سارا روستاپور یا خاله سارا در سریال نارگیل چه می کند؟ + عکس

فیلیموشات/ برنامه ساز باسابقه ای در حوزه تولیدات کودک و نوجوان در تلویزیون است. تجربه تهیه کنندگی هم دارد اما شهرتش را از اجرا دارد و پس از گذشت سال ها، همچنان برای بسیاری از کودکان و نوجوانان، همان خاله ساراست. سارا روستاپور که در کنار اجرا و برنامه سازی، تجربه مختصری هم در عرصه بازیگری سینما داشته، بازیگر نقش مادر خانواده راستگو در سریال نارگیل است.

به عنوان یکی از افراد آشنا با فضای تولیدات رسانه ای برای کودکان و نوجوانان، کمی از اهمیت تولید آثاری از جنس سریال نارگیل بگویید.

کار در زمینه کودک در هر کشوری کار مهمی است. ساخت فیلم سینمایی، سریال و برنامه ویژه کودک از مهم ترین کارهایی است که در صنعت رسانه هر کشوری باید رخ دهد که می تواند یک سرمایه گذاری بسیار خوب و بلندمدت برای یک کشور یا جامعه باشد. کشورهای توسعه یافته، کشورهایی هستند که بسیار روی کودکان سرمایه گذاری کرده است. آنچه در نوجوانی و جوانی بخواهیم در قالب قانون به افراد یاد بدهیم، اگر در دوران کودکی صورت بگیرد، قطعا تأثیرگذاری بیشتری خواهد داشت. به همین دلیل دوران کودکی دوران بسیار مهمی است. افراد باید این دوره سنی را به خوبی بشناسند و براساس همین شناخت دست به برنامه سازی برای کودکان بزنند. در دوران کرونا، سرمایه گذاری در کارهای بزرگسال هم کم شده است، چه برسد به کارهای کودک. به نظرم آقای عامریان و آقای صالحی کار بزرگی کردند که وارد این حوزه شدند. فیلیمو هم کار مهمی انجام داد که در این زمینه سرمایه گذاری کرد. بازخوردهای خوبی هم تا به امروز از پخش سریال نارگیل شاهد بودیم. از اطرافیانم بازخوردهای خیلی خوبی گرفته ام. باید در این زمینه سرمایه گذاری های بیشتری صورت بگیرد. همین جشنواره فیلم های کودکان در اصفهان را اگر با جشنواره فجر و سایر جشنواره ها مقایسه کنیم، مشخص است آن اندازه که در زمینه کارهای بزرگسال سرمایه گذاری داشته ایم، در زمینه کودکان سرمایه گذاری نداشته ایم. گروه های زیادی هستند که در این حوزه خوش فکر هستند اما مهجور واقع شده اند.

این کم کاری ها را ناظر به گروه های تولید و هنرمندان می دانید یا در جاهای دیگری باید اتفاقاتی رخ دهد؟

هنرمندان که اصولا جماعت متمولی نیستند. طبیعتا ارگان ها و نهادها باید به میدان سرمایه گذاری بیایند. هرکدام از این ارگان ها باید در زمینه کارهای کودکان سرمایه گذاری کنند تا هنرمندان با اتکا بر همین سرمایه ها کارهایی را تولید کنند. مسائلی مانند گیشه و فروش، مباحثی است که نیاز به تخصص دارد. باید بیشتر از این ها برای کودکان سرمایه گذاری کنیم. ورود پلتفرم هایی مانند فیلیمو به این عرصه اتفاق بسیار خوبی است که این تولیدات را به خانه ها برده است و فشاری که بیشتر از سوی گیشه ها بود، برداشته شده است.

درباره تجربه حضور در نارگیل بیشتر بگویید و اینکه اساسا چه شد که به این پروژه دعوت شدید؟

من و آقای حمزه صالحی، سال هاست که با یکدیگر همکاری داریم و پیش از این پروژه هم قرار بود کاری شبیه به همین فضای نارگیل را مشترکا تولید کنید. آن پروژه قسمت نشد و امکان تولیدش فراهم نشد و آقای صالحی این پروژه را با آقای عامریان کلید زد که در حد و اندازه یک فیلم سینمایی بود. بعد از آن برای نسخه سریالی از من دعوت کردند و وقتی فیلمنامه را خواندم، برایم مهم بود که حضور در این فضا را تجربه کنم. پیش تر برنامه ساز، تهیه کننده و مجری بودم و خیلی دوست داشتم بازی در این سریال را تجربه کنم…

یعنی این اولین تجربه شما در زمینه بازیگری در یک کار کودک بود؟

نه پیش تر دو فیلم سینمایی بازی کرده بودم به نام های راز دشت تاران و وای آمپول اما در زمینه سریال کودک و نوجوان، نارگیل اولین تجربه بازیگری ام بود.

سال ها به عنوان خاله سارا برای بچه ها شناخته شده بودید، تجربه حضور در یک سریال کودک چقدر از نظر ارتباط با بچه ها برای تان تازگی داشت و متفاوت بود؟

خیلی بازخوردها برایم جالب بود. به یکی از دوستانم می گفتم، این همه سال اجرای تلویزیونی داشتم اما هیچ وقت نزدیکانم پیامک نداده بودند که کارت را دیدیم یا برنامه ات خوب بود. انگار در این پروژه اتفاق عجیب و تازه ای افتاد و خیلی ها پیام دادند که ما در سریال نارگیل تو را دیدیم. انگار هنوز عرصه بازیگری و حضور در قاب سینما و یا سریال، برای مخاطب جذابیت بیشتری دارد. فضای کار هم بسیار خوب بود. کارهای تلویزیونی که دارم غالبا کارهای شلوغی هستند اما حضور در این سریال برایم این گونه نبود. در مجموع تجربه تازه ای برایم بود. تا پیش از این همواره باید در دوربین نگاه می کردم و اینجا به عنوان بازیگر، نباید نگاهم به دوربین می افتاد! بسیار تجربه خوبی برایم بود چرا که کل گروه جو دوستانه ای داشت.

معمولا در انتقاد از سبک برنامه سازی برای بچه ها در تلویزیون در سال های اخیر، کلیدواژه «خاله ها و عموها» زیاد مورد انتقاد قرار می گیرد. به عنوان یکی از «خاله ها»ی معروف تلویزیون چه حسی نسبت به این انتقادها دارید و چقدر نقدها به این سبک از برنامه سازی را وارد می دانید؟

بالاخره این سبک برنامه سازی، سبکی است که در مقطعی خاص خیلی توانست جریان ساز هم باشد. حوالی سال 80، بحث عموها و خاله ها با برنامه رنگین کمان بسیار جریان ساز بود و نمی توان این جریان سازی را کتمان کرد. تأثیرات مثبتی هم این برنامه ها بر روی بچه داشت که خیلی هم خوب بود. البته که به شدت با این نگاه موافقم که برنامه سازی ها در دهه های 60 و 70، بسیار بهتر و عمیق تر بود. دلیلش هم این بود که همه افرادی که به میدان برنامه سازی برای کودکان می آمدند، همه افرادی رزومه دار و کارکشته بودند. همه در زمینه کار کودک تبحر داشتند. از آقای کشاورز تا خانم برومند و آقای طهماسب، همه از وزنه های برنامه سازی در تلویزیون بودند.

اما این جنس کار در دهه های بعدی خیلی فرق کرد؛ موافقید؟

ببینید از دهه 80 یک سری شعر و آواز و کارهای روتین باب شد. به خصوص پخش های زنده که بسیار به برنامه سازی کودکان در تلویزیون آسیب وارد کرد. شخصا غیر از مباحث آموزشی در قالب مدرسه تلویزیونی، اصلا موافق تولید برنامه زنده برای کودکان نیستم. درباره «خاله ها و عموها» با انتقادها نسبت به این نامگذاری ها موافقم. وقتی کسی را خاله یا عمو خطاب می کنیم، می شود دوست صمیمی پدر یا مادر کودک باشد. این نامگذاری این آسیب را به همراه داشت که مایی که بچه ها نمی شناختند، خاله یا عمو خطاب می کردند و برایشان این ذهنیت را به همراه داشت که گویی هرکسی خاله یا عمو خطاب می شود قابل اطمینان است و می تواند به حریم خصوصی ما وارد شود. من خودم در برنامه هایی که می سازم از اسم خاله و عمو استفاده نمی کنم و به جای آن از اسم خانم بهار استفاده می کنم. ضمن تقدیر و تشکر از همه همکارانی که در این زمینه کار کرده اند، می گویم بهتر بود این نام گذاری ها با فکر بیشتری اتفاق می افتاد.