معبد خورهه محلات؛ مکانی باقی مانده از ایران باستان

در 48 کیلومتری شمال شرقی محلات و در همسایگی روستای خورهه می توانیم وارد قسمتی از ایران باستان شویم. قدمت محوطه تاریخی خورهه به دوره اشکانیان، ساسانیان و دوره اسلامی برمی گردد، یعنی هزاره دوم قبل از میلاد. نام عجیب خورهه در اوستا به دو معنی منطقه ییلاقی و محل طلوع خورشید بوده و این منطقه شگرف دارای گنجینه تاریخی ارزشمندی است. لویی واند در کتابش می گوید که در قسمت جنوبی خورهه ما می توانیم شاهد معبد خورهه محلات با ستونهای یونانی باشیم. با ما در این مقاله جذاب و خواندنی همراه شوید تا بدانید محوطه تاریخی خورهه کجاست و پی به اسرارش ببرید.

معماری

از ویژگی های معبد خورهه محلات می توانیم به مساحت 3550 متری و دسته بندیش به سه بخش ایوان اصلی، بخش غربی و بخش شمالی اشاره کنیم. مهندس حاکمی در سال 1355 اولین نقشه معماری این منطقه را کشید. در بخش ایوان اصلی 12 ستون اصلی در دو ردیف وجود داشته که در 4 طرف دارای دیوار هستند. ارتفاع این ستونهای دیدنی و بی مثال به 9 متر می رسیده که هم اکنون به علت گذر زمان، فقط دو ستون با ارتفاع 7 متر از جنس مرغوب ترین سنگهای معدن باقی مانده اند. این اثر زیبا تفاوتهای عمده ای از نظر نوع ساختار با تخت جمشید دارد.

اکتشافات

سخت است که ببینی از آن اثر زیبای باستانی، فقط دو ستون باقی مانده باشد. دیوارهای سنگی و گورها نخستین بار به دستور ناصرالدین شاه قاجار مورد کاوش قرار گرفته و در مجموع 6 بار این عمل انجام شده است. قدمت معبد یا آتشکده خورهه محلات به دوران سلوکی باز می گردد و وجود دو بخش اندرونی و بیرونی با دو ورودی مجزا، نشان دهنده سبک اشکانی بوده که بخش اندرونی مختص خانواده و بخش بیرونی برای کار و دیدار با افراد ایجاد شده اند.