آشنایی با گردشگری برای همه یا گردشگری در دسترس

میراث آریا/ این خبر به جهت آشنایی با گردشگری برای همه یا گردشگری در دسترس برای شما نگارش شده است.

سفر کردن از آرزوهای دیرینه انسان ها بوده است. انسان ها فارغ از محدودیت های ذهنی و جسمی خود به دنبال آن هستند تا جهان و طبیعت را کشف و با فرهنگ ها و تاریخ جوامع آشنا شوند. براساس آمار سازمان بهداشت جهانی، حدود 15 درصد جمعیت زمین دارای معلولیت هستند. این افراد هم درست مانند سایر انسانها به دنبال سفر کردن و تجربه لذت بخش گردشگری هستند.

به همین دلیل مفهوم گردشگری برای همه یا گردشگری در دسترس (Accessible Tourism) در سال 2009 مطرح شد. این مفهوم زیرساخت های لازم برای گردشگری در تمام مناطق را فراهم می کند تا همه انسانها بدون توجه به سن، نژاد، معلولیت جسمی و ذهنی بتوانند در میان کشورها سفر و جهان را کشف کنند.

مفهوم گردشگری «گردشگری در دسترس»، «گردشگری برای همه و گردشگری دسترس پذیر» به انطباق محیط ها، محصولات و خدمات گردشگری با نیاز همه افراد جامعه می پردازد و سبب می شود همه افراد بتوانند از خدمات استفاده کنند و لذت ببرند.

این نوع گردشگری با فراهم کردن تسهیلات مورد نیاز افراد معلول، نابینا، ناشنوا، لال و حتی افراد مسن، زنان باردار و کودکان این امکان را ایجاد می کند تا همه از کودک تا افراد ناتوان بتوانند از امکانات گردشگری به صورت عادلانه و با حفظ کرامت خود بهره ببرند.

در گردشگری برای همه، تمامی خدمات، محصولات و محیط ها بگونه ای طراحی و آماده می شوند که همه افراد فارغ از محدودیت های جسمی و ذهنی خود بتوانند از آنها استفاده کنند. هتل ها، موزه ها و شرکت های بسیاری در سراسر جهان در تلاش هستند تا خدمات و محصولات خود را متناسب با این افراد ارائه کنند. در حقیقت گردشگری در دسترس به این معناست که همه افراد حق برابری برای لذت بردن از سفر دارند و بازدید از تمام جاذبه های گردشگری چه طبیعی، چه تاریخی و چه فرهنگی باید برای همه امکان پذیر باشد. درست است که محدودیت هایی وجود دارد، اما با رعایت بعضی نکات میتوان گردشگری در دسترس را اجرا کرد.

برای آنکه همه افراد بتوانند در مقصد سفر خود به ماجراجویی رفته و از تفریح ها و بازدید جاذبه ها لذت ببرند، نیاز دارند تا امکانات مورد نیاز آنها فراهم باشد. برای مثال برای بازدید از موزه ها، وجود راهنمای صوتی به افراد ناشنوا کمک خواهد کرد. سازمان های گردشگری با فراهم کردن امکانات مورد نیاز این افراد از حمل ونقل در شهر تا اقامت در هتل ها و بازدید از جاذبه ها، می توانند به آنها کمک کنند تا سفر آسان و لذت بخشی را تجربه کنند.

فراموش نکنیم همه افراد بدون توجه به محدودیت های جسمی و ذهنی حق برابری برای لذت بردن از سفر و بازدید از همه اماکن گردشگری را دارند که باید برای تحقق آن، گردشگری برای اقشار مختلف مناسب سازی شود. گردشگری در دسترس یعنی دسترسی هر فردی به راحتی و بدون نیاز به کمک دیگران. هنگامی که یک فرد معلول بتواند به راحتی وارد یک مکان یا ساختمان شود از امکانات آن مکان به راحتی استفاده نماید. آن هنگام می توانیم ادعا کنیم گردشگری در دسترس را اجرا کرده ایم.

توسعه «گردشگری در دسترس» به بسترسازی، سرمایه گذاری و بودجه های اختصاصی نیازمند است تا به حد مطلوب دست یابد. تسهیلات لازم باید در این زمینه فراهم شود.

چالش اصلی گردشگری در دسترس آشنانبودن با نیازهای این قشر از جامعه است که گاهی باعث وارد شدن لطمات روحی و فیزیکی به این افراد می شود. ایجاد دسترسی و مناسب سازی در بخشهای مختلف بناهای تاریخی مانند راه پله ها، رمپ، بالابر، سرویس های بهداشتی و نیز رفع کاستی ها در هتل ها و ایجاد مراکز گردشگری با رعایت استانداردهای مربوط به استفاده رده های سنی مختلف و افراد کم توان از جمله اقداماتی است که در راستای توسعه گردشگری در دسترس انجام می شود.

وجود سامانه راهنمای صوتی در آثار تاریخی، وجود تابلوهای راهنمای گردشگری مصور و حضور راهنمایان انسانی در برخی اماکن تاریخی از دیگر امکاناتی است که در زمینه گردشگری در دسترس میسر شده است.

گردشگری سلامت هم راستا با توسعه گردشگری در دسترس است. ایجاد شهرک های سلامت و رونق گردشگری سلامت در راستای توسعه گردشگری در دسترس و جذب گردشگری درمانی است. دسترسی آسان به امکانات بهداشتی و درمانی، همه جانبه بودن و در برگیری همه راهکارها و روش های درمانی، توزیع عادلانه خدمات سلامت، دسترسی آسان به کلینیک های بهداشتی درمانی و تخصصی، محیط آزمایشگاهی، رفع همه نیازهای پزشکی-بهداشتی در یک مکان از جمله ویژگی های بارز شهرک های سلامت است و علاوه بر اشتغالزایی این شهرک ها برای پزشکان و کادر بهداشت و درمان، این گردشگری موجب توسعه و اشتغالزایی سایر خدمات و مشاغل که در حاشیه شهرک های سلامت امرار معاش می کنند نیز شده است.