مونا فرجاد، بامزه ترین زن این روزهای اینستاگرام + عکس

برترین ها/ این روزها که همه فعالیت های نمایشی به محاق رفته است، مونا فرجاد، بازیگر جوان با اجرای قطعاتی نمایشی در صفحه شخصی خود، جمع بزرگی از تماشاگران را جذب کرده است.

مونا فرجاد، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون اخیرا در صفحه شخصی خود در اینستاگرام، نمایش های کوتاهی را با عنوان «تک گویی های زنانه» منتشر می کند. این اجرا های تئاتری کوتاه که به صورت مونولوگ، انتهای هر هفته منتشر می شوند، به ترتیب حروف الفبا و با هنرمندی فرجاد، به نوعی همراه با آموزش ادبیات عامیانه نیز همراه شده است.

این بازیگر درباره ایده اجرای این نمایش ها در صفحه شخصی اش به ایسنا می گوید: «در آغاز شیوع کرونا تصورم این بود این ماجرا خیلی زودتر از این ها به پایان می رسد و زندگی به حالت عادی برمی گردد، ولی متاسفانه همچنان ادامه دارد و، چون شخصا به عنوان تماشاگر یا بازیگر جرات ندارم در سالن های نمایش حضور داشته باشم و اگر هم قرار باشد واکسیناسیونی انجام شود، سالن های تئاتر خیلی دیرتر از آنچه فکر می کنیم به رونق قبلی برمی گردد، تصمیم گرفتم برای رفع دلتنگی خودم برای تئاتر، این کار را انجام بدهم. فکر کردم همانطور که من دلتنگم، شاید بتوانم به رفع دلتنگی بسیاری از دوستانی که در صفحه مجازی با من همراه هستند، کمک کنم.»

در پاسخ به این سؤال که چرا از فضای اینستاگرام برای کار خود استفاده کرده است گفت: به نظر من اینستاگرام فضایی را ایجاد کرده تا هر نفر برای خود رسانه ای داشته باشد و بر اساس آن نظرات، اعتقادات و حتی زندگی روزمره خود را به تصویر بکشد و به مردم نشان دهد. یکی از اهداف این تک گویی ها یادآوری واژگان عامیانه ای است که در قدیم مورد استفاده بوده و امروز کمی به دست فراموشی سپرده شده و، چون من ترجمه این واژگان را در پایان هر پست می نویسم، یک هدف آموزشی هم دارد. شاید مخاطب کمی باید جست و جو کند و پایین پست، معنای کلمات را بخواند تا کلماتی را که فراموش شده به یاد آورد.

دامون قنبرزاده (منتقد سینما) در اینستاگرام خود نوشت: «مونا فرجاد نشان داد می توان در میان بی ذوقی ها و محدودیت ها، آستین بالا زد و چیزی جذاب به وجود آورد. او با ایده ای بی نظیر، چنان فضای اینستاگرام را به نفع خودش تغییر داد که حالا می توان گفت به نوعی ستاره ی فضای مجازی دوران کرونازده است. ایده ی محشر او که مونولوگ خوانی براساس حروف الفباست، یک تئاتر تک نفره ی تأثیرگذار است که نه تن ها جنبه ی طنز و سرگرمی دارد، بلکه با چرخیدن در میان واژه های عامیانه، قدیمی و حتی فراموش شده ی فارسی، نمونه ای بی نظیر از فرهنگ لغات برای مخاطب فراهم می کند که فوق العاده لذت بخش و آموزنده است. هم فال، هم تماشا.

فرجاد کار پرچالشی را انتخاب کرده است. او باید کل مونولوگش را هر بار براساس یک حرف الفبای فارسی، کنار هم ردیف کند و این چینش جوری باید اتفاق بیفتد که هم از قانون بازی تخطی نکرده باشد و هم در عین حال با کنار هم چیده شدن این واژه ها، معنا و در نهایت داستان درستی شکل بگیرد که برای بیننده قابل فهم باشد. او با چیره دستی هر بار در قالب یک شخصیت فرو می رود و با دم دستی ترین چیزها، فضای موردنظرش را برای رسیدن به هدف می سازد. مثلاً در یکی از این نمایش های تک نفره، نقش مسئول خوابگاه دخترانه را ایفا می کند. او صحنه اش را با یک تابلوی قرآن، یک تلفن، لیوانی چای و البته پوششی از نوع چادر و مقنعة لب شتری می چیند و به این شکل، شخصیت پردازی درستی از یک مسئول عقده ای خوابگاه دخترانه به دست می دهد که پیداست خونش از دختران زیبایی که تا دیروقت بیرون خوابگاه دنبال تفریح هستند، حسابی به جوش می آید!

فرجاد نه تن ها نگاه طنازانه ای دارد، بلکه در عین حال تلاش می کند تلنگری به موضوعات اجتماعی نیز بزند و در خلال حرف هایش از دغدغه ها و معضلات بگوید. به این می گویند استفاده ی درست از فضای مجازی، آن هم در دوران خانه نشینی! فضایی که خیلی ها فکر می کنند دیگر خراب شده است و چیزی برای یادگیری و استفاده ی درست ندارد. فرجاد نشان می دهد با ایده ای خوب و پرورش درست آن با چاشنی تیزهوشی، می توان فضای سالمی برای یادگیری و تفریح خلق کرد. در حالی که اغلب ستاره های سینمای ما معمولاً از روزمرگی های بی حاصل شان فیلم می گیرند و همه چیز، هم برای خودشان و هم برای مخاطب های شان به بطالت می گذرد، مونا فرجاد با خوش ذوقی، کمی فکر و ایده، در این دوران کرونایی، حتی بدون حضور در سریال های اینترنتی و فیلم های سینما، در جای درستی نشسته است؛ در جای هنرمندی واقعی و با رسالت.»

هنگامه حیدری نیز در این باره نوشت: «فرهنگ عوام یا همان فولکلور، را نخستین بار آمبرواز مورتن به کار گرفت و سرآغاز بحث های درازدامنی در محدوده ی فرهنگ عوام شد که تمامی فرهنگ عوام از ادبیات، اجتماع، اقتصاد، تربیت و سلوک آن ها را دربرمی گرفت و تنها راه انتقال آن سینه به سینه و شفاهی بود. در این میان ادبیات عامه از دیگر مظاهر فرهنگ عوام توفیق ماندگاری بیشتری یافت. تعزیه، لالایی، داستان های اساطیری و قهرمانی که اساس کار فردوسی کبیر بود و نیز داستان های عوامانه رایج که دستمایه ی مولانا برای سرودن مثنوی شد، همه و همه از مظاهر ادب عامه هستند چه در حوزه نظم چه در حوزه نثر. این بحث شیرین و دراز دامن از حوصله ی این مجال خارج است. غرض از نوشتن این متن کوتاه دو نکته است؛ نخست آن که یادی و یادکردی داشته باشیم از دو تن از فحول عرصه ی ادبیات عامه در حوزه ادبیات رسمی و ادبیات غیررسمی و رسانه ای، اولی زنده نام دکتر محمدجعفر محجوب و دیگری زنده نام مرتضی احمدی که همتی مردانه در پژوهش، حفظ و نگاهداشت این میراث گرانبها داشتند.

دوم آنکه، اخیرن، مونا فرجاد نازنین فرزند جلیل فرجاد پس از نوروز 1400 و در ایام درگیری قرنطینه های کرونایی اقدام به نشر مونولوگ هایی کرده که در نوع خود کم نظیر است. تک گویی های هنرمندانه که براساس حروف الفبا و واژگان فراموش شده ی ادبیات عامه نوشته و اجرا می شود و به طرز عجیب و دلنشینی خاطرات نه چندان دور این سرزمین را در دل هایمان زنده می کند. بوی کهنگی و تازگی توامان دارد و هماهنگی چهره، بدن و کلام زیبایی در خور ستایشی ایجاد کرده است. پیشنهادم این است این مونولوگ های هفتگی را ببینید و لذت ببرید و دمی خود را کنار حوض های کاشی با ماهی های قرمز و زمانی که تهران، طهران بود حس کنید.»