رقابت ستاره های زن سینما در نقش همسران سلطه گر + عکس

نقش آفرینی آزاده صمدی و رعنا آزادی ور در سریال «می خواهم زنده بمانم» و «زخمِ کاری»، چه ویژگی هایی دارد؟

این روزها در دو سریال «می خواهم زنده بمانم» و «زخمِ کاری»، دو شخصیت زن قدرتمند، سلطه گر و دورو دیده می شود که مورد توجه فراوان مخاطبان قرار گرفته اند. «زهره» در سریال «می خواهم زنده بمانم» و «سمیرا» در مجموعه «زخمِ کاری» با ویژگی های منحصر به فرد و جالب توجهی که داشته اند، مخاطبان را غافلگیر کرده اند. این دو شخصیت هرکدام در نوع خود به تناسب قصه، از جنبه فریبندگی، دسیسه چینی و قدرتمندی اشتراکاتی با یکدیگر دارند و بازیگران آن ها آزاده صمدی و رعنا آزادی ور در این سریال ها خوش درخشیده اند.

«زهره» کنترل گر و محکم

«زهره» زنی سنتی است که پدرش از مسئولان بانفوذ است. او احترام خاصی برای پدرش قائل است و به همسرش «امیر شایگان» علاقه فراوانی دارد. «زهره» از «امیر» حمایت کرده است تا پیشرفت کند و مقام و منصبی به دست بیاورد. این زن کنترل گری عجیبی بر «امیر» دارد و ناگهان متوجه خیانت همسرش می شود. «زهره» شخصیت آرامی دارد، اما هنگامی که از ماجرا باخبر می شود، طغیان می کند، منتها به شیوه خودش. او به جای احساساتی شدن یا بیان صریح موضوع، با همان قدرت و اعتماد به نفسی که از او سراغ داریم، کاری می کند که «امیر» لب به اعتراف باز کند و از کرده خود پشیمان شود! «زهره» به محض این که متوجه می شود «امیر» قصد دارد علاقه اش به «هما» را بازگو کند، غیرمستقیم او را تهدید می کند و در کمال آرامش و طمأنینه هشدار می دهد که دنیا را روی سرش خراب می کند! در نتیجه اجازه هیچ حرفی به «امیر» نمی دهد و او را وادار به کاری می کند که خودش می خواهد.

بازی بی اغراق آزاده صمدی

کار آزاده صمدی برای بازی در نقش «زهره» سخت بوده و به خوبی از پس آن برآمده. او با درک درستی که از این کاراکتر داشته، توانسته خشم پنهان او را در پس چهره آرام خود نشان بدهد و ترس و اضطراب از رفتارهای سیاستمدارانه و غیرقابل پیش بینی اش را در دل مخاطب و البته «امیر» بیندازد. صمدی برای نمایش وجهه منفی کاراکتر خود، هیچ حرکت اضافه یا اغراق شده ای انجام نمی دهد، او با چشم ها و لحن کلامش هر آن چیزی را که مخاطب باید از ابعاد پنهان شخصیت «زهره» کشف کند به او منتقل می کند تا باورش کند و سایه سنگین این شخصیت را روی زندگی «هما» و «امیر» احساس کند. البته که شخصیت «زهره» روی کاغذ هم جذاب بوده، آن قدر که آزاده صمدی دوست داشته به جای کاراکتر «شیوا» که به او پیشنهاد شده نقش «زهره» را بازی کند، اما نمی توان سهم بازی خوب صمدی را انکار کرد. این بازیگر در سال های اخیر انتخاب های ویژه ای نداشته. سریال «نهنگ آبی» و فیلم کمدی «زیر نظر» آخرین آثاری بوده اند که این بازیگر به واسطه آن ها دیده شده که هیچ کدام دستاوردی برایش نداشته اند. بازی در نقش «زهره» ،آزاده صمدی را احیا کرده و شانس مهمی برای او بوده است.

«سمیرا» سلطه گر و بی رحم

شخصیت «سمیرا» در سریال «زخمِ کاری» نیز ویژگی های مشترکی با «زهره» دارد. او در پشت پرده ،اتفاقات را طبق میل خودش می چیند، نقشه می کشد و خواسته هایش را به همسرش تحمیل می کند. «سمیرا» مانند «زهره»، از همسرش آدمی ساخته که جرئت مخالفت و سرپیچی از دستورات او را ندارد. این شخصیت به خوبی به مخاطب معرفی می شود. در شروع سریال می بینیم با بی رحمی خاصی اجازه نمی دهد همسرش «مالک» از وان پر از یخ بیرون بیاید و این شیوه را برای بی خوابی و حالت های عصبی او تجویز می کند. «سمیرا» نیز چهره آرامی دارد، اما در باطن خبیث و جاه طلب است، نقشه قتل می کشد و «مالک» را مجبور به انجام آن می کند. «سمیرا» آتش زیر خاکستر است و هنگامی که خشمش لبریز شود، همسرش را با داد و فریاد و کتک زدن تحقیر می کند.

بازی مسلط رعنا آزادی ور

رعنا آزادی ور تحکم و اقتدار کاراکتر خود را با نگاه سرد و نافذش نشان می دهد و خباثت این شخصیت را در خنده های شیطانی اش حفظ می کند. او در سکانسی که به تماشای لحظه قتل «ریزآبادی» نشسته، به خوبی آشفتگی درونی «سمیرا» و هراسی را که سراغ او آمده، با سیگار کشیدن عصبی و لرزش دستانش نمایش می دهد. او نیز مانند آزاده صمدی موفق می شود با بازی خوبش، کاراکتر خود را به عنوان شخصیتی پیچیده، غیرقابل پیش بینی و ترسناک به مخاطب بشناساند. هرچند که رعنا آزادی ور به تناسب شخصیتی که دارد، گاهی بازی برون گرایانه ای از خود به نمایش می گذارد، اما با کنترل و تسلط خوبی که بر بازی اش دارد، اغراق آمیز جلوه نمی کند. «سمیرا» نقش جذابی است و احتمالا در ادامه قصه با ابعاد دیگر کاراکتر او آشنا خواهیم شد. رعنا آزادی ور هم مانند آزاده صمدی، به تازگی انتخاب های مناسبی نداشته است و موقعیت مشابهی داشته اند. آزادی ور به واسطه انتخاب های ناموفقش به حاشیه رفته و فرصت بازی در نقش مهمی را به دست نیاورده بود، اما با بازی در «زخمِ کاری» توانسته بعد از مدت ها نام خود را بر سر زبان ها بیندازد و توجهات را جلب کند.

نویسنده: مائده کاشیان