محمد صادقی: می خواستم جذاب باشم حتی اگر بمیرم + عکس

ایسنا/ محمد صادقی، بازیگر کاراکتر پیمان در «افرا»، در همان نیمه اول این سریال نقشش به واسطه مرگ شخصیت، تمام می شود؛ با این همه خودش می گوید، برای نقشش در سریال «افرا» بیان همین تک واژه ی «چه حیف شد!» از سوی مخاطب، زیباست.

این بازیگر جوان که با مجموعه در حال پخش «افرا» اولین بار است در قاب تلویزیون ظاهر شد و پیشتر در سریال «مانکن» در نقش برادر محمدرضا فروتن بازی کرده بود، درباره جذابیت های کاراکتری مانند «پیمان» برای مخاطب و اینکه چطور راضی شد نقشی را بازی کند که در اوج رسیدن به جذابیتِ داستان فوت می کند؟ خاطرنشان کرد: برای نقشم در سریال «افرا» بیان همین تک واژه ی «چه حیف شد!» از سوی مخاطب، زیباست. حیف شدن بخشی از زندگی همه ماست. به عنوان اولین تجربه کاری ام در یک سریال تلویزیونی، ترجیحم این بود که جذاب باشم، هرچند غم انگیز و به قول مخاطب حیف شوم؛ ولی در عین حال درست تر و واقعی تر در ذهن مخاطب گنجانده شوم.

این بازیگر ادامه داد: فکر می کنم پیچی که در قصه ایجاد شد کاملا درست بود؛ در واقع من به کمک نویسندگان این سریال که ژانر را به خوبی می شناختند و به خصوص با همراهی بهرنگ توفیقی، کاراکتری از پیمان ساختم که حیف شود. بیشترین ترجیحم در «افرا» تاثیری گذاری در میان مخاطبان بود.

صادقی سپس درباره آشنایی اش با بهرنگ توفیقی، کارگردان سریال «افرا» توضیح داد: من و آقای توفیقی یک پل مشترک با هم داریم و آن، کامبیز دارابی، تهیه کننده مجموعه است که درواقع برادرزاده بهرنگ توفیقی است و خیلی پیش تر از این مجموعه، کارهای تئاتر مرا دیده بود و با هم کار کرده بودیم. از طرفی دیگر فکر می کنم سریال «مانکن» نیز دلیل دوم انتخاب من به عنوان نقش پیمان از سوی بهرنگ توفیقی بود که احتمال می دهم نقشم را در آنجا دیده بود و از همان جا در ذهنش بود که مرا برای این کار انتخاب کند. زمانی هم که از سوی ایشان دعوت به کار شدم، وقتی داستان را برایم تعریف کرد خیلی خوشم آمد. بعد از همکاری با او متوجه شدم که در کارهایش همیشه قصه را درست، به اندازه و دقیق تعریف می کند و من واقعا «افرا» را پسندیدم و متوجه شدم اعتماد میان من و توفیقی صد درصدی است.

بازیگر نقش آبتین در سریال نمایش خانگی «مانکن» با بیان اینکه پیمان در «افرا» کاراکتر متفاوتی است، گفت: با وجودی که خودم هم مطمئن بودم از پس کار برمی آیم و می توانم کاراکتر خوبی از پیمان بسازم، اما آقای توفیقی به عنوان کارگردان که مهندسی کار را برعهده داشت، واقعا به من امیدواری داد و کمکم کرد. سرصحنه، با حضور بهرنگ توفیقی همه چیز در لحظه و واقعا درست برایمان شکل می گرفت و این مدل کار کردن برایم خیلی شیرین و جذاب بود.

او در بخشی دیگر در پاسخ به اینکه برای ایفای نقشش در «افرا» چقدر سعی کرد تا به کاراکتر پیمان به لحاظ شخصیتی نزدیک شود تا بازی اش طبیعی تر جلوه کند؟ اظهار کرد: کاراکتر پیمان نه تنها به من، بلکه به خیلی از آدم ها حتی 30 یا 40 ساله ها هم نزدیک است به دلیل اینکه شکل رابطه پیمان و مائده از آن دسته روابطی است که احتمالا همه جوانان خودشان داشته اند یا حداقل بسیار در اطرافشان دیده اند. رابطه هایی که همراه با نوعی سرمستی بی خیالی و سرخوشی همراه است، انگار همه چیز را در خودشان حل کرده اند و به شوخی گرفته اند. من شخصا خیلی به این قضیه فکر کردم، شاید نگاه شخصی من از تعریف عشق و رابطه عاطفی و خیلی مسائل دیگر با کاراکتر پیمان زمین تا آسمان تفاوت داشته باشد اما من یک بازیگرم و کارم همین است که خودم را در موقعیت کاراکتر قرار بدهم. در سریال «افرا» هم به واسطه یکسری عواطف که در خودم زنده کردم تمام تلاشم را به کار بستم تا برای مخاطب باورپذیر باشم.

بازیگر سریال «افرا» درباره ایفای نقش مقابل مهدی سلطانی در نقش پدرش، یادآور شد: آشنایی ام با آقای سلطانی به تئاتر برمی گردد و ما از قبل «افرا» با هم آشنا شده بودیم و در چندین کار تئاتری کار کردیم؛ بنابراین حضور ایشان در کنارم واقعا حس خوشایندی برایم داشت.

صادقی در بخشی دیگر از این گفت و گو درباره دشواری های کاری در دوره کرونا و اینکه در طول مدت همکاری اش با پروژه «افرا» واکسینه شده بودند؟ خاطرنشان کرد: در حقیقت حین انجام کار یکی دوبار به ما اعلام کردند که برای واکسن اقدام کنیم که من خودم هم فرصت نکردم و هم اینکه کمی مردد بودم اما در هرصورت به تازگی دُز اول واکسن را تزریق کردم. راستش من ترجیح می دهم خیلی کرونا را نبینم و اجازه ندهم در من حساسیت ایجاد کند. البته برای رفتن به مکان های شلوغ حتما رعایت می کنم.

بازیگر سریال «افرا» در پایان گفت: کاملا قبول دارم که متاسفانه کرونا در همه کارها دشواری هایی را ایجاد کرده است؛ به خصوص در حوزه تئاتر و سینما خیلی آسیب وارد کرده است. تلویزیون و شبکه نمایش خانگی در هر صورت کارش را با کرونا ادامه داد و توانستند خودشان را حفظ کنند اما من واقعا دلم برای سینما و تئاتر می سوزد؛ چراکه خودم خیلی سریال بین نیستم و بیشتر به سینما و تماشای فیلم های سینمایی علاقه دارم و اولویت اولم سینما و تئاتر است، به همین خاطر بیشتر نگران این حرفه هستم؛ البته ممکن است با این اتفاق این دو حرفه با پتانسیل بیشتری به کار بازگردند چون به نظرم طی این مدت متوجه شده اند که دیگر مردم به هرچیزی نمی خندند و با هرچیزی هم گریه نمی کنند؛ بنابراین بعد از کرونا با تغییراتی اساسی رنگ تازه ای به خود می گیرند و بازمی گردند.