ایرج راد: کمک ها در حد مسکن های موقتی هستند + عکس

ایسنا/ایرج راد آرزو کرد که مشکل بی آبی خوزستان هر چه زودتر به یک نتیحه مطلوب برسد و در عین حال از خانه تئاتر و دغدغه هنرمندان در روزگار کرونایی گفت.

رییس هیات مدیره خانه تئاتر در این باره گفت: هم وطنان و کسانی که سال های سال در روزگار جنگ زجر کشیده اند، حتی بعد از روزگار جنگ هم سختی های فراوان دیده اند و امروز اعتراضات به حقی دارند که ما هم معترف به آن هستیم. امیدواریم که این اعتراضات به جای خوبی برسد.

او که در ششمین نشست مجازی نهاد که در صفحه اینستاگرام خانه هنرمندان ایران برگزار شد، سخن می گفت، درباره بیانیه خانه تئاتر در حمایت از هموطنان خوزستانی توضیح داد: وظیفه همه تئاتری ها است که در مواقعی از این دست، همراه هم وطنان عزیزمان و بخصوص کسانی که سال های سال در جنگ فداکاری و از خودگذشتگی ها کردند، جانشان را فدا کردند، زندگی شان را از دست دادند، برای ایران افتخار آفریدند، حمایت کنیم. هموطنان عزیز خوزستانی از خاک این مملکت پاسداری و حمایت و نگهداری کردند. آنها با وجودی که سال های سال از جنگ می گذرد، همچنان در وضعیت بسیار نامطلوبی هستند. این وظیفه کوچکی بود که بر عهده ما گذاشته شد که انجام دادیم و امیدواریم بتوانیم وظایف بزرگتری در خدمت به این مملکت و مردم عزیزمان از جمله مردم خوزستان انجام دهیم.

راد در بخش دیگری از سخنانش با ابراز تاسف از بی توجهی به تئاتر ادامه داد: هنرمندان تئاتر همواره با تلاش خود سعی کردند چراغ تئاتر این مملکت را روشن نگه دارند ولی آنچنان که باید و شاید از آنان حمایت نشده است. همواره گفته ام که اگر از تئاتر حمایت های معنوی بشود، می توانیم مسائل دیگر را حل شده بپنداریم اما متاسفانه هرگز این اتفاق رخ نداده و به خصوص در این سال ها و دوران کرونا هنرمندان عزیز تئاتر با مسائل و مشکلات عدیده ای روبرو هستند که قابل وصف نیست، زیرا نه در جایی استخدام هستند، نه حقوق بازنشستگی می گیرند، نه حقوق ایام بیکاری دارند و نه امکان کار برایشان فراهم است. حتی آن زمان که امکان بسیار مختصر کار فراهم بود، هنرمندان تئاتر از راه این هنر درآمد آنچنانی نداشتند.

رییس هیات مدیره خانه تئاتر توضیحاتی درباره تاریخچه شکل گیری خانه تئاتر بیان کرد و افزود: سال 1377 برای تشکیل موسسه فرهنگی هنری خانه تئاتر از طریق اداره کل هنرهای نمایشی دعوتی شکل گرفت و ما چهار نفر از تئاتری ها بودیم که برای نوشتن اساسنامه خانه تئاتر به عنوان هیات موسس دعوت شدیم؛ من، اصغر همت، آتیلا پسیانی و محمود عزیزی. ما سعی کردیم کار را آغاز کنیم ولی مشکلات عدیده ای داشتیم. بعد از تدوین اساسنامه در تئاتر شهر عده زیادی از تئاتری ها آمدند و در آنجا اعلام موجودیت کردیم. یکی از کسانی که در آن جلسه سخنرانی کرد شادروان حمید سمندریان بود که درباره لزوم صنف صحبت کرد.

بنابر این گزارش، مدیر عامل پیشین خانه تئاتر با ارایه توضیحاتی درباره اختصاص ساختمانی در خیابان صبای جنوبی به خانه تئاتر و مشکلاتی که در این زمینه با شهرداری تهران در دوره مدیریت محمود احمدی نژاد وجود داشت، اشاره کرد و از تنگناهای مالی این مجموعه سخن گفت.

او یادآوری کرد که اهالی خانه تئاتر برای در اختیار گرفتن یک ساختمان و تجهیز آن چه فراز و فرودهایی طی کردند و 11 سال طول کشید تا ساختمان این خانه در خیابان سمیه ساخته شود.

راد در ادامه درباره تلاش های خانه تئاتر برای حل مشکلات بیمه و معیشتی هنرمندان در دوران کرونا سخن گفت و افزود که این تشکل برای حل این مشکلات با نهادهای گوناگون رایزنی کرده اما کمک هایی که انجام شده، بسیار اندک و در حد مسکن های موقت بوده است.

او در عین حال تاکید کرد: نمی خواهیم بگوییم هنرمندان ما بی چیز هستند بلکه آنان فوق العاده اند. آن زمان که کسانی به دنبال پول و ثروت بودند، هنرمندان تئاتر در یک اتاق کوچک تمرین به دنبال این بودند که یک بله را چطور بگویند که اثر گذار باشد و معنی درست را بدهد. آنها به دنبال معنی واقعی، انسانیت و فرهنگ بودند. آن ها پر و انباشته از ثروتی هستند که به چشم نمی آید. آنها کسانی نیستند که دست تکدی گری دراز کرده باشند. آنها آدم های بسیار با شرف و صبوری هستند که با تمام وجودشان این مملکت و این مردم را دوست دارند و سعی می کنند کاری انجام دهند، در این زمینه مسئولیتی داشته باشند و بتوانند مسئولیتشان را به خوبی انجام دهند. بنابراین آن چیزی که ما می گوییم این است که این حق شان است که باید داده شود. حقوق واقعی آنان و نتیجه زحماتشان است که باید داده شود.

وی افزود: هنرمندان بسیاری را داشتیم که سال های سال برای این مملکت افتخار آفریدند، الان در میان ما نیستند و رفتند. متاسفم که در جایی که باید، هیچ نامی از آنان برده نمی شود در حالیکه هنوز در خاطره مردم حضور دارند. امیدوارم کسانی که باید این مسائل را بشنوند و بتوانند در این راه قدمی بردارند و کمک کنند، نه فقط به هنرمندان تئاتر بلکه به این جامعه و فرهنگ آن، بتوانند کمک کنند.

راد درباره برگزاری تجمع هنرمندان تئاتر مقابل مجلس شورای اسلامی که زمستان گذشته رخ داد، نیز گفت: بعد از آن تجمع قول هایی در ارتباط با بودجه سال 1400 داده شد. خیلی از دوستان پیگیری کردند که نتیجه چه شد، در اثر پیگیری ها، جوابی که از طرف آقای هاشمی در یکی از نشریات داده شد این بود که 350 میلیارد تومان در اختیار صندوق اعتباری هنر بابت ماده 99 بند چ برای همه این صنوف مختلف در ارتباط با حقوق ایام بیکاری قرار خواهد گرفت. این چیزی است که من اطلاع دارم اما تا چه حد اجرایی و عملیاتی شود و این پول کی و چگونه به حساب ریخته شود، را ما اطلاع نداریم.

راد درباره حمایت خانه تئاتر از آثار هنری که مورد ممیزی های غیر اصولی قرار می گیرند، نیز توضیح داد: خانه تئاتر در این زمینه هم همواره صحبت هایی کرده که وقتی شما برای یک اجرایی مجوز می دهید، چرا دوباره جلوی آن اجرا را می گیرید؟ وقتی مجوز دادید، چرا هر شب کسانی به سالن می آیند و باز یادداشت هایی بر می دارند و باز می خواهند قسمت هایی از آن کار حذف شود ؟ این چگونه برنامه ریزی است؟ ما نمی دانیم از کجا باید جواب بگیریم. اگر وزارت ارشاد متولی دادن مجوز است، مجوز داده و اشکالی دارد، باید از وزارت ارشاد بپرسند که چرا این مجوز را دادید. چرا هنرمند را مورد بازخواست و سوال قرار می دهند؟ هنرمند کار خودش را کرده است، کاری را که باید بیایند و ببینند و اگر ایرادهایی از نظر آنها به عنوان مسئله سانسوری وجود دارد، اعلام کنند و وقتی ایرادات اعمال شده باشد، دیگر دوباره این چه کاری است؟ پس اصلاً اعتبار و اعتمادی نیست که هیچ کاری روی صحنه باشد و باقی بماند. اعتباری نیست که کاری که مدت ها تمرین شده و برای دکور و لباس آن هزینه شده، همان شب اول از روی صحنه برداشته شود، جبران خسارت ها را چه کسی خواهد کرد؟

وی اضافه کرد: این خسارت فقط مالی و مادی نیست، خسارت های روحی است. هنرمندی که 3-4ماه از زندگی خود را برای به وجود آوردن یک اثر خلاقه گذاشته و آن را روی صحنه آورده، ببینید دچار چه یاس و مشکلات روحی و روانی می شود؟ کسی که حتی گاهی اوقات پول آمدن تا سر تمرین را نداشته، پیاده آمده و برگشته و کاری را تمرین کرده است، وقتی این چنین با او برخورد می شود، چه وضعیت روحی پیدا خواهد کرد؟ من نمی دانم از کجا بگوییم، از هر جا که می گوییم باز مشکل است.

راد با ابراز تاسف از شرایط دشوار گروه های نمایشی در تعطیلات کرونایی اضافه کرد: پیش از این تعطیلات اخیر هم که گروه ها اجرا می رفتند، قرار بود که هزینه های نیمی از سالن را پرداخت کنند که پرداخت نمی کردند، چه برسد به زمانی که بعداً گفتند اگر ادامه بدهید کمک نمی کنیم. هنرمندان تئاتر با تمام مشکلات و خطرهایی که وجود دارد و بسیاری از آنها واکسن نزده اند، باز هم حاضرند به خاطر اینکه تئاتر زنده بماند، خطر کنند که روی صحنه بیایند و همه مسائل و مشکلات مالی را هم می پذیرند به این امید که تماشاگری داشته باشند که خطر و آسیب به او نرسد و پروتکل های بهداشتی برای آن تماشاگر از هر نظر اجرا شود که خیالشان راحت باشد. اما به فکر سلامت خودشان نیستند. این ها درآمدی آنچنان نخواهند داشت ولی این عشقی است که در ذات هنرمند وجود دارد که خودش را پروانه وار در معرض این کار قرار می دهد تا بتواند کار و مسئولیتش را انجام دهد.

رئیس هیات مدیره خانه تئاتر در پایان درباره انتظارات این نهاد از دولت جدید گفت: خواسته های فردی هیچ وقت در این زمینه ها خیلی مهم نیست، خواسته های جمع مطرح است. خواسته همه دست اندرکاران تئاتر مطرح است که آن هم از طریق صنف می تواند بیان و منتقل شود.