زیستگاه آلرت، شمالی ترین زیستگاه در جهان

زیستگاه آلرت که کمی بیشتر از 800 کیلومتر از قطب شمال فاصله دارد، در لبه شمال شرقی جزیره الزمیر (Ellesmere) در نونووت (Nunavut) کانادا قرار دارد و شمالی ترین زیستگاه دائمی در جهان است. نزدیکترین جمعیت به آلرت در گرینلند (Greenland) قرار دارد که در 540 کیلومتری جنوب آلرت است و نزدیکترین شهر کانادا بیشتر از 2 هزار کیلومتر با تاریخچه زیستگاه آلرت فاصله دارد. این مکان آنقدر به قطب شمال نزدیک است که امکان برقراری ارتباط ماهواره ای با آن وجود ندارد زیرا مدار آن زیر خط افق قرار می گیرد و همین اقامت در زیستگاه آلرت را مشکل می سازد.

زیستگاهی دیدنی و جالب

زیستگاه آلرت چهار ماه به طور کامل در تاریکی فرو می رود. برای چهار ماه دیگر هم خورشید هیچگاه آسمان آن را ترک نمی کند ولی هنگام ظهر هم بیشتر از 30 درجه از خط افق بالاتر نمی آید. زمین همیشه یخی است و تقریبا برای 10 ماه برف زمین را پوشانده است. زمستان ها سرد و سوزناک بوده و دمای آن معمولا سی درجه زیر صفر است. دمای پیک تابستان در تاریخچه زیستگاه آلرت تنها چند درجه به بالای نقطه انجماد می رسد. همیشه در این مکان متروکه چند نفر زندگی می کنند. خوشبختانه در آلرت که به برگزیده منجمد (The Frozen Chosen) معروف است، چند تن از نیروهای مسلح کانادایی حضور دارند که از یک تاسیسات شنود سیگنال های جاسوسی به نام CFS Alert محافظت می کنند و پرسنل علمی که در دو تاسیسات تحقیقاتی در اینجا کار می کنند یکی ایستگاه هواشناسی محیط زیست کانادا و دیگری یک رصدخانه دیده بانی جو زمین متعلق به سازمان جهانی دیده بان جو (GAW). نام مجموعه آلرت از یک کشتی بریتانیایی به نام HMS Alert گرفته شده که اردوگاهی را نزدیک آلرت در زمستان های سال های 76-1875 برپا کرده بود. کاپیتان کشتی، جورج نارس (George Nares) و خدمه آن جز اولین افرادی بودند که توانستند به تاریخچه زیستگاه آلرت در زمان اقامت در زیستگاه آلرت پا بگذارند. ایستگاه هواشناسی در سال 1950 در اینجا تاسیس شد. ایستگاه نظامی هم هشت سال پس از آن ساخته شد. طی جنگ سرد، اقامت در زیستگاه آلرت از نظر استراتژیکی مهم بود زیرا تنها نقطه در آمریکای شمالی بود که نزدیکترین فاصله را با منطقه شمال غربی شوروی سابق داشت. در واقع آلرت به مسکو نزدیکتر است (2500 مایل یا 4000 کیلومتر) تا به آتاوا (2580 مایل یا 4150 کیلومتر)، پایتخت کانادا. نزدیک بودن آلبرت به شوروی این اجازه را به اتحاد اشتراک اطلاعات نظامی یا همان پنج چشم (FiveEyes) داد که شبکه های ارتباطی روسیه را شنود کنند. این ایستگاه خیلی زود به سرمایه ای کلیدی در شبکه جهانی اشلون (ECHELON) تبدیل شد. در شلوغ ترین زمان تا 215 پرسنل به طور همزمان در CFS Alert پست می دادند. اما بعد از اینکه بودجه این مجموعه در دهه 1990 کاهش یافت، پرسنل CFS Alert تقریبا به 74 نفر کاهش یافت اما در تابستان ها جمعیت اینجا می تواند به بالای صد نفر هم برسد.

یک مقاله روزنامه سان در تاریخ 14 نوامبر 2004 برای خوانندگانش

سربازها که بیشترشان داوطلب هستند، 6 ماه پست می دهند و سه هفته مرخصی بین آن دارند. امروزه نیز غذای آنجا به خوبی همیشه است. تلویزیون ها در اتاق های مختلف چهار کانال زنده تلویزیونی و چهار کانال پخش فیلم سینمایی دارد که از 4500 دی وی دی موجود فیلم پخش می کنند. گوش دادن به نمایش های Trivia در ایستگاه رادیویی CHAR با موج FM 105.9 هرتز یکی دیگر از سرگرمی های محبوب اینجا است. بیشتر مجموعه با دو باشگاه، عکاسی، جایگاه بولینگ و تئاتری که دارد به سرگرمی ها و اوقات فراغت اختصاص داده شده است. غروب ها نیز با فعالیت هایی مثل بازی های کامپیوتری چند نفره، نجاری، بازی بینگو، بازی ورق یوکر و شنیدن نمایش های Trivia می گذرد. بیشتر پرسنل به صورت داوطلبانه به اینجا می آیند مثل خدمه یک زیردریایی. محیط ایزوله و منحصر به فرد آلرت افراد را یکجا کنار هم برای کنترل و اداره بخش های دیگر جمع می کند که برایشان لقب 50 ساله برگزیده های منجمد را به همراه داشته است. تنها راه انتقال هر چیزی به اینجا فقط مسیر هوایی است. هر ساله نیروی هوایی رویال کانادا (RCAF) حدود 225 پرواز با هواپیمای هرکولس به آلرت انجام می دهد تا حدود 2 میلیون لیتر سوخت و 300 تن محموله را به اینجا بیاورد. علاوه بر پروازهای هفتگی تدارکات دو بار در سال طی عملیات های بزرگی با چندین پرواز از نزدیکترین لنگرگاه به نام تیول (Thule) در گرینلند به آلرت ارسال می شود. مشکل آن است که بیشتر اوقات هواپیماهای هرکولس C-130 کانادا پرواز نمی کنند. پروازهای مربوط به تدارکات وقتی مشکل مکانیکی برای هواپیما پیش بیاید، به طور معمول 24 ساعت تاخیر دارند و یا وقتی که به سبب اولویت های نظامی، هواپیماها به مسیرهای دیگری فرستاده می شوند، پروازها کلا لغو می شوند. پزشکان نظامی می گویند بیشتر افراد پس از آمدن به اینجا وزنشان زیاد می شود. آن هایی که قادر نیستند فاصله دور را تحمل کنند، قبل از اینکه پایشان به زمین و فرودگاه برفی برسد، بر می گردند. افسر ارشد این ایستگاه، سرج اولت (Serge Oullet) در سال 2004 گفت: "بودن در اینجا عالی است ولی شما باید همیشه خود را مشغول نگه دارید. ما سعی می کنیم کاری کنیم که در ساعات بیکاری افراد با هم ارتباط اجتماعی بیشتری برقرار کنند."