خانه تاریخی، یک کلیسا، یک قلعه و دو پل قدیمی اشاره کرد. از میان این آثار تاریخی تا به امروز تنها 5 اثر تاریخی به ثبت ملی رسیده اند. این شهرستان که اغلب مردم آن گرجی هستند، اقلیم کوهستانی دارد و در روزهای گرم تابستان مقصد مناسبی برای مردم شهرهای اطراف بحساب می آید.

طبیعت بویین میاندشت به دلیل اقلیم کوهستانی آن، بکر و منحصر بفرد است. دشت لاله های واژگون روستای ماهورستان است. این مکان در بخش غربی شهرستان قرار دارد. سد و سرچشمه افوس با همت شهرداری شهر افوس و اداره میراث فرهنگی استان اصفهان ساخته شده است. در این مکان امکاناتی مانند سرویس بهداشتی، پارکینگ و سکوهای مسقف دیده می شود. جریان آب که در این محوطه دیده می شود از سرچشمه است. آبشار نوغان یکی دیگر از جاهای دیدنی شهرستان بویین میاندشت بحساب می آید که در امتداد رودخانه دائمی قمرود قرار دارد.

بیشتر سوغات این شهرستان به صنایع کشاورزی و دامپروری مربوط است. فرآورده های لبنی بویین میاندشت مانند دوغ، کشک، کره، پنیر و روغن حیوانی دارای شهرت زیادی در سراسر استان اصفهان است. همچنین در این شهرستان بیشتر از 1300 نوع گیاه دارویی می روید.

چادگان، تفرجگاهی زیبا در جوار زاینده رود

مهمترین عامل پیدایش شهر چادگان وجود رودخانه زاینده رود به فاصله سه کیلومتری جنوب شهر بوده است. نام باستانی این شهر «پاراتاک» بوده که بعدها به چادگان تغییر پیدا کرد. دهکده تفریحی زاینده رود یکی از زیباترین تفرجگاه های استان اصفهان با زیرساخت های قابل توجه گردشگری است. دریاچه سد زاینده رود با مساحت 45 کیلومتر مربع، در مجاورت شهر چادگان در 110 کیلومتری غرب اصفهان قرار دارد. مهمترین جاذبه تاریخی چادگان، خانه معظم الملک میر پنج به شماره ثبت 21815 است. این ساختمان دارای زیرزمین، تالارها و اتاق های وسیع با دیوارهایی مزین به نقوش و آیینه کاری های ظریف است.

پل اورگان نیز هم به شماره 31586 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. اهالی ساکن در شهر چادگان مسلمان و دارای مذهل شیعه هستند. بیشتر اهالی شهرستان چادگان شیعه دوازده امامی اند و به فارسی با گویش لری و ترکی سخن می گویند. در برخی از آبادی های آن ارمنیان نیز زندگی می کنند. قسمتهای جنوبی شهرستان محل ییلاق طوایفی از ایل بختیاری است . اشکنه، بزباش، کله جوش، یتیمچه و انواع آش از غذاهای محلی این شهرستان است. علاوه بر سیب زمینی و محصولات باغی و نیز حبوبات قالی و قالیچه های بختیاری در این منطقه از دیرباز خواهان بسیار داشته و دارد و بهترین سوغات این منطقه است.

خوانسار، باغ شهر سرزنده

خوانسار را به عنوان باغ شهر هم می شناسند. نزدیک به 500 چشمه در این شهر جاری است ودرخت ها همچون طاقه ای زیبا روییده اند. پارک سرچشمه، گلستان کوه، خانه تاریخی ابهری، غار هیکل، تپه آریایی، سد باغ کل، مدرسه مریم بیگم و مقبره بابا پیر از جمله مکانهای تاریخی و گردشگری خوانسار است. محصولاتی همچون عسل طبیعی این شهر، فرش سنتی ساروق، گز انگبین مخصوص خوانسار، آلو، بادام، ترخینه و گردو از سوغات این شهرستان است.

گلپایگان، خطه منبت کاری

مردم گلپایگان از نژاد آریایی اصیل بوده اند. پیشینه زندگی در گلپایگان این کهن شهر دوران کیانی به دوران پارینه سنگی میانه و نوسنگی می رسد. این ادعا را همچون میتوان از سنگ نگاره هایی که بیانگر اشیایی مانند چماق و تیر و کمان و کمند و کهن ترین سازهای ایرانی است، اثبات کرد. هنر منبت گلپایگان در دوران معاصر از فنون و نقوش متنوعی بهره گرفته و پیشینه فرهنگی، هنری و اقلیمی آن در این منطقه بارز و آشکار است. کباب کوبیده گلپایگان به ثبت ملی رسیده است. عسل، شیره انگور، لبنیات و انواع صنایع دستی از جمله منبت کاری از مهمترین سوغات این دیار هستند.