بی توجهی ترکیب ناهمگونی را در نمای روستاها و شهرها باقی گذاشت

میراث آریا/ براساس آخرین اخبار منتشر شده، بی توجهی ترکیب ناهمگونی را در نمای روستاها و شهرها باقی گذاشت.

سرعت بالای توسعه شهرها و روستاها به خصوص در شمال ایران آن هم بواسطه ساخت خانه های دوم، از جنبه های مختلف مورد نقد قرار گرفت ولی طرف اول ماجرا، همان مالکان قدیمی این مناطق در قالب موارد از این جریان خرسند هستند.

اما در میان تمام عوارض زیست محیطی، اقتصادی، زیرساختی، فرهنگی و مذهبی، موضوع معماری به چالش جدی و جدید این مناطق تبدیل شد که متأسفانه همچنان توجهی به آن نمی شود و امیدی به بازگشت آن نیست.

سالهای دور نه همین چند سال قبل در ارتفاعی از یک شهر و روستا می ایستادیم و تصاویر زیبایی از معماری یک دست و سقف های حلب به سر یک رنگ و گاهی زنگ زده را می دیدیم، وسعتی محدود و حساب شده و با احترام به طبیعت و معماری که هم رنگ و همگون با زندگی بود.

اما امروز ایستادن در همان نما و دیدن خانه های بی ربط و با سقف قرمز، آبی، زرد و سبز و رنگ های گوناگون، در هیچ معیار و مقیاسی دیگر جذاب نیست. توسعه بی حد و اندازه شهرها و روستاها و معماری یونانی و ناهمگون، دیگر حسی از گذشته را باقی نگذاشته و قدم زدن در بافت های کهن شهرها دل را سنگین می کند و فقط حسرت باقی می گذارد.

رنگهای عجیب و غریب بر درودیوار و سقف ها، روستاها و شهرهای قدیمی را از اصالت و آنچه ترکیب بامعنای سالهای قبل بود دور کرده و دیگر خبری از آن نمای جذاب نیست.

هرچند خیلی دیر شده و تعداد انگشت شماری از خانه ها باقی مانده و هر روز خانه ای و خاطره ای در سکوت و بی توجهی ما از بین می رود ولی بازهم میتوان باتدبیر و هماهنگی و تجدیدنظر در قوانین و اجرای درست آن بافت قدیمی را در قالب یک موزه کوچک حفظ کرد.